บททั้งหมดของ Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: บทที่ 161 - บทที่ 170

Noong marinig niya ang mga sinabi ni Madeline, agad na nanlamig ang ekspresyon ni Jeremy. Tinikom niya ang kanyang mga labi at biglang hinablot ang baba ni Madeline. Hindi inasahan ni Madeline na gagawin ito ni Jeremy. Pero, nagawa pa rin niyang makaiwas agad. "Mr. Whitman, may fiancée ka na. Please magkaroon ka naman ng respeto para sa sarili mo." Ang paalala niya kay Jeremy. Subalit, malamig ang ekspresyon ni Jeremy at tiningnan niyang maigi si Madeline. "Sinasabi mo na hindi ka si Madeline, pero may lakas ka ba ng loob para ipakita mo sakin yung kaliwang dibdib mo?" Hinding-hindi niya makakalimutan ang nunal sa kaliwang dibdib ni Madeline. Kitang-kita ito sa maputi at makinis niyang kutis. Pagkatapos niyang sabihin yun, sumama ang loob ni Madeline. "Mr. Whitman, nagbibiro ka ba? Sa tingin mo ba ipapakita ko sayo yung dibdib ko? Please bitiwan mo 'ko." Tinitigan niya ang magagandang mata ni Madeline. "Nagsisisi ka ba? Kaya ba ayaw mong ipakita sakin? Madeline, bakit hin

Sanay na si Jeremy na magkita sila ng ganito. Tinaas niya ang mga kilay niya at tiningnan niya ng maigi ang mukha ni Madeline. Halatang hindi niya nakalimutan na may dalawang malalim na sugat sa kanang bahagi ng mukha ni Madeline. Hindi naghilom ang mga sugat na iyon hanggang sa huling hininga niya. Subalit, hindi nawawala ang ngiti sa kanyang mukha, at napakakinis ng kanyang balat. Sa madaling salita, napakaganda niya. "Ms. Vera, mukhang nakatadhana talaga tayong magkita." ang sabi ni Jeremy. Tumingin si Madeline kay Jeremy at ngumiti. "Mukhang mahinahon ka ngayon Mr. Whitman. Hindi mo na ako napagkamalang yung namatay mong ex-wife." Nagsalubong ang mga kilay ni Jeremy, para bang hindi siya nasiyahan sa kanyang narinig. Subalit, hindi na lang siya nag-ingay at sa halip ay ngumiti na lang siya at sinabing, "Pwede ba kitang yayaing mag-dinner?" Nagsalubong ang mga kilay ni Madeline. "Hindi pwede ng dinner, pero libre ako ngayong lunch time." Masaya si Jeremy na pumayag s

May masamang kutob si Meredith, kaya nagpanggap ulit siya na napilayan ang paa niya. Inutusan niya si Rose na palalain ang kwento ng nangyari sa kanya kay Jeremy, gusto niyang bisitahin siya ni Jeremy sa tahanan ng mga Montgomery. Malaki at maganda ang silid, elegante ang mga dekorasyon nito. Pati ang cloakroom ay puno ng iba't ibang mamahaling bagay. Halatang nagpapakasaya si Meredith sa mga bagay na dapat sana'y pagmamay-ari ni Madeline. Hindi siya nakaramdam ng pagsisisi, at kahit ang pagkamatay ni Brittany ay nagpalakas lang lalo sa loob niya dahil sa ayos ng pagkakatakip niya dito. Tanging ang isang matalino at maabilidad na babaeng gaya niya ang may karapatang mamuhay ng marangya. Hindi karapatdapat na maging kalaban niya sila Madeline at Brittany. Kaya naman, bakit naman siya magpapatalo kay Vera Quinn—isang babae na bigla na lang sumulpot sa Glendale?! Habang nag-iisip siya, narinig ni Meredith ang mga yabag ni Jeremy. Agad siyang humiga sa kama na gaya ng isang pas

"Ms. Crawford, pwedeng-pwede kang tumahimik kung di mo alam magsalita ng maayos. Wala namang mag-iisip na pipe ka kapag hindi ka nagsalita. Wala naman kaming ginawang kakaiba ni Mr. Whitman. Kahit na wala kang tiwala sakin, siguro naman may tiwala ka sa fiance mo, di ba?""Ikaw…" "Kung tama ang pagkakatanda ko, ikaw mismo Ms. Crawford ay isang kabit noon. Hindi ka ba natatawa sa mga pinagsasabi mo?" Hindi makapagsalita si Meredith at unti-unting sumama ang ekspresyon ng kanyang mukha. Nakita niya na nagbago ang tingin sa kanila ng mga tao, kaya pinagmukha niyang nakakaawa ang sarili niya. "Ms. Quinn, hindi ko alam kung saan mo narinig yung mga tsismis na yan, pero sinasabi ko sayo, matagal na kaming may relasyon ni Jeremy. Yung kapatid kong si Madeline ang nagkagusto at nang-agaw kay Jeremy. Ngayon, patay na si Madeline, kaya hindi ko gusto na maungkat pa ang tungkol dito, pero hindi ako papayag na insultuhin mo ako ng ganun!""Ayaw mong insultuhin ka ng iba, pero ayos lang say

Agad niyang dinala sila Rose at Jon sa villa na binigay sa kanila bilang pasasalamat sa pagpapalaki kay Meredith. Nagmura si Rose habang kinekwento niya ang nangyari kay Meredith. Pagkatapos niyang malaman ang nangyari, naghinala si Meredith, ngunit napailing lamang si Jon. "Siguradong hindi si Madeline yun. Hindi ganun katapang si Madeline!" Noong una ay sigurado rin si Rose na si Vera at si Madeline ay iisa, ngunit nagsimula siyang magduda mula nang umalis sila sa estasyon ng pulis. "Meredith, sa tingin ko magkamukha lang talaga sila. Siguradong hindi siya si Madeline. Tatlong taon na siyang patay at malamang naaagnas na ang bangkay niya ngayon kung hindi siya pina-cremate. Si Jeremy mismo ang nag-uwi ng mga abo niya, kaya paano naman siya mabubuhay ulit?!"Gayunpaman, puno pa rin ng pagdududa si Meredith. "Posible ba talagang magkaroon ng dalawang tao na magkamukhang-magkamukha?" "Baka nakakita siya ng litrato ng babaeng yun at tingin niya maganda yung babae na yun, kaya