ซูหยิงเซี่ยกลอกตาไปมา เธอจะมีความสุขได้อย่างไร ในเมื่อกำลังถูกคนอื่นเข้าใจผิด อึดอัดใจจะตายอยู่แล้วด้วยซ้ำ“อ้อใช่ ช่วงนี้มีกลุ่มคนเข้ามาสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลซู พวกเขาไปก่อเรื่องที่สถานที่ก่อสร้าง ฉันขอให้เพื่อนตรวจสอบให้แล้วแต่ไม่พบอะไรเลย แต่ในที่ประชุม จู่ ๆ ซูไห่เฉาก็แสร้งทำเป็นใจดีบอกว่ารู้แล้วว่าใครเป็นคนทำ และบอกว่าพรุ่งนี้ให้ฉันไปคุยเรื่องนี้ คุณคิดว่าเรื่องนี้มีมันอะไรไม่ชอบมาพากลรึเปล่า?” ซูหยิงเซี่ยถามตามสัญชาตญาณของเธอ เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติ เพราะทัศนคติของซูไห่เฉาที่มีต่อเธอ ไม่ทำร้ายเธอก็ถือว่าดีเท่าไหร่แล้ว แล้วจะเป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะช่วยเธอหานซานเฉียนขมวดคิ้ว เขาก็ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ และขอให้หลินหย่งไปตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว หลินหย่งจับคนได้สองคนและทรมานพวกเขาเพื่อสอบปากคำ แต่ก็ไม่ได้คำตอบอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายเก็บความลับได้เป็นอย่างดี แล้วซูไห่เฉาจะรู้ได้อย่างไร“วันพรุ่งนี้คุณจะไปคุยเมื่อไหร่?” หานซานเฉียนถาม เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้มีบางอย่างผิดปกติ และเขารู้สึกกังวลใจที่ซูหยิงเซี่ยต้องไปคนเดียว“ฉันยังไม่รู้ วันพรุ่งนี้ซูไห่เฉ

ซูไห่เฉาคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง ซูอี้หานก็เห็นซูหยิงเซี่ยเป็นศัตรูเหมือนกัน ถ้าหากเธอรู้เรื่องนี้ เธอก็คงจะไม่บอกใคร“ฉันจะบอกความจริงกับเธอก็แล้วกัน ฉันรู้จักคนที่สร้างความเดือดร้อนให้ตระกูลซู และฉันก็เป็นยุให้เขาทำเรื่องนี้เอง” ซูไห่เฉาพูดเมื่อซูอี้หานได้ยินเรื่องนี้ เธอก็มองไปที่ซูไห่เฉาด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “นายเป็นคนสั่งอย่างนั้นเหรอ! ถ้าคุณย่ารู้เรื่องนี้ ท่านไม่ปล่อยนายไว้แน่”“คุณย่าจะรู้ได้ยังไงล่ะ? เพราะฉันเชื่อใจเธอฉันถึงได้บอกเรื่องนี้กับเธอ และหลังจากวันนี้ ซูหยิงเซี่ยจะถูกทำลายจนป่นปี้ เราไม่ต้องพูดอะไร คุณย่าก็จะต้องไล่ซูหยิงเซี่ยออกจากตระกูลซูแน่” ซูไห่เฉาพูดอย่างมีความสุข ในที่สุดเขาก็มีโอกาสที่จะได้ระบายความโกรธของเขา หลังจากที่ซูหยิงเซี่ยถูกไล่ออกจากตระกูลซู เขาก็จะได้เป็นผู้รับผิดชอบโครงการเฉิงซีได้อย่างแน่นอน ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัวเลย“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ อย่ามัวแต่เล่นลิ้น รีบบอกฉันมาเร็วเข้า” ซูอี้หานพูดอย่างหมดความอดทน“เฉิงกัง เธอเคยได้ยินชื่อนี้ไหม?”“เฉิงกัง! เขาคือผู้มีอำนาจในพื้นที่สีเทาของเมืองหยุนเฉิงไม่ใช่เหรอ?”“เขาตกหลุมรักซูหยิงเซี่

รอยยิ้มเย็นยะเยือกปรากฏขึ้นที่มุมปากของหานซานเฉียน เขาค่อย ๆ ยื่นมือออกไปและจับหมัดนั้นไว้ในกำมือหมัดถูกจับและหยุดลงอย่างกะทันหัน ชายคนนั้นผงะ เขาไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะจับหมัดของเขาได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ไม่มีเวลาให้ชายคนนั้นได้คิด หานซานเฉียนก็เตะชายคนนั้นถอยไปหลายสิบก้าวและล้มลงกับพื้นทันที“นี่……”“ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้ไร้ค่านี่มันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”“เป็นไปได้ยังไง มันเป็นแค่คนกระจอกไม่ใช่เหรอ!”ขณะนี้ความแข็งแกร่งของหานซานเฉียน และชื่อเสียงของเขาในฐานะคนกระจอกนั้นมีความแตกต่างกันอย่างมาก เฉิงกังเริ่มที่จะระมัดระวังมากขึ้น ไม่กล้าที่จะดูถูกหานซานเฉียนอีกแล้วซูหยิงเซี่ยเบิกตากว้างและอ้าปากค้าง เธอเคยเห็นแต่ตอนที่หานซานเฉียนถูกรังแก แต่เธอไม่เคยเห็นหานซานเฉียนในตอนที่แข็งแกร่งแบบนี้ เธอจึงรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก“หานซานเฉียน แกรู้ไหมว่าที่นี่คือถิ่นของฉัน แกกล้าทำร้ายลูกน้องฉัน อย่าคิดว่าจะมีลมหายใจออกไปจากที่นี่ได้” เฉิงกังกัดฟันพูด แม้ว่าความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจะทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขากลัว เพราะเขามีคนมากพอแล้วสองมือจะสู้สี่มือได้ยังไง?“ฉันให้โอกาส

“ถ้าไม่พูดก็โดนอัดต่อไป” “ฉันพูด ฉันพูดแล้ว” เฉิงกังพูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “ซูไห่เฉายังต้องการให้ฉันมีอะไรกับซูหยิงเซี่ย แล้วเปิดโปงเรื่องนี้ในเมืองหยุนเฉิง เขาต้องการใช้เรื่องนี้ขับไล่ซูหยิงเซี่ยออกจากตระกูลซู” หานซานเฉียนกำหมัดแน่นทันที! ลำพังเรื่องแผนการต่อต้านโครงการเฉิงซีหานซานเฉียนสามารถปล่อยซูไห่เฉาไปได้ แต่ที่เขาคิดจะทำอะไรกับซูหยิงเซี่ย มีโทษตายสถานเดียว อย่าคิดกระตุกหนวดเสือ! หานซานเฉียนจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับซูหยิงเซี่ย “ขังเอาไว้” หานซานเฉียนทิ้งคำพูดสามคำนี้ไว้ก่อนจะออกจากร้านอาหาร เฉิงกังร้องเอะอะเพราะไม่รู้ว่าจะพบจุดจบอย่างไรบ้าง แต่หลังจากโดนหมัดไปไม่กี่ครั้งเขาก็สงบลง หลังจากกลับมาที่ลานจอดรถ ซูหยิงเซี่ยที่นั่งอยู่ในรถอย่างกระวนกระวาย พอเห็นหานซานเฉียน เธอก็รีบลงจากรถอย่างทนรอไม่ไหว “ซานเฉียน คุณเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ซูหยิงเซี่ยมองหานซานเฉียนด้วยความประหม่า เธอมองพิจารณาดู เมื่อแน่ใจว่าหานซานเฉียนไม่ได้รับบาดเจ็บจึงรู้สึกโล่งใจ “ผมไม่เป็นไร” หานซานเฉียนพูดอย่างยิ้มแย้ม “นึกไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นห่วงผมขนาดนี้” เมื่อซูหยิงเซี่ยได้ย

เล่นชู้อย่างนั้นเหรอ! ซูหยิงเซี่ยรู้สึกโมโหขึ้นมาทันที มันคือการปั้นเรื่องเพื่อใส่ร้ายป้ายสี และยังเป็นการดูถูกความบริสุทธิ์ของเธออีกด้วย “ซูอี้หาน ปากเธอกินอะไรเข้าไปถึงได้พูดจาเหม็นโฉ่แบบนี้” ซูหยิงเซี่ยพูดอย่างโกรธจัด ซูอี้หานลุกขึ้นยืนอย่างมั่นอกมั่นใจแล้วพูดว่า “กล้าทำแต่ไม่กล้ารับเหรอ? ไหนเธอลองบอกซิว่าแก้ไขปัญหาได้แล้วหรือยัง?” “จัดการเรียบร้อยแล้ว” ซูหยิงเซี่ยกล่าว “ฮึ!” ซูอี้หานพูดแกมเยาะเย้ย “เรียบร้อยแล้วอย่างงั้นเหรอ? เสียเงินไปเท่าไหร่ล่ะ?” “เปล่า...ไม่ได้เสียเงินเลย” เรื่องนี้หานซานเฉียนเป็นคนจัดการ ส่วนวิธีการที่ใช้นั้นซูหยิงเซี่ยเองก็ไม่รู้ แต่เธอแน่ใจว่าไม่ได้เสียเงินสักหยวนเดียว “ฮ่า ๆ ๆ ๆ ...” ซูอี้หานหัวเราะขึ้นมาพลางเอ่ยว่า “ไม่ต้องใช้เงินก็จัดการได้แล้ว เธอนี่มีฝีมือจริง ๆ คงจะใช้มารยาอย่างอื่นสินะ” “ซูหยิงเซี่ย อีกฝ่ายคือเฉิงกัง คือคนในพื้นที่สีเทา เธอแก้ปัญหานี้ได้โดยไม่ต้องใช้เงินอย่างนั้นเหรอ?” ซูไห่เฉาแน่ใจว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างซูหยิงเซี่ยกับเฉิงกังเมื่อคืนแน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้นมีหรือเธอจะมีปัญญาจัดการเรื่องนี้ได้ เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่า