Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 461 - Bab 470

Nang marinig ni Madeline ang mga boses ay dahan-dahan siyang lumingon. Nakatingin sa kanya sina Eloise at Sean nang nakangiti. Kahit na nakangiti sila, hindi pa rin nila maitago ang emosyon at kaba sa kanilang mga mata. Umabot na rin sa ganito kaya hindi na nagpaligoy-ligoy si Madeline. "Hula ko alam niyo na ang tungkol doon, hindi ba?" Kalmadong tanong ni Madeline. Walang masabi sina Sean at Eloise. Gulat nilang tinignan si Madeline pagkatapos niyang magtanong. Pagkatapos ng ilang sandali ng katahimikan, maingat na nagsalita si Eloise, "Ms. Vera––" "Ms. Vera," Inulit ni Madeline ang pangalan na ito at pinutol ang sinasabi ni Eloise nang nakangiti. "Hindi ba dapat Eveline Montgomery na ang tawag niyo sa'kin ngayon?" "..." "..." Bumilis ang paghinga nina Eloise at Sean nang marinig nila iyon. Nakatulala silang nakatitig sa kaaya-ayang ngiti sa kanilang harapan. Sa sandaling ito, tumulo ang mga luha sa kanilang mga mata. "Eveline!" Malakas na umiyak si Eloise haba

Pagkatapos sabihin iyon ni Madeline ay nagwawala nang umiiyak si Eloise. Sa kabilang banda, hindi na napigilan ni Sean ang kanyang mga luha. Naalala nila noong pinuntahan nila si Madeline sa conjugal room sa araw na pinatay si Brittany. Maputla ang mukha ni Madeline noon. Patuloy na lumilitaw sa isipan nila ang imaheng iyon, pati na rin ang brutal at masamang ginawa nila sa kanya. Minura at sinampal nila si Madeline para lang ipagtanggol si Meredith. Sinampal pa ni Sean si Madeline na nanghihina na nang sobrang lakas na natumba siya sa lapag. Sumakit ang kanilang mga puso habang iniisip nila ang mga nangyari noon. Hindi nila matiis ang sakit sa kanilang mga puso na bunga ng pagsisisi. Hindi nila maisip kung gaano kalakas si Madeline para hindi umiyak sa ganoong sitwasyon. Sa sandaling ito, matibay at malakas si Madeline kagaya noon. Bahagya siyang ngumiti nang maalala niya ang nakaraan. "Nakaraan na ang lahat ng iyon. Ayaw ko nang tumingin sa kahit na ano." Bahagya si

Nabigla si Madeline sa biglaang pagdating ni Jeremy. Ngunit sa kung anong dahilan, nakahinga siya nang maluwag. Nainis si Felipe nang biglang magulo ang kanyang pagtatapat ng pag-ibig. Isang bakas ng galit ang lumitaw sa kanyang malumanay at itim na mga mata. "Jeremy, bakit ka narito? Wala ka nang posisyon dito." Naningkit ang mga mata ni Jeremy diretso kay Felipe, sabay lumipat ang kanyang tingin sa mukha ni Madeline. Nang makasalubong niya ang kanyang malamig na titig ay nanlambot ang kanyang tingin. "Alam ko na araw mo sa'kin at gusto mo akong mamatay. Tatanggapin ko ang lahat ng klase ng paghihiganti mula sa'yo, pero hindi ako papayag na sumasa ka sa kanya… Lalo na ang ikasal sa kanya."Hindi mapapakiusapan si Jeremy sa kanyang tono at mayroong dominanteng aura sa kanyang madilim na mata. Nang magsasalita sana si Madeline, narinig niya si Felipe na tumatawa sa kanyang likuran. "Hindi ka papayag?" tumawa siya habang nagtanong, "Sino ka ba para hindi pumayag? Nakalimutan

Tinanong ni Jeremy sa old master ang tanong na matagal na niyang tinatago sa kanyang puso. Tumingin ang old master sa kulay abong langit at mayroong kalungkutan sa kanyang mga mata. "Nagsimula ang storya 23 taon ang nakaraan…" Ang storya ay bumalik sa dalawampung taon ang nakakaraan. Nang naguguluhan si Jeremy, inisip niya na baka tungkol ito sa mga magulang ni Felipe. At ganoon na nga, pagkatapos pakinggan ni Jeremy ang kwento ng old master ay mayroon na siyang konkretong sagot. Kasabay nito, napatunayan rin nito na si Felipe ay isang napaka-mapanganib na tao. Hindi niya hahayaang mapalapit si Madeline kay Felipe. Huminto ang old master nang paalis na si Jeremy. "Baka malaman rin ito ni Maddie balang araw. At saka, tinulungan siya ni Felipe sa pinakamahirap na punto ng buhay niya kaya malaki ang tiwala niya kay Felipe. Sa kabilang banda, galit si Maddie sayo kaya hindi niya papaniwalaan ang kahit na anong sasabihin mo." "Hindi ko gustong paniwalaan niya ako, pero hindi ko ha

Tahimik at sigurado ang boses ng lalaki. Ngunit para rin siyang nagmamakaawa sa kanya. Ang kanyang mga mata ay malabong tignan. Mukha siyang lasing at hindi nang sabay. Walang pakialam na tumingin sa kanya si Madeline at nagsabing, "Hindi ko gustong pakinggan ang kahit na anong sasabihin mo. Nandidiri ako pag nakikita kita." Ang kanyang mga salita ay malinaw na nagpapakita ng kanyang pagkamuhi sa kanya habang ang kanyang mga galit na mata ay nagpatulala kay Jeremy at napatayo na lang siya. Pakiramdam niya ay parang nahulog sa bangin ang kanyang puso kung saan kumalat ang matinding lamig mula sa kanyang puso hanggang sa kanyang buong katawan. Matagal na niya itong hinahanap-hanap. Noon, titignan siya ni Madeline nang may pagmamahal sa kanyang mga makinang na mga mata. Ngayon, nakatingin siya sa kanya gamit ang isang tingin na mas malamig pa sa kung paano titingin ang isang tao sa isang estranghero. Nang makita niya si Jeremy na nakatulala sa kanya, mas tumibay si Madeline ku