บททั้งหมดของ One Question: Why?: บทที่ 11 - บทที่ 20

Xeia's POV    Nagsi-alisan na silang lahat at natira na lang kaming tatlo nila Manang at Ma'am Madi.   "Dalhin mo na siya kay JD," sabi ni Ma'am kay Manang. So, JD pala ang name ng baby na aalagaan ko? Siguro ang ang taba niya? Ay, shit! Baka mataba ang pisnge, naku! Kawawa ang pisnge niya sa akin.   Nanguna sa paglalakad si Manang at ako naman ay sumunod lang sa kaniya sa paglalakad. Habang umaakyat kami ng hakbang ay nagtanong ako may manang.   "Manang, cute ba 'yung aalagaan ko?

Xeia's POV "Oh, Xeia you're here. Kamusta ang inaalagaan mo?" salubong na tanong ni Ma'am Madi. Kamusta? Ayon, sinarahan lang naman ako ng pintuan at muntik na ang mukha ko ro'n! Siya na nga 'tong dinalhan ng pagkain ay gano'n pa ang asta. Mapaso sana siya sa kinakain na champorado. "Maayos naman po. Maayos na maayos. Sa totoo nga po, napakabait niya," sabi ko. Baka kapag sinabi ko kay Ma'am 'yung ginawa niya at nalaman ni Sir ay nako. Tsk Tsk Tsk, baka sabihan niya pa ako ng sumbungera. "Sobranggggggggg bait niya po." "Really?" "Opo, hinayaan niya nga po ako na maglibot-libot sa loob ng kwarto niya, e. Saka hindi niya ako pinilit na lumabas, inalalayan pa nga po akong lumabas, e. Sinarado rin niya ng maayos ang pinto," dagdag ko pa. JD, dapat magpasalamat ka sa akin dahil pinapabango ko ang pangalan mo! "Oh, that's good. Ngayon lang niya hinayaang may maglibot at magtagal sa kwarto niya," sambit ni Ma'am. Napatigil naman ako dahil sa mga narinig mo. Ano? Ano raw? Hindi siya

Xeia's POV   Pagkatapos ni Ma'am kumain ay kami naman ang sunod na kumain. Sa kusina kami kumakain kahit na sinabi ni Ma'am na p'wede kaming kumain sa dining area nila. Kung ano ang kinakain nila ay 'yun din ang kinakain namin, nagtatabi kami kapag natapos magluto.   "Xeia," tawag sa akin ni Thalia habang kumakain kaming lima. Nilingon ko naman siya habang nginunguya ang kinakain. "Fan ka ni Jung-Hyun?"   Nagugulat pa rin akp sa t'wing may nagtatanong kung kilala ko ba o fan ako ni Jung-Hyun kasi baka masabi ko na ang iniidoo nila ay hinahakbayan ko lang, tinutulak-tulak lang ni Colline. Baka kapag nalaman nila, hindi sila titigil hanggat hindi nila kami nakaka-usap. Baka hanapin at habulin pa kami hanggang sa bahay namin.   "Ah... Oo.... Dati pa," tugon ko. 'Yon na lamang ang isinagot ko. Mas maikling sagot, mas ligtas. "Ikaw?"   "Hmm.... Hindi naman. Nakikita-kita ko siya sa ne

Xeia's POV "Waaaaaaa!" "Ay, pisteng yawa pukining ina!" napasigaw ako dahil sa gulat. Tinakpan ko agad bibig ko dahil sa nasabi ko! Tinanggal ko naman agad 'yon na maalalang may sabon ang kamay ko dahil naghuhugas ako. Binuksan ko agad ang gripo at inalis ang mga bula sa labi. "Ano ba 'yan!" Nilingon ko kung sino ang sumigaw. Lagi na lang ba ako magugulat kapag naghuhugas? Dapat na ba akong masanay? "M-m-ma'am," bulong ko. Si Ma'am Madi pala ang sumisigaw habang may hawak na ipad, akala

Xeia's POV "Tumawag ka?" tanong ko kay Sir. May dumating kasing mga pulis. Ambulansya lang naman ang tinawagan ko. "Baka multo," tugon. Psh. "Multo," bulong ko. Bakla nga talaga 'to. Pagkatigil ng sasakyan nila sa harap namin ay may bumabang dalawang pulis. Nilapitan nila kami. "Kumusta, JD?" tanong ng isa kay sir. Magkakilala ba sila?