Semua Bab Sir Ares, Goodnight!: Bab 131 - Bab 140

Hinawakan ni Zetty ang pinto at ninais na saraduhan si Jay sa labas nang dumating si Rose sa sandaling iyon.“Papasukin mo siya.”Narinig ni Zetty ang mga utos ng kaniyang mommy, ngunit ngumuso pa rin siya. Labag sa puso niyang binitawan ang pinto at bumalik sa kaniyang palaruan.“Nasaan si Robbie?” Agad na nagtanong is Jay tungkol kay Robbie noong siya ay pumasok.Binigyan siya ni Rose ng isang baso ng katas ng prutas at sinabihan siya na umupo. Umupo naman si Jay sa sofa.Si Rose ay lumapit kay Zetty at hinikayat siya, “Zetty, si Mommy ay may kailangang italakay kay Tito. Pwede ka bang maglaro sa silid mo?”Binuhat ni Zetty ang kaniyang laruan at masunuring tumango. “Sige, Mommy.” Pagkatapos no’n, siya ay nagtungo sa kaniyang silid.Kumunot ang mga kilay ni Jay. Si Zetty ay parang isang batang demonyo kapag ito ay nasa harap niya, ngunit ang batang ‘yon ay masunurin at isang cute na bata sa harap ni Rose. Hindi niya iyon inasahan.Si Rose ay nagtungo sa sala at umupo sa upuan malapit

“Tulad lang ng mga estudyante na nagkakamali sa eskwela, kahit sino pa ito, didisiplinahin sila ng guro nila. Ang isang maling pagkakamali ay parurusahan nang kaunti habang ang malaking pagkakamali naman ay mayroong mas malaking parusa. Ito ay paraan lamang para turuan ang mga estudyante. Hindi mo naman pwede sabihin na porket pinarusahan ng guro ang isang estudyante ay hindi na niya gusto ang estudyante na iyon, ‘di ba?”Mukhang may naintindihan si Robbie sa mga salitang ito at tumango na parang isang sisiw na tinutuka ang kaniyang pagkain. Kasunod nito, ang walang sigla at malungkot niyang itsura ay bumalik na sa pagiging maliwanag. “Mommy, ang ibig mo bang sabihin ay mahal pa rin ako ni Daddy tulad ng pagmamahal niya kay Jenson, ‘di ba?”Nakita ni Rose na sa wakas ay may ngiti na si Robbie sa kaniyang mukha. Sa wakas ay nawalan na ng bigat ang kaniyang puso. “Walang hanggan ang pagmamahal ng isang ina, at ang pagmamahal ng isang ama ay parang isang malaking bundok. Robbie, ang sigur

Pumasok si Jenson sa kaniyang silid at agad na kinandado ang pinto.“Robbie, nakita mo ba ‘yong mga mata?” Halata sa boses ni Jenson ang takot.Nag-isip nang sandali si Robbie. “‘Yong mga mata ng elepante sa bintana?”Agad na sumigaw si Jenson, “Layuan mo ‘yon.”Masunuring pumayag si Robbie. “Sige.” Hindi niya alam kung bakit pinapalayo siya ni Jenson sa mga mata na iyon sa kastilyo. Pakiramdam niya lamang ay magiging mas masaya si Jenson kung iyon ang isasagot niya.“Jenson, ano’ng meron sa mga mata na ‘yon?”“Minumulto ‘yon!”Ngumuso si Robbie. “May multo?” Naalala niya na mayroon siyang narinig na mga ‘di pamilyar na boses noong siya ay nasa loob ng kastilyo at napagtanto. “Ah, kaya pala nakakarinig ako ng mga kakaibang ingay. Ano ba ang isang multo? Nakakatakot ba ‘yon? Hindi ba’t sinasabi ng mga guro na walang multo sa mundong ‘to?”“Robbie, lumayo ka mula sa kastilyo.”“Sige, naintindihan ko.”Biglang nabalisa si Jenson. ‘Ang kakaibang nilalang pala na ‘yon ay nagsimula na ring l

Tumingala si Rose at tumingin sa kaniya. ‘Bakit parang ang bait ng taong ito sa ‘kin ngayon? May binabalak ba siya?’“Handa ka bang pumasok dito at maging… isang tagapangalaga?” Tanong niya.Si Rose ay walang masabi.‘Mukha ba akong isang tagapangalaga?’Siya ay natutuksong tanggihan agad ang alok na iyon, ngunit nang maalala niya ang mahina at pagod na itsura ni Jenson… Nang maalala niya ang bawat oras noong hinihiling nina Robbie at Zetty na makita ulit ang kanilang daddy...Ang mapagmataas na puso ni Rose ay muling gumuho.Kung ito ay dati, magiging sigurado si Jay na higit pa sa masaya na tatanggapin ni Rose ang kaniyang kahilingan.Siyempre, makakatanggap siya ng mataas na sahog sa pagiging isang tagapangalaga sa Pamilya Ares.Gayunpaman, ngayong alam na ni Jay na si Rose ay isang mahusay na hacker at mayroon siyang ambisyon na gumawa ng sarili niyang business empire, si Jay ay hindi ganap na may kumpiyansa na tatanggapin ni Rose ang kaniyang alok.Pinag-isipan ito ni Rose nang sa

Si Zetty ay walang sarili niyang silid, kaya nakikihati na lamang siya ng isang silid kasama ang kaniyang Mommy.Nang makita niya na si Robbie ay mayroong malaki at magandang silid, hindi niya maitago ang kaniyang kalungkutan at bumulong sa kaniyang mommy, “Bakit ayaw rin akong bigyan ni Daddy ng magandang silid?”Hindi alam ni Rose kung paano iyon sagutin.Noong gabing iyon, mababa ang nararamdaman ni Zetty.Ang tanging magagawa lamang ni Rose ay yakapin si Zetty at matiyaga siyang pinatahan. “Zetty, ikaw ay isang babae. Iyon ang dahilan kung bakit pwede kang manatili kasama si Mommy hanggang sa lumaki ka na. Ngunit si Robbie ay isang lalaki, at siya ay unti-unti nang lumalaki. Mayroong pinagkaiba ang mga lalaki at babae. Iyon ang dahilan kung bakit kailangan niyang manatili sa ibang silid mula sa ‘tin. Naintindihan mo ba?”Sa wakas ay nasiyahan na si Zetty.Siguro nga ang silid nila ang pinakapanget sa loob ng mansyon, ngunit ito pa rin ay isang karangyaan para sa mag-ina.Siguro nga