All Chapters of First Birthday Cake: Chapter 11 - Chapter 20

"HINAHARAP", BINIGKAS NI Ranilo ang pamagat ng isa sa mga naipasang artwork sa aming tanggapan.Simple lamang ang pamagat na iyon ngunit may kahulugan ang mga bituing ipininta sa bawat sulok ng canvas. Kumikinang iyon at tila walang katapusan ang pagliliwanag ng mga ito sa dilim kapag minamasdan ng aking mga mata.Asul at itim ang nangingibabaw sa sining na iyon. Parehong tig kalahati ang kanilang bahagi. Maaaring dilim ang kahulugan ng itim na kulay na nasa ibaba samantalang pag-asa ang simbolo ng asul na kulay na nasa itaas. Nasa gitna naman ang mga bituin, ngunit mas maliwanag ang pagkakapinta nito sa asul na bahagi.Lahat tayo'y gumagapang o nangangapa sa dilim hindi dahil wala pa tayong nararating sa buhay ngunit ito ang oras ng paulit-ulit na pagluha, pagpapakasakit, kaba, alanganin at kawalan ng kumpiyansa sa sarili. Depende iyon sa napipili nating mga pasya sa buhay."P're! 'Wag mong hahawakan 'yan. Frame lang dapat ang hahawakan mo", babala ni Gu

"MAHIRAP ANG ATING pinagdadaanan sa buhay. Maykaya man tayo o mahirap, pareho pa rin ang tinatapakan nating landas. Pareho tayong dumadaan sa butas ng karayom. Pareho rin tayong nasisiyahan kapag nakakamit ang ating mga pangarap, ang ating mga mithiing matagal nating inaasam. Sana'y maging inspirasyon ang mensahe ng THE BRIGHTER FUTURE, ang sentro ng ating panuntunan, upang bumangon mula sa pagkalugmok sa nakaraan at taas-noong maipagmamalaki ang ating mga sarili sa hinaharap. Magtiwala kayo sa inyong mga sarili na makakapagtapos kayo ng pag-aaral at magsisikap muli sa mga panibagong hamon ng ating lipunan—na nasa labas lamang ng paaralang ito. Maging responsable kayo bilang mamamayan ng bansang ito at maging matalino sa mga pasyang inyong pinipili. Magdasal at magpasalamat din kayo sa Poong Maykapal na siyang gumagabay sa inyong buhay." Mahaba ang talumpati ni Gng. Chavez bilang pagsisimula ng aming programang pagbibigay ng parangal. Lahat kami ay masigab

SA ONLINE NA pahina ng ARC, makikita ang magagandang feedback at comment mula sa mga mag-aaral. Nahihilo na kami sa pagbabasa roon ngunit kailangang maging masipag sa pagtugon sa kanila. "Pahinga muna tayo", paanyaya ni Salome sa aming lahat.Pinagpahinga muna namin ang aming mga mata sa kakatingin sa screen. Nakakalabo raw ng paningin ang matagal na "pagbabad" sa screen monitor o sa phone screen.Nasa tanggapan kami ngayong tanghali dahil hinihintay namin ang pagdating ni Bb. Ansel. Ngayon ay ang araw ng pagpunta namin sa kapitolyo kung saan inanyayahan kaming magtanghalian ng lokal na pamahalaan. Marahil, magmemeryenda na lamang kami roon dahil malayo ang aming kinaroroonan, dalawang oras na byahe sakay ng traysikel."Sino magiging kasama ko?" Tanong ni Ranilo tungkol sa sasakyan naming traysikel mamaya."Ayaw mo na ba sa akin p're?" Tanong ni Guevarra sa kanya."Hindi naman sa ganoon. Dalawa tayo sa side car kasi lab pa rin kita p'r

AT DAHIL SA "isyung" nagaganap sa buong kolehiyo, hindi muna kami pinapunta sa tanggapan ng ARC ni Bb. Ansel sa loob ng dalawang araw. Pumapasok muna kami sa aming mga klase, tinapos ang mga aralin at iba pang hindi pa natatapos na proyekto. Pabalik-balik na rin ako sa tindahan ng school supply ni Aling Tesang sa paulit-ulit na pag-imprenta ng mga pananaliksik, technical writing output at maiikling proyektong nangangailangan ng engineering problems, katulad ng mga pinag-aaralan naming major subjects. "Maria Victoria Reyes, kailangan mong bumawi sa mga quizzes at activities sa subject ko dahil na-zero na kita sa isang important activity, kasagsagang nakikipagkasiyahan kayo sa kapitolyo", iba nga ang timpla ni Gng. Paitan, matandang propesor sa Hydraulics. Katulad ng pakikitungo niya ngayon sa apilyido niya. "Hindi naman po kami nakipagkasiyahan doon Ma'am", mahinahong sagot ko sa kanya. "Puro nga kayo

"NA ALIN? DAHIL ba sa pagpunta ninyo sa kapitolyo?"  Pagtatakang tanong sa akin ni Yamilet habang kumakain sa isang karinderya.Bumalik muli si Yamilet sa aming baryo galing sa Maynila dahil kukunin naman niya ang kanyang kotse upang gamitin sa pagbabyaheng pag-uwi at pagpasok sa pinapasukang trabaho. Nasa internship na programa pa rin siya at pinayagan siya ng kompanya na kunin ang kotse.Nakasalubong ko siya sa isang daang nasa gitna ng palayan noong isang umaga habang pauwi na ako sa aming kubo."Madam?" Pagtatangkang tawag ko sa kanya.Akala ko hindi pa siya makakabalik agad sa aming baryo sapagkat may kasalukuyan siyang sumasabak sa isang internship program sa Maynila. Maaaring mabawasan iyon sa kanyang oras sa trabaho.Tinitigan niya ako nang mabuti. Tila kinikilatis niya muna kung sino ang nakapansin sa kanya sapagkat nasisilaw siya sa aking wangis. Mataas na noon ang araw sa kanluran at handa na itong magtago sa likod ng mga bundok anu