Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1721 - Bab 1730

Pero, ngayon naman, nanatiling kalmado si Jeremy. Tumawa ito ng mahina, habang sinasabi, “Sinabi sa akin ni Shirley na hindi pa niya nagagwa ang anti-toxoid test reagent. Kaya kahit na nakatayo siya ngayon dito, wala rin itong kwenta.” “Kaya hindi mo siya pakakawalan kung ganun?” Unti unting nauubos ang pasensya ni Carter. “Makakaalis ka na. Huwag mo nang guluhin ang pahinga ng anak ko.” Pinalayas ni Jeremy si Carter. Tinikom ni Carter ang kanyang labi ng mahigpit. Tinignan niya si Lillian na kumukurap ang mabibilog nitong mga mata at saka tinignan si Madeline habang sinasabi, “Jeremy, huwag mo sanang pagsisisihan to.” “Ang tanging bagay na pinagsisisihan ko ay ang naghintay pa ako na umabot sa ganito ang lahat bago ko tinuruan ng leksyon ang masamang babae na iyon.” ‘Masamang babae.’Ang dalawang salita na iyon ay tumagos sa tenga ni Carter. Pakiramdam niya ay napakasakit pakinggan ng mga salitang iyon. Hindi na nagpatuloy pa si Carter sa pagtatanong kay Jeremy at lumingo

Marahil hindi naisip ni Shirley na mangyayari sa kanya ito balang araw. Nang nakita ni Madeline si Shirley sa ganitong kalagayan, natahimik siya. “Jeremy, hindi mo ba siya talaga pakakawalan?” “Ang hayaan siyang manatili dito ay ang sukdulan na ng aking limitasyon.” Nang sabihin ito ni Jeremy, hinawakan niya ang kamay ni Madelinem para maglakad sila palabas ng pinto. Kasabay nun, kinandado niya ang pinto ng guest room. Lumingon siya at hinawakan niya ang balikat ni Madeline. Pagkatapos, seryoso niyang sinabi, “Linnie, huwag mo kong alalahanin at huwag kang maaawa sa babaeng yun. Siya ang nanglason sayo at dahil sa kanya kaya natin pinagdudusahan ang sakit at naghihirap sa lason na ito. Kung hindi tayo gagaling, hindi rin niya dapat isipin na gagaling pa siya.” Nang marinig niya ang sinabi ni Jeremy, nakaramdam ng kaginhawaan si Madeline. Marahan siyang ngumiti. Ang mainit nitong palad ay hinihimas ang kabilang panig ng pisngi ni Jeremy. “Jeremy, nauunawaan ko ang ibig mong

Habanag lalo lang nagduda si Shirley, talagang nagugutom na siya. Hindi niya naisip na may gagawin si MAdeline sa pagkain, kaya sinimulan niyang kumain ng walang inaalala. Nang makatapos siya, napalitan na ni MAdeline ang kobrekama. “Manatili ka muna dito pansamantala.” Nilapitan ni Madeline si Shirley. “Alam ko na gusto mo si Carter, pero hindi ibig sabihin nito ay dapat lang magbulag-bulagan at sundin ang taong yun ng hindi nag-iisip.” “Heh. Eveline, tinuturuan mo ba ako kung paano ako dapat umasal?” Tumawa si Shirley at nagtanong. “Hindi mo ba naaalala na ikaw rin ay maraming nagawang katangahan para lang kay Jeremy noon?” Kalmado lang itong nginitian ni Madeline. “Noon, sobra ko siyang mahal na nawala ako sa sarili ko, pero kahit na kailan ay wala akong ginawa na labag sa aking konsensya o kaya ay nakasakit ng iba, lalo na para sa kanya.” “...”Si Shirley, na natahimik nung narinig ito, ay panandalian na hindi alam kung paano sasagutin si Madeline. Dahil sa hi

Nang marinig niya ang mga sinabi ji Carter, ngumiti si Madeline. "Salamat sa iyong mga papuri, Mr. Carter, pero hindi ko kailangan ang mga iyon. Hindi mo kailangan isipin na espesyal ako, at toyak ko na hindi ko kailangan ang inyong paghanga. Sa kabilang banda, kinasusuklaman kita." Bahagyang kumurba ang mga labi ni Carter. "Ganun ba? Kaya ba hindi mo sasabihin sa akin kung nasaan si Shirley?" "Tama ka. Hindi ko sasabihin." Nanatiling kalmado si Madeline habang nakatitig sa mga mata ni Carter. "Pero, kung balak mo akong dukutin ngayon para makuha soya, subukan mo lang. Wala naman akong lakas laban sa isang lalake." Una itong na nsidip ni Carter Kung hindi magsasalita si Madeline, gagawin rin niya ang paraan na ito, ang pagdukot sa kanya nang sa gayon ay mapilitan si Jeremy na ipagpalit si Shirley para kay Madeline. Pero, hindi niya inaasahan na mababasa kaagad ni Madeline ang kanyang mga iniisip at intensyon. Napuno ng paghanga ang mga mata ni Carter. “Eveline, talagang kaka

"Mukhang nakalimutan mong di rin tuluyang wala ang lason sa katawan mo." Kampanteng sinabi ni Carter. Nanatiling di natitinag ang mukha ni Jeremy sa kabila ng paalalang ito. “Ano naman? Mukhang kampante ka. Dahil ba dito?”“Hindi, kampante talaga ako.” Mukhang sigurado si Carter. “Jeremy, dahil nandito ka na at tapos na tayong mag-usap, dadalhin ko kayo sa ibang lugar. Habang hindi nagsasalita, nagtinginan si Jeremy at Madeline. “Ano yun? Natatakot ba kayo?” Mapanghamon na sinabi ni Carter. “Kung natatakot kayo, ayos lang kahit di na kayo sumunod.”Tapos tumalikod si Carter at naglakad patungo sa bodega. Naaalala ni Madeline ang lugar na ito. Hinipnotismo siya ni Carter dito noon. Nang hindi alam ni Madeline, ibang-iba ang nakatago sa bodega. Sa gilid na pinto, mayroong isang malaking laboratoryo. Ang laboratoryo ay mayroong de kalidad na kagamitan.Nakita ni Madeline ang mga test tube rack na maayos na nakasalansan habang may mga vial na iba-iba ang kulay at laki. K