Tous les chapitres de : Chapitre 891 - Chapitre 900

Gayunpaman, nagsisi siya nang kaunti. 'Lasing ako, kaya hindi ko matandaan eksakto kung paano namin ginawa yon. Mukhang kailangan kong subukan nang kaunti pa at magkaroon ng isa pang hindi niya makakalimutan na karanasan. 'Bigla, na parang may naaalala, sumigaw siya, "Ah, nasaan si Yiran? Hindi ba kasama ko si Yiran kahapon?"Nainis si Bai Tingxin nang nabanggit niya ito. “So naaalala mo na kasama mo si Ling Yiran? Anong sinabi mo sa akin kahapon? Sabi mo mayroon kang proyekto na pagtratrabahuan. At anong nangyari? Dinala mo si Ling Yiran sa lugar na ganon para makapanood ng ganong palabas.”Ngumisi ng si Qin Lianyi sa kanyang kasalanan. “Gusto ko lang naman tulungan si Yiran para magliwaliw at hindi magkasakit. At trinabaho ko talaga ang proyekto ko nung umaga. Kaya… pumunta lang ako kay Ling Yiran noong bandang hapon na!”“Eh yung damit na kinuha mo? Hindi pa kita nakikitang kuhain ang damit ko, tapos kayo mong kuhain ang damit ng isang di mo kilalang tao.” Hindi niya napigilan

[Ayos lang ako. Dinala ako ni Bai Tingxin sa kanyang mansion para magpahinga ng isang gabi.] Nahihiya si Qin Lianyi na sabihin na muli siyang ‘natulog’ kasama si Bai Tingxin.Noong umagahan, seryosong sinabi ito lahat ni Bai Tingxin, “Ginawa mo na naman sa akin to ulit. Patay ka na kapag hindi moa ko panagutan.”Hindi siya nakaimik. 'Hindi ba mas naghihirap ang mga kababaihan? Dapat ako ang magsasabi ng mga ito.'"Pananagutan mo ba ako?" Tanong niya habang nakatingin sa kanya."Uh ... Sure." Tumango siya sa ulo sa habang siya ay matinding tumititig.Walang masabi si Qin Lianyi pero natutuwa siyang isipin kung ano ang nangyari kaninang umaga. ‘Nakakatuwa lang na pinipilit ako ni Bai Tingxin na panagutan siya!’Matapos makipag-chat kay Ling Yiran nang ilang sandali, iniligpit ni Qin Lianyi ang kanyang telepono, binuksan ang computer sa kanyang mesa, at nag-ayos na para magtrabaho.Sa kabilang banda, itinabi ni Ling Yiran ang kanyang telepono at nawala sa pag-iisip habang tinitingn

Ang mga bata sa edad ni Lil Yan ay mahilig sa mga bula, lalo na ang mga laruan na hugis tulad ng baril.Hindi nagtagal, may mga bula na sa buong bahay.Sa pagtingin sa mga bula sa loob ng bahay, medyo nahiya si Guo Xinli. "Ano ... Well ... Baka dalhin ko sa labas si Lil Yan para maglaro sandali. Balik ko nalang siya mamaya.""Oo. Salamat," nakangiting sabi ni Zhuo Qianyun."Walang anuman. Nasisiyahan ako maglaro kasama si Lil Yan," sabi ni Guo Xinli.Nasasabik si Lil Yan na laruin ang bubbles sa labas, kaya't sumama siyang masaya kasama si Guo Xinli na.Pagkatapos, tinanong ni Zhuo Qianyun si Ling Yiran, "Bakit ka pumunta dito ngayon kasama siya?""Kailangan ko siyang makita para sa ilang trabaho at nagkataon na mayroon isang regalo kay Lil Yan, kaya't pumunta kami dito," sabi ni Ling Yiran. Pagkatapos, sumulyap sa bagahe. "Eh ikaw? Kailan ka pupunta sa G City?""Sa susunod na tatlong araw. Nakahanap kami ng moving company upang maipadala ang ilan sa mga furniture sa bahay. Sasa

'Ito lamang ang kanyang huling pagtatangka upang samantalahin ang aking natitirang pagmamahal.'Gayunpaman, nagkamali siya, wala akong nararamdaman para sa kanya!'Oo, wala akong nararamdaman para sa kanya!'Sinabi ni Ye Wenming sakanyang sarili uli, ‘Pero bakit… iyong araw na sinaktan niya ang kanyang sarili ay patuloy pa rin nagpapakita sa kanyang isipan sa nakakalipas ng mga araw?'Parang tumatanggi siyang may kinalaman ito sakanya.'Sa wakas natagpuan ko na siya, at kung hindi ko na siya nakita muli…'Naramdaman lamang ni Ye Wenming na tumibok muli ang puso niya sa sakit habang naiisip niya ito. 'Hindi pa ako nakaganti. Ang Ilang taon lamang sa bilangguan ay hindi sapat! 'Kinukumbinsi ang sarili sa pagtatalo na ito, kinuha niya ang kanyang telepono at tumawag. "Ako ito. Kumuha ka ng isang tao sa Shen City upang mabantayan siya. Ipaalam sa akin kung mayroong problema."'Hindi ko hahayaang mawala siya ulit sa paningin ko kahit na ano pa man ang mangyari.'Kahit sa impyerno,

"Ang mga taong katulad mo marahil ay hindi ganoon ang pakiramdam, ngunit ako nararamdaman ko rin ito. Lahat tayo ay tao, ngunit ang ilang mga tao ay nakahihigit sa iba at madaling kontrolin sila. Ang ilang mga tao ay karaniwan lamang, kaya't dapat sila ang mas mababa. Ni hindi nila mapangasiwaan ang kanilang kapalaran at lolokohin lamang ng iba. "'Kung ... Hindi ako anak ng isang ordinaryong pamilya at anak ng isang mayaman at makapangyarihang pamilya, kung gayon hindi ako masisisi sa car accident na iyon.''Ang mga tao na nag-frame sa akin ay hindi kailanman dapat naglakas-loob na hayaan akong masisi dito.'Araw-araw sa bilangguan, nabuhay siya tulad ng isang walang kaluluwa na katawan. Kung paano niya ginugol ang kanyang araw ay nasa pagtatapon ng iba. Ang iba ay maaaring magpasya nang malaya kung siya ay gugulpihin sa araw na iyon.Ang lahat ng ito ay nakasalalay sa isang salita lamang mula sa kanilang kataasan.Ang mga madilim na mata ni Yi Jinli ay tumingin sa babaeng nasa h