Semua Bab Sir Ares, Goodnight!: Bab 111 - Bab 120

Pagkatapos ng ilang minuto, nagdala si Rose ng ilang plaot ng dumplings sa mesa.Ang maliit na mesa ay puno ng mga platong pambata na may disenyo ng mga hayop. Ito ay nagmumukha nang isang zoo.Tumingin si Jay sa dragon na plato sa harap niya at nainis. Dapat din ba siyang gumamit ng ganoong pambatang plato?Nagsiya ang mga bata nang matanggap nila ang kanilang mga chopstick. Tinapik nila ang kanilang mga plato gamit ang kanilang mga chopstick at kutsilyo.“Ito ang paborito kong carrot at meat dumpling,” hiyaw ni Robbie.“Ito ang paborito kong cabbage dumpling,” mahinhin ding hiyaw ni Zetty.“At ito ang paborito kong potato dumpling,” marahan na sabi ni Jenson.Tumingin si Jay sa plato na puno ng makikintab ba nga dumpling. Mukhang nakikita ng mga bata kung ano ang nasa loob ng mga dumpling at masayang nahulaan ang laman nito.Nang dalhin ni Rose ang huling plato ng mga dumpling sa mesa, si Jenson, na kanina’y nakaupo sa tabi ni Jay, ay biglang tumayo at umalis sa kaniyang upuan. Lumap

“Ang cute kaya ni Zetty,” siningit ni Jenson.Sina Robbie at Jenson ay parang dalawang manghuhusga. Ang dalawang pares ng mala-lobong mga mata ay nakatitig kay Jay.Tumagilid ang ulo ni Jay at pinag-isipang mabuti ang katanungan nila. ‘Bakit ba gusto ng lahat si Zetty, pero hindi ko magawang magustuhan siya?’Pagkatapos mag-isip-isip, sa wakas ay may napagtanto siya. ‘Ayaw ko sa isang grupo ng mga bagay dahil lamang sa isang bagay. Dahil lubos na napopoot ang puso ko kay Rose, wala rin akong magandang impresyon sa anak niya.’Gayunpaman, hindi niya magawang sabihin iyon sa kaniyang mga anak. Nagsabi si Jay ng isang kasinungalingan. “Mukha bang ayaw ko sa kaniya? Hindi naman sa ayaw ko sa kaniya. Siya kaya ang may ayaw kay Daddy.”Ngumuso si Robbie. “Nakikita ko kaya na ayaw ni Daddy kay Zetty.”Naging seryoso si Jay.Malamig na sinabi ni Jenson, “Daddy, pagsisisihan mo ‘to balang-araw.”Tumingin si Jay sa dalawa niyang anak na magkapareho ng sinasabi, at ang kaniyang mga mata ay napaki

Sina Robbie at Jenson ay lumapit sa kanilang daddy. Seryosong sinabi sa kanila ni Jay, “Si Binibining Nancy ay ang napiling babae ni Daddy. Dapat ay magustuhan niyo siya dahil siya ang ikakasal kay Daddy, hindi kayong dalawa. Kaya, tigil-tigilan niyo na ang mga kalokohan niyo.”Inosenteng tanong ni Robbie, “Daddy, pagkatapos niyong magpakasal, bibigyan niyo ba kami ng maraming ibang kapatid?”Walang alinlangang sagot ni Jay, “Hindi.”Tanong ni Robbie, “Paano kung may mangyaring aksidente sa pagitan niyong dalawa?”“Hindi magkakaroon ng anumang aksidente.” Masigasig na deklara ni Jay.Nabuo ang mga luha sa mga mata ni Robbie. “Wala naman ‘yang kasiguraduhan, eh. Tulad namin ni Jens. Sabi ni Mommy aksidente lang na nabuhay kami sa mundong ‘to.”Natuliro si Jay.Oo nga, ang paglitaw nina Jenson at Robbie ay wala sa kaniyang mga plano. Kung ‘di dahil kay Rose na gumamit ng matitinding paraan upang siya ay mabuntis, hindi siya magkakaroon ng dalawang cute at gwapong mga anak ngayon.Sa isan

Si Jenson ay madalas na mayroong malamig na ekspresyon. Nang bigla siyang ngumiti, ito ay parang mga bulaklak na namulaklak sa tagsibol kung saan maraming kulay ang nagsilabasan. Sa sobrang ganda ng ngiti niya ay nawala ang mga kulay sa paligid nito.Sa huli, kinurot ni Jay ang mga pisngi ni Jenson. Kasabay nito ay isang magiliw na banta. “Ibura mo na ‘yan sa isipan mo nang tuluyan.”Masunuring tumango si Jenson.Sa huli, ang gabi ay papalapit na. Dahil sa mga kinakailangan ni Jenson na kainin, napagdesisyunan ni Jay na iuwi ang mga bata.Nang biglaan, sinira ni Jenson ang patakaran na iyon at sinabi, “Daddy, kumain tayo sa labas.”Natuliro si Jay. “Pwede ba?”Ngumuso si Jenson at bahagyang tumango.Ang ugali ni Jenson ay palaging malinis at tahimik. Ang bawat salitang sinasabi niya ay palagi niyang pinag-iisipang mabuti.Si Jay ay nasorpresa ngunit nananabik. “Jenson, kailan pa nawala ang takot mong kumain sa labas?”Napatingin si Jenson sa langit. “Ang sabi ni Mommy, ang mga matatapa

Isang nakayayanig-lupang pagbabago ang nangyari sa labas habang sila ay kumakain.Nang umalis ng kainan si Jay at ang mga bata nang may dala-dalang pagkain, nakapansin siya ng isang mahabang linya ng yayamaning mga kotse sa labas. Mga bodyguard na may maayos na mga uniporme ang nakatayo nang may matinding pag-iingat sa tabi ng mga kotse na iyon.Ang unang reaksyon ni Jay sa nakita niya ay ang buhatin si Jenson.Si Jenson ay ayaw sa maraming tao, at ayaw na ayaw niyang hinahawakan siya ng mga estranghero. Iyon ang dahilan kung bakit ang lolo’t lola ni Jenson ay hindi nagtatawag ng mga tagapag-alaga o tagapag-maneho para sa kanilang minamahal na apo at sa halip ay dinadala siya sa paligid nang personal, tulad ng normal na mga tao.Gayunpaman, ang apat na henerasyon ng Pamilya Ares ay namumuhay nang magkasama sa iisang lugar. Ang lolo at lola ni Jenson at Jay siguro ay hindi masyadong nang-aakit ng atensyon, ngunit si Grand Old Master Ares at ang tatlo niyang ibang mga anak ay lubos na ma