บททั้งหมดของ Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: บทที่ 901 - บทที่ 910

Tumingala si Madeline at nakita niya si Jeremy na naglalaka na bakas ang pagod sa noo nito. Nang makita niya si Madeline na nakaupo sa tabi ng kama, pinakalma ni Jeremy ang kanyang kilay at ngumiti. “Linnie, nagising ba kita?” Umiling si Madeline at ibinaba niya ang kanyang phone. “Bakit hindi ka umuwi kagabi?” Kahit na ayaw magsinungaling ni Jeremy kay Madeline, ayaw rin niyang magkaroon sila ng hindi pagkakaunawaan. “Importante kasi ang kaso ng isang kliyente kaya hindi ako nakaalis. Patawad kung napag-alala kita.” Naglakad si Jeremy at hinalikan si Madeline sa kilay nito. Nang nilapitan niya ito, napansin ni Madeline ang amoy na kumapit kay Jeremy na hindi galing sa kanya. Meron siyang matalas na pang-amoy, at kung tama ang memorya niya, ang natatanging amoy na ito ay katulad sa pabango ni Lana. Pagkatapos ng lahat lahat ng pinagdaanan nila ni Jeremy, hindi naisip ni Madeline na pagtataksilan siya nito. Dahil sa may tiwala siya, hindi na tinanong ni Madeline si Jeremy.

Ngumiti si Lana habang papalapit kay Jeremy, habang nakaipit sa kanyang mga daliri ang kanyang sigarilyo na may sindi. Tinitigan niya ang walang kibong itsura ni Jeremy sa mga sandaling yun. Susunggaban na sana niya ang oportunidad na para halikan ito, pero bigla niyang napansin si Madeline na hawak ang phone nito na nakatutok sa kanya habang dahan dahan itong naglalakad."Bakit hindi mo ipagpatuloy, Miss Johnson? Ayaw mo bang maging sikat? Tutulungan kita," sabi ni Madeline habang nakangiti, "I-popost ko ang video na to online para makita ng buong mundo kung paano akitin ng isang babaeng maharot ang isang lalakeng may asawa." Nang marinig niya ang malinaw na boses ni Madeline, biglang nagbalik ang ulirat ni Jeremy. Pero, hindi niya maintindihan ang nangyari sa kanya kanina. Kinagat ni Lana ang kanyang sigarilyo dahil sa nawalan na siya ng gana. Habang nakangiti kay Madeline ng palasak, sinabi niya, "Nagbibiro lang ako. Hindi mo kailangan seryosohin to Mrs. Whitman." "Para sa

Malinaw na nakita ni Madeline ang isang lalaki at babaeng magkayakap at magkahalikan. Ang babaeng ito ay si Lana, at ang lalaki naman ay… Imposible para sa kanya na magkamali ng alala sa itsura ng likod ng lalaki na nakatatak sa kanyang isipan. "Jeremy…" Mayroong isang nakakayamot na sakit sa puso ni Madeline, at biglang nagulo ang kanyang isipan. Pinilit niyang kumalma, pero mukhang lalong nagwawala ang kanyang damdamin. Ang madilim na liwanag sa kanyang mata at ang kakaibang halimuyak ay nagpahilo sa kanya. Itinaas ni Lana ang nakakahumaling na mata niya at ngumiti nang matagumpay kay Madeline na unti-unting namumutla. "Mrs. Whitman, nakarating ka na pala?" Ang tono niya ay mayabang, mapanghamak, at nanghahamon. "Talagang magaling humalik si Mr. Whitman. Hindi ko talaga mapigilan ang aking sarili sa ganitong lalaki." Alam niyang sadya siyang iniinis ni Lana, pero hindi mapakalma ni Madeline ang kanyang sarili. Kaagad niyang itinikom ang kanyang kamao at lumapit sa

Biglang nakarinig ng kalabog si Jeremy, na parang isang mabigat na bagay na nahulog sa sahig. Naisip niya na baka nagsisira ng gamit si Madeline habang nagtatampo at lalo siyang nag-alala. "Linnie." Kumatok siya sa pinto at tumawag, "Linnie, ayos ka lang ba?" Nagtanong si Jeremy pero hindi siya nakatanggap ng sagot mula kay Madeline. Di na makapaghintay si Jeremy dahil sa biglang kabog ng kanyang puso. Sinubukan niyang buksan ang pinto, ngunit nakakandado ito mula sa loob. "Linnie, anong ginagawa mo? Linnie!" Nagkaroon ng pagkataranta at pagkalito sa boses ni Jeremy. Ibinato niya ang unan at itinaas ang kanyang mahabang binti para sipain ang kandado ng pinto. Sa sandaling bumukas ang pinto, nakita ni Jeremy si Madeline na nakahiga sa gilid ng kama at ang gamot ay nakakalat sa sahig. Biglang napuno ng takot ang mga mata niya. "Linnie!" Nagmadali siyang pumunta sa tabi ni Madeline at niyakap ito. Nang makitang maputla ang mukha ni Madeline, nataranta si Jeremy. "Linni

Kagigising lang ni Madeline. Ang pinakaayaw niyang makita nang idilat niya ang mga mata niya ay ang makita si Jeremy at Lana na nag-uusap sa harap ng pinto ng ward. Ang huli niyang inaasahan ay ang halikan ni Lana si Jeremy nang biglaan nang nakangiti. Biglang itinikom ni Madeline ang kanyang kamao at umupo. Bababa na siya ng kama nang nakaramdam siya ng isang sakit sa kanyang sikmura. Kusa niyang hinawakan ang kanyang tiyan. Alam ni Lana na di magtatagumpay ang pagtatangka niya ngayon, at talagang itinulak siya nang marahas ni Jeremy ulit. Ngunit ang posisyon at kilos nila kanina lang ay sapat na para isipin ni Madeline na hinalikan ni Lana si Jeremy. Gusto pa ring tanungin ni Jeremy si Lana tungkol sa gamot, ngunit nang marinig niya ang ingay sa ward at lumingon pabalik, nakita niyang gising na si Madeline. "Umalis ka na dito, huwag kang maging peste sa harapan ng asawa ko." Pinaalis niya si Lana nang galit at kaagad na itinulak ang pinto para pumasok. Nang makita si Ma