"Hey brute! Ano magmumukmok ka na lang dito sa kumpanya mo? Men, napakayaman mo na ah! Do you even know the word relax and enjoy life?" Tanong sa akin ng pinsan kong si Blue. Hindi ko rin alam kung bakit, pero bigla na lang sumulpot ang ungas na 'to sa opisina ko.   Blue is my cousin from my mother side. Except from my crazy friends, malapit din sa akin si Blue. Sanggang dikit kung tawagin. Nag-iisa akong anak, habang si Blue naman ay may isang nakababatang kapatid.   "Wala akong gana! Ano na naman bang kailangan mo sa'kin at narito ka? Huwag mong sabihing pera dahil marami ka niyan." I said while glaring at him. Blue is also a business man. Siya ang namamahala ng Land and Subdivision Company nila. Habang ako naman ay sa engineering firm.  At the age of 25, I choose to create my own career in my

"Zafy ikaw na nga ang mag hain ng pagkain ni Justine, pakidala mo na rin sa study room. Hindi lalabas ang isang iyon doon hanggat hindi tapos ang ginagawa niya." Sa sinabing iyon ni Nay Meling nag sandok na ako ng pagkain ng mahal na siniorito.Kung pwede ko lang lagyan ng lason ito kanina ko pa ginawa.  I knocked on the door twice pero walang nag bukas. As I knocked again, the door parted a bit then I saw Justine sleeping in his study table. I went inside the room and carefully put the tray with full of foods beside him.Nagkaroon ako ng pagkakataon para pagmasdan ang natutulog niyang mukha. Justine is handsome indeed. Matangos ang prominente niyang ilong, may makakapal na kilay at malalantik at itim na itim na pilik mata. His eyes is deep set golden brown, and his lips is pinkish na parang nakaliptint. Suddenly I wanted to touch his face. Gwapo ka sana pero nuknukan ka ng sungit.

"Hey mahal na Siniorita, ano naman ho ang pumasok sa iyong napakagandang isipan para ikaw ay mamasukang yaya sa aking pinsan?" Tanong sa akin ni Blue, ng maabutan niya ako sa likod bahay ni Justine na kampanteng nakaupo at nakatanaw sa malayo.  "Malayo ang tingin, iyon pala'y duling." Nang aasar pang kanta niya.  "Ulol! De jame' solo por pabor!"  (Utang na loob iwan mo ako). Bulyaw kong pagtataboy kay Blue. Ganitong badtrip ako baka makalbo ko itong hayop na 'to sa pang-aasar niya.  "De mi gusta mi siniorita, sungit naman nito may regla ka ano? At saka 'wag mo akong ma ispa-espanyol diyan at baka hindi kita matantya pakuhanin kita ng isang baldeng tubig!" Pasigaw rin na bwelta niya. Wala na talagang pag-asa ang kolokoy na 'to. Sagad na hanggang buto ang kakulitan, at hobby

'Ayudame, No quiero casarme.' Iyon ang paulit-ulit na sinasabi ni Zafy kagabi, habang pinupunasan ko ang kaniyang mukha. Halos umiyak din siya habang sinasabi niya iyon. Nasasaktan ba siya? Is she in trouble? Bakit may pakiramdam ako, na napakaraming sikreto sa likod ng maskara ng aking yaya? Is she really a nanny? Sa kaisipang iyon, nagtanong ako sa mga kaibigan ko. Baka sakaling alam nila ang ibig sabihin ng mga salitang binigkas ni Zafy kagabi.  "Macho gwapitos:" Justine cute: "What does ayudame no queiro casarme means?"  Akala ko'y walang sasagot sa kanila. Ngunit ang mga ungas ay halos sabay sabay na sumagot.  Daryl d' great: "I think that was Spanish word or language." 

Justine saw the news paper that Nico brought. Since hindi na masyadong napapansin ang mga babasahin tulad ng diyaryo o kaya naman magazine dahil na rin sa mga naglipanang gadgets, I also dont mind reading some articles in newspapers. But I got stunned when I saw Zafy's face on the first page of the news paper. Almost half of the newspaper has her face that says. "Zafira Mejia, the heiress of Mejia International Import and Export was kidnapped by unknown."   Shit! I read it not once but trice! Sa halos dalawang buwan na pag tatrabaho ni Zafy dito sa akin, ngayon ko lang din napagtanto na kaya pala lahat ng gawin niya maliit man o malaki, ay palpak dahil hindi naman niya talaga ginagawa iyon. Ni minsan kahit na may kutob o hinala na ako sa kaniya, hindi ako nag dalawang isip na hindi siya pagkatiwalaan. She almost melted my fu