Nang makita ko na ang gate ng bahay nila Pauline ay inihinto ko na rin kaagad. Malaki na pala ang tindahan ng Mama niya ngayon? Dati kasi ay simpleng tindahan lang ito. Lagi rin kaming tumatambay sa tindahan nila dati, kapag nagbabakasyon kami dito."Tao po." Kinatok ko rin ang bintana ng tindahan nila. Malamang na hindi kami maririnig kapag sa gate ako kakatok. "Ano 'yon?" baliwalang tanong naman ni ate Debby, ang pangalawa sa panganay na kapatid ni Pau. "Hala Justine ikaw na ba yan?" giit niya pa. Nginitian ko naman siya na gumanti rin ng ngiti."Nariyan ba si Pauline ate Debby?" tanong ko naman. Sumenyas siya ng sandali at lumabas ng tindahan. "Whos that?" Zafy asked curiously."Ate ni Pau, si ate Debby." Tumango tango lang siya bago lumapit sa akin. Sakto naman

Lahat ng sinabi ko kay Zafy ay totoo. Wala akong nilihim sa kaniya. Hindi ko hahayaang madama niya na hindi ko siya mahal. Ayaw kong madama niya na hindi sapat ang pag-ibig na kaya kong ibigay para sa kaniya.I want her to be happy always. To love her as long as we stay together. Ayaw kong pag hinalaan niya ako ng kung ano-ano. Because just like what I said a while ago, she's my life without her... I'll be gone. "Are you okay now?" kuryosong tanong ko sa kaniya. Nakangiting tumanaw naman siya sa karagatan, na para bang pinapanood ang mga masasayang ala-ala na mayroon siya noon. "Hindi ko kayang pantayan ang pagmamahal na binigay sa'yo ni Pauline. Hindi ko kayang suklian lahat ng kabutihang ipinapakita niya. Hindi ko masasabi kung hanggang kailan kita mapapasaya at kung kailan kita mapapaluha." She holds my cheek and gently caress it. "Pero isa lang ang sigurado a

"I'll tell you something." Pakiramdam ko ay bumilis ang tibok ng dibdib ko dahil sa sasabihin niya.  Dumagdag pa ang pagiging seryoso ng mukha niya. Ni hindi ko rin mabasa kung ano ang iniisip niya at wala rin akong makitang emosyon sa mga mata niya.  "All my life... I was living in the dark." pag-uumpisa niya na ikinalaki ng mata ko.  Pareho kami halos ng kinalakihan at pamumuhay ni Lenny. We live in the same place. Kapareho kami ng kinagisnan at kinaugalian. Daig din namin ang mga preso dahil ilang taon kaming nabuhay na tanging nasa Hacienda lang.  "What do you mean?" I asked curiously. Tumitig siya sa akin bago nagpatuloy.  "Makinig kang mabuti dahil hindi ko na muling uulitin ang mga sasabihin ko." Tumango lang ako bilang sagot sa kaniya, at nakinig tulad ng sinabi niya.  "When I was five years old, m

[R-18]"Eat up love, akala ko ba gutom ka?" maang na tanong sa akin ni Justine habang kumakain.Siya ang maganang kumakain habang ako ay nakatulala lang sa pagkain. Ni hindi ko nga ma appreciate ang nakahandang pagkain sa harap ko ngayon. "Dont you like the food?" muli pang tanong niya. Hindi naman kasi ayaw ko ang pagkaing inorder niya. Kaya lang... Paano ba ako makakakain ng maayos kung chopsticks ang gamit?! Sa sobrang gutom ko baka pati ang pagkain na nasa harap niya ay makain ko rin. Pero lintek! Isusubo ko na lang ay mahuhulog pa! Kung hindi baga naman pahirap na sadya ang restaurant na 'to! Tumingin ako sa kaniya bago nahihiyang yumuko at nagsalit. "Feed me please." I beg. I thought he will laugh at me again, but I got surprised when he sat beside me and start feeding me like I was a baby. Halos hindi na nga siya kumain basta masubuan niya lang ako.

Days had gone fast, but Zafy and I become more stronger and in love with each other. It wasnt easy tho, because we also had an ups and downs. But we didn't let those problems break us apart.  Lumabas na rin ang resulta patungkol sa imbistigasyon sa nawawala niyang kapatid. At ang resultang iyon ay hindi naging maganda. It turns out na kasabay ng nakitang sasakyan sa isang palaisdaan ay ang pagkamatay ng isang batang babae umano, na itinapon din malapit sa nasabing lugar. Base rin sa imporyasyon na nakalap ng private investigators, kaparehong pagkakakilanlan sa nawawalang kapatid ni Zafy ang batang iyon na namatay.  Zafy become more emotional about that. Even her father and I, were still sad about that bad news. Ganoon pa man, hindi pa rin kami tumitigil sa paghahanap ng hustisya.  Ngayo'y heto, makalipas ang halos ilang buwan ay unti-unti na ring bumabalik ang sigla ng pamilya. Dahil na rin iyo