Semua Bab Sir Ares, Goodnight!: Bab 351 - Bab 360

“Pinainom niya ako ng liquid HIV. Lumayo ka para hindi kita mahawaan,” sabi ni Rose.Namutla ang mukha ni Josephine. “Hipag, hindi ka naman nagsisinungaling sa ‘kin, hindi ba? Sinukahan mo ako kahapon. Nakitulog din ako sa tabi mo.”“Bakit ako magsisinungaling sa ‘yo? Ang g*go mong kuya ay sumosobra na. Kung ayaw niya sa ‘kin, pwede naman niya akong patayin na lang. Bakit pa siya gumagawa ng ganoong walang hiyang pamamaraan?”Kapag mas nagsasalita si Rose, mas nagagalit at nalulungkot siya. Ang kaniyang mga luha ay hindi kailanman tumigil sa pagbuhos. “Ngayong may ganitong klase na ako ng sakit, kahit mamatay ako ay walang maglilibing ng bangkay ko. Sa wakas ay nakita ko na ang kasamaan at karahasan niya.”Natuliro si Josephine.Nang makita niya si Rose na magkwento nang may taos-pusong tono at narinig ang nakakayanig-puso niyang mga hikbi, mukhang hindi naman ito kasinungalingan. Kaya, napaiyak din si Josephine.“Parusa nga ito ng kalangitan. Gustong maghiganti sa ‘yo ng kuya ko, ngay

Inangat ni Rose ang kaniyang mangas, pinapakita ang dalawa niyang braso na mayroong namumulang mga pantal. Sinabi niya kay Jay, “Kita mo ‘to? Ang lahat ng ‘to ay dahil sa ‘yo!”Nanliit ang mga mata ni Jay noong hawakan niya ang braso ni Rose. “Ano’ng mayroon dito?”Noong hawakan ng mga daliri ni Jay ang kaniyang kutis, nakakita si Rose ng bakas ng pag-aalala sa mga mata ni Jay.Isa ba ‘yong ilusyon?Wala siyang lakas ng loob na parusahan si Jay, ngunit sinipa pa rin niya ang pagitan ng mga binti ni Jay nang buong lakas.Hindi mapigilan ni Jay na mapaatras—“Josephine, andar,” nababaliw na sigaw ni Rose.Ang tunog ng busina ng kotse ay mahaba at malakas.Sa kabilang banda, ang mga bata ay hinabol ang kotse habang umiiyak. “Mommy, mommy, bumalik ka, pwede bang ‘wag mo kaming iwan?”Basang-basa ng luha ang mukha ni Rose noong umiyak siya sa kawalan ng pag-asa.Pinanood ni Jay ang kotse na dumiretso sa kalayuan; ang desperadong iyak ng kaniyang mga anak ay sinindihan ang nagliliyab niyang

“Magkakaroon ng maling akala ang mga tao sa ‘kin,” sabi ni Rose habang kinakagat niya ang kaniyang mga labi. Kasabay nito, nagsimulang maluha ang kaniyang mga mata, nagpapakita ng isang kaawa-awang itsura sa kaniyang mukha.“Ano’ng maling akala?” Kumunot ang mga kilay ni Jay.‘Nanggaling ba siya sa kalawakan? Bakit ang lahat ng lumalabas sa kaniyang bibig ay misteryoso at nakakalito?’Ang itim at makintab na mga mata ni Rose ay tumingin nang masama sa kaniya. “Ikaw ang dahilan nito. Kung gusto mo akong mamatay, pwede mo namang sabihin sa ‘kin. Pwede akong tumalon sa gusali, tumalon sa dagat, o hiwain ang pulso ko. Libo-libo ang paraan na pwede mong ikatuwa. Bakit pinuwersa mo akong inumin ang kadiring bagay na ‘yon?”Pinreno ni Jay ang Rolls-Royce, tumitigil sa gilid ng kalsada.Tumingin si Jay sa kaniya, ang maliit na babae na may mga luha sa kaniyang mukha, at hindi malaman kung dapat ba siyang tumawa o umiyak.“Ang ibig mong sabihin ay pinainom ko ang likidong HIV sa ‘yo, binibigyan

Mabilis na binuksan ni Josephine ang pinto ng Rolls Royce at umupo sa likod na parang isang isda. “Gusto ko ring summa. Namimiss ko na sina Jens, Robbie, at Zetty.”Sa kabilang banda, si Rose ay nag-aalinlangan na magtungo sa kotse.Siya ay nag-aalala na may gagawing masama sa kaniya si Jay, ngunit masyado niyang namimiss ang kaniyang mga anak.Tumingin si Jay sa dalawang babae na nakaupo sa likod at malamig na sinabi, “Ayaw kong magmaneho.”Nagkatinginan sina Josephine at Rose; iyon ay nangangahulugan na ang isa sa kanila ay kailangang tumabi sa demonyo.Pagkatapos ng isang sandali, lumabas ng kotse si Rose at sinabi, “Ako na ang magmamaneho.”Mas gugustuhin pa niyang mamatay kaysa ang tumabi kay Jay.Tinanong siya nang malamig ni Jay, “May lisensya ka ba?”Malungkot na bumalik si Rose sa kaniyang upuan.Si Angeline ay mayroong lisensya at marunong magmaneho. Gayunpaman, siya ay hindi si Rose Loyle.Napabuntong-hininga si Josephine. “Sige, ako na ang magmamaneho.”Nagsisimula siyang m

Binigyan ni Robbie si Rose ng isang tasa ng mainit na tsaa. “Mommy, uminom ka.”Malambing na minasahe ni Zetty ang likod ni Rose.Si Jenson ay nakatayo sa gilid, hindi alam kung ano ang gagawin.Si Rose ay natuwa sa pagmamahal ng kaniyang mga anak at nabuo ang mga luha sa kaniyang mga mata.“Mommy, dito ka na lang,” kinagat ni Jenson ang kaniyang mga labi at biglang nagsalita.Tumingin si Rose kay Jenson at tumulo ang luha mula sa kaniyang mga mata. Inabot niya ang kamay, at nilapitan siya ni Jenson at niyakap.Noong pumasok si Jay, nakita niya ang grupo ng mag-ina na magkakasama. Kasunod nito, tumigil siya nang sandali sa paglalakad bago umakyat sa taas.Sa study, sa upuan ni Jay, makikita si Jay na nakasandal at nakatingin sa puting kisame.Ano ang dapat niyang gawin para mapanatili si Rose?Isang katok ang maririnig sa kaniyang pinto.Napatingin si Jay upang makita si Josephine na may hawak na isang tasa ng tsaa. ‘Di nagtagal, nagtanong siya, “Kuya, pwede ba akong pumasok?”Tumango