"Anong nangyari? How's the baby? And how about Zafy? Is she okay? Ano ang sabi ng doktor?" Sunod sunod na tanong sa akin ng pinsan ni Zafira na si Lenny.Nang tawagan ko ang mga magulang ko at mga kaibigan, ginamit ng ilan sa kanila ang chopper ni Lucas. Nag uusap na rin si Mama at ang ina ni Lenny na si Donya Carmelita, patungkol sa nangyari sa ina ni Zafy. Habang  sina Blue at Lucas naman ay tahimik na nakatayo lang sa gilid."Simula sa bahay hanggang sa makarating kami dito ay hindi na siya tumigil kaiiyak. Sabi ng doktor stress daw. Mababa rin daw ang kapit ng bata. Kailangan niyang mag bed rest sa loob ng isang buwan." Hinaplos ko ang pisngi ni Zafy na ngayon ay natutulog pa rin. Mabuti ay naitakbo namin siya kaagad sa ospital, dahil kung hindi baka nawala ang anak namin. Baka mapahamak din si Zafy. Hindi ko kakayanin kapag nagkataon, hindi ko kakayanin kahit

Gaya ng sinabi ni Lenny, inihatid na nga ang Mama ko sa huling hantungan. Lahat ay nakiramay, mula sa kamag anak hanggang sa mga kaibigan. Ganito pala ang pakiramdam na mawalan ng ilaw ng tahanan. Masakit, nakakapanghina, hindi makapaniwala at parang unti-unting nauupos. Hindi ako lumuluha, ngunit ang puso ko ay halos madurog sa sobrang sakit. Hindi ako pwedeng masaktan at umiyak, hindi rin pwedeng makaramdam ng stress... But by the end of the day, my feelings and emotion was valid. Kung kayat okay lang masaktan, okay lang umiyak, okay lang makaramdam ng pighati. Sa huli, mawawala rin ang sakit at mapapalitan ng ngiti. "I'm always here for you and for our baby my love." Justine kiss the top of my head as we went inside my room. Matapos naming ihatid si Mama ay kaagad rin kaming umuwi. Kasama ang mga kaibigan niya pati na rin si Lenny at Ayesha, ay narito kami ngayon sa Rancho Mejia upang mag pahinga saglit. S

Everyone was having fun. Justine and his friends made a bonfire, while Ayesha, Lenny and I prepared our food."Anong paborito ni Justine Zafy?" Ayesha asked while she make some egg sandwich."Hindi ko alam eh," sagot ko naman. Noong namasukan kasi akong katulong sa kaniya dati, palagi siyang galit at pinupuna niya lahat ng inihahanda ko para sa kaniya. "Nako dapat alamin mo! Alam mo bang isa sa mga natutunan ko simula ng ikasal kami ni Janrick, hindi ka lang dapat magaling sa kama kun'di marunong din sa kusina. Kaya naman ayon, pinraktis ko talaga ang adobong baboy na paborito niya." mahabang sambit niya. Hindi naman kasi talaga ako marunong mag luto, dahil may taga luto kami. Isa pa'y ayaw ni Justine na mag luto ako. Pero kailangan ba dapat na magaling sa kama? "Required ba dapat na magaling sa ano... S-sa ano-" "Sa kama?" pag tatapos niya sa tanong ko. Nahihiyang tumango na lang ako dahi

"Hala, mukhang lantang gulay pa rin siya!" "Malamang 'to nadiligan ng bongga kagabi!" "Halaman lang?!" Kanina ko pa naririnig ang mga nag-uusap na 'yon. Gusto ko pa sanang matulog at mag pahinga ng matagal, dahil sa sobrang pagod na nararamdaman ko gawa ng nangyari kagabi. Pati ang buong katawan ko ay masakit, pakiramdam ko nga ay magkakasakit ako. "Daming marka ni ateng." Kinurap ko ang mata ko at dahan-dahang idinilat. Ngunit ganoon na lang ang pagsakit ng ulo ko ng tumama sa akin ang sikat ng araw. "Hoy Seniorita! Aba tanghaling tapat na! Ano? May balak ka pa bang bumangon riyan o wala na?" Tinakip ko ang unan sa mukha ko ng marinig ko ang napakatinis na boses ni Lenny. Sa totoo lang hindi siya nakakatuwang pakinggan sa umaga. Daig niya pa ang palakang hindi ma ire sa kabubunganga! "Langya Zafy! Nakaila

"Oh I remember, Mom gave this picture to me before." Lahat ng iniisip koy parang nag laho bigla ng sabihin niya iyon. "Nakalimutan ko na kung kailan, pero matagal na panahon na rin ng bigay niya sa akin 'to. Bakit ba? Sa iyo na lang gusto mo?" giit niya pa.  Umiling na lang ako ng iniaabot niya sa akin 'yon. Siguro ay may larawan si tita Carmelita no'n dahil hinahanap niya rin ang kapatid kong nawawala. After all she was my father's only sister. Napabuntong hiningang niyaya ko na siya upang bumaba para kumain na rin.  "Love!" sigaw ko habang pababa ng hagdan. Tinikman niya kaya ang niluto ko? "Justine nasaan ka?" muli ko pang sigaw. "Zafy 'wag kang sumigaw! I can hear you." sagot niya naman mula sa kusina.  Nang makalapit kami roon ni Lenny ay kaagad na nag paalam sa amin si Lenny.