“อยากตามหาเธอเหรอ? นั่นก็นานมากแล้ว รอเดี๋ยวนะ"เชสโทรหาสำนักงานจัดหาแม่บ้านทำความสะอาดและรอตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพบข้อมูลป้าลินดา “ป้าลินดาทํางานเป็นพี่เลี้ยงเด็กในวิลล่าหลังนี้”เชสให้ที่อยู่เขา "ฉันจะไปส่งนายที่นั่น""ไม่เป็นไร" ฌอนรับที่อยู่มา "ขอบใจนะ"“อย่าพูดงั้นสิ ฉันไม่ชินที่นายทําตัวแบบนี้เลย” เชสโยนกุญแจรถให้เขา “นายขับรถของฉันไปเลย ไว้เราไปทานมื้อเย็นด้วยกันทีหลัง”"นั่นยากละ" ฌอนเหลือบมองเขา “เดี๋ยวนี้นายไม่ค่อยได้ติดต่อพวกเราสามคนเลย นายไปแคนเบอร์ราตั้งกี่ทีแล้วทำไมไม่ชวนเราออกไปกินด้วยกันเลย? นายสบายใจที่จะอยู่ในเมลเบิร์นคนเดียวเลยนะ”ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็อิจฉาเชสขึ้นมาถึงแม้เมลเบิร์นจะเล็ก แต่โดยพื้นฐานแล้วเชสเป็นผู้มีอิทธิพลที่นี่ ชีวิตที่นี่ไม่โหดเหลือทนเท่าแคนเบอร์ราเชสยิ้มเจื่อน “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขาดการติดต่อกับพวกนายหรอก แต่ว่าพวกนายทั้งสามคนมักจะพาเทรซี่กับซาร่าไปไหนมาไหนด้วย ฉันไม่ชอบพวกหล่อนเลยจริง ๆ ฉันรู้สึกเหมือน...”ทันใดนั้นเขาก็ปิดปากตัวเอง "ช่างมันเถอะ"“ว่ามาซิ” ฌอนเอ่ยปาก ถึงแม้ตอนนี้เขาแต่งตัวธรรมดามาก แต่ออร่าในแววตาเขายังคงอย

“งั้นเราเอ่อ...สนิทสนมลึกซึ้งกันไหมครับ?” ฌอนถามด้วยเสียงต่ำ ในความทรงจําของเขาเมื่อสามปีก่อน เขาเกลียดเวลาที่แคทเธอรีนเข้ามาใกล้และสัมผัสเขา เธอยังฉวยโอกาสตอนที่เขากำลังเมาเพื่อจะได้ตั้งครรภ์ป้าลินดาหน้าแดง “โอ้ แน่นอนค่ะว่าคุณเป็นอย่างนั้น ทุกครั้งที่คุณโจนส์จูบคุณ คุณมีความสุขเชียวล่ะค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งที่คุณได้รับบาดเจ็บ คุณพูดโกหกกับเธอว่ามันจะหยุดเจ็บถ้าหากเธอจูบคุณ และคุณโจนส์ก็เชื่อคุณจริง ๆ ขนาดฉันยังหน้าแดงเลยตอนที่เห็นเข้า”“ขอบคุณนะครับป้า...” หลังจากได้ยินอย่างนั้นฌอนก็ขอตัวป้าลินดากลับด้วยความซาบซึ้งเขาจําสิ่งที่ป้าลินดาบอกเขาไม่ได้หรอก ทว่าเขาก็รู้เช่นเดียวกับคําพูดของเชสว่ามันน่าจะใช่เรื่องจริงทั้งหมดแต่ทว่าเขากลับลืมมัน เขาลืมไปแล้วว่าสามปีก่อนนั้นครั้งหนึ่งเขาเคยรักผู้หญิงที่ชื่อแคทเธอรีน โจนส์ในความคิดจิตใจของเขาล้วนจําได้แต่ความผิดของเธอไม่น่าแปลกใจหลังจากแคทเธอรีนกลับมาในอีกสามปี เธอสามารถทําอาหารจานโปรดของเขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย เธอรู้ว่าเขาชอบกินอะไรบ้างอย่างละเอียดราวกับมันเป็นส่วนสำคัญของเธอแม้แต่บนเตียงเธอยังรู้ว่าเขาชอบท่าไหนมากที่สุดนั่นเป็นเ

“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับผมไม่ได้โกรธคุณ ผมแค่ไม่เข้าใจคนอย่างโทมัส” ร็อดนีย์กัดฟันกรอด “ซาร่าคุณติดต่อเขาได้ไหม? ผมต้องการสั่งสอนเขา คุณจะช่วยผมไหม?”“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะเขาสมควรจะได้รับการสั่งสอนซะบ้าง ฉันจะโทรหาเขาและพยายามหาคําตอบมา แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับสายไหมนะคะ” ซาร่าพบหมายเลขของโทมัสและโทรออกทว่าไม่มีใครรับสาย เธอกัดฟันและพูดว่า “เขาไม่ยอมรับสายฉันด้วยซ้ำ โอ้ตายละ นี่ฌอน…เป็นยังไงบ้างคะ? ถึงยังไงเราก็รู้จักกันมานานกว่าสิบปีแล้ว มัน... เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะไม่เป็นห่วงเขา”“โอ้ เขาไปเมลเบิร์นน่ะ” ร็อดนีย์ถอนหายใจ “ผมไม่รู้ว่าทําไมจู่ ๆ เขาถึงไปอยู่ในเมลเบิร์น เขายังไปดื่มกับเชสด้วย”เมลเบิร์น...คํานี้ทําให้ซาร่าถึงกับใจหายแว้บเธอจําได้ว่าฌอนและแคทเธอรีนพบกันที่เมลเบิร์น หรือว่าเขาสงสัยอะไรบางอย่างอยู่?“ซาร่า...” เสียงของร็อดนีย์ดึงเธอออกจากภวังค์ความคิดของเธอ “ผมเห็นรถสปอร์ตคันใหม่ข้างนอกนั่น คุณเปลี่ยนรถเหรอ?”“ใช่ค่ะ...” ด้วยเกรงว่าเขาจะเข้าใจผิดไปว่าเธอหน้าเงินซาร่าจึงรีบอธิบายว่า “ฉันไม่ต้องการรถคันเก่าอีกต่อไปแล้วฉันต้องการกําจัดความทรงจําต่าง ๆ ในอดีตให้หมดสิ้น

“โทมัส นีสัน นายฉวยโอกาสใช้ประโยชน์จากน้องสาวของนายและพวกเราตลอดหลายปีมานี้เพื่อทําสิ่งเลวร้ายต่าง ๆ นานาไว้มากมายในตอนนั้น นายคิดว่าพวกเราไม่รู้เลยจริง ๆ น่ะเหรอ?”ถึงเชสเตอร์พูดช้า ๆ ทว่าแรงกดของเท้าเขาก็เพิ่มขึ้นด้วยขณะที่พูดไป “ฌอนช่วยนายครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่เพียงนายจะไม่เห็นคุณค่าของเขาเท่านั้น แต่นายยังถึงกับแว้งกัดในขณะที่เขาล้มลงอีกด้วย นายมันเป็นงูในเรื่องกับชาวนากับงูเห่า”โทมัสเจ็บปวดมากจนเปล่งเสียงไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว เขายังได้ยินเสียงนิ้วเขาหักด้วยซ้ำ“ฉันขอถามหน่อยนายเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม? หรือมีคนสั่งการอยู่เบื้องหลังนาย” จู่ ๆ เชสเตอร์ก็ถามขึ้นโทมัสส่ายหัวด้วยใบหน้าซีดเซียว เขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเขาไม่ใช่คนโง่ ถึงเขาจะสารภาพว่าเป็นซาร่า เชสเตอร์ก็คงไม่ปล่อยเขาไปเช่นกัน เอาไว้เมื่อซาร่าแต่งงานกับตระกูลสโนว์แล้ว เขาจะแก้แค้นสำหรับเรื่องวันนี้เอง"ทําให้เขาพิการจนหมอบเลย" เชสเตอร์โบกมือให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาที่อยู่ข้าง ๆดวงตาของโทมัสเบิกกว้างด้วยความตกใจ และก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรเขาก็เป็นลมไปซะแล้วด้วยความเจ็บปวดร็อดนีย์ก็ตกใจเช่นกัน เขาคิด

“แต่ผมรู้ว่าคุณยังมีคุณโจนส์และลูก ๆ อยู่ในหัวใจ ทว่าอยู่มาวันหนึ่งเมื่อคุณกับซาร่าสิ้นสุดการรักษาที่คฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว จู่ ๆ คุณก็เย็นชาสุดโต่งใส่คุณโจนส์ทั้งที่เธออุ้มท้องลูกอยู่คุณก็ยังยืนกรานที่จะหย่ากับเธอ และคุณก็อยู่กับซาร่าเสมอ คุณยัง... ค้างคืนที่บ้านของซาร่าด้วย”ฌอนกําหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปนใช่ เขาจําได้ว่าเขาโหดร้ายแค่ไหนกับแคทเธอรีน ทั้งที่เธอท้องอยู่เขาก็ยังออกไปกับซาร่าซะอีกเฮดลีย์ถอนหายใจ “คุณชายจิวเวลและคุณชายสโนว์คิดว่าคุณยังมีความรู้สึกหลงเหลือกับคุณนีสันอยู่ พวกเขาไม่เข้าใจ พวกเขาคิดว่าหลังจากที่คุณนีสันกลับมาคุณก็ยังคงชอบเธอมากกว่า แต่ผมเข้าใจคุณครับ คุณชายใหญ่คุณน่ะห่วงใยคุณนีสัน แต่คุณรักคุณโจนส์มากกว่า ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการกลับไปคบกับคุณนีสัน คุณก็คงจะให้ทางออกที่เหมาะสมกับคุณโจนส์ แทนที่จะบังคับให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง”"ใช่" เขาจะขังเธอไว้ได้อย่างไรกัน?ฌอนหันไปไม่ต้องการให้คนอื่นเห็นดวงตาแดงก่ำของเขา “เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? ถ้าเธอรู้ความจริงนั้นทําไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเธอพูดถึงมันเลยล่ะ?”"แล้วคุณจะเชื่อเธอหรือครับ?" เฮดลีย์ถาม “ตอนนั้