Lumipas ang mga araw hanggang dumating ang araw na inilibing ang ama ng binata, hindi naging madali para sa mga naiwan nito na tanggapin agad pero kahit paano ay naging maayos naman ang lagay nito dahil hindi naman sila pinabayaan ng pamilya ni Maria. Isa-isa na rin nilang binenta ang mga ari-arian na naiwan, habang si Ramon ay hindi hinayaan na umalis ni Kanor dahil sinama nila ito sa paglipat ng bahay nila Maria. Ang tahimik na bahay at mundo ni Maria ay hindi na ngayon, nadagdagan sila ng kasama sa bahay at para silang buong pamilya talaga, nagkaroon na rin ng kausap ang matandang kasambahay nila simula ng dumating doon si Ramon, ang mga gusto nilang nobela ay talaga namang lagi nilang pinag-uusapan. Habang si Kanor ay tahimik pa rin naman at bihira na ngumiti, hindi na ito tulad ng dati na masayahin pero kahit paano ay wala na dito ang pag-iisip na gumanti sa pamilya ni Pelipe at Don. Vicente. Habang ang dalaga ay hindi pa rin naman nagk

                “Sabihin mo, may hindi ka sinasabi sakin na pinag-usapan ninyo. Imposible naman na hindi kayo nag-usap tungkol sakin pagkatapos mo na iabot ang sulat ko sa kaniya, isa pa anong dahilan bakit bukas na niya agad gustong makipagkita? Hindi man lang ba niya sinabi kung anong dahilan niya?” Sunod-sunod na tanong nito sa kaibigan, nakatingin lang naman ito sa kaniya na parang hindi makapaniwala sa mga sinasabi niyang wala namang saysay.                 “Bakit mo naman iniisip na may hindi ako sinasabi sayo, kung meron man kaming pinag-usapan tungkol sayo ay sasabihin ko sayo dahil tungkol sayo yun at hindi sakin. Huwag mo sabihin na umaasa ka na nag suntukan kami dahil sayo?” May kung ano sa tono ng lalake na nang-aasar sa dalaga, hindi tuloy mapigilan ng dalaga na tignan ito ng ma

                “Kung pwede lang, kung pwede lang na pakasalan na kita agad at hindi na pakawalan ay ginawa ko na agad, Maria. Ayaw ko ng malayo sayo natatakot ako na baka pag hinayaan kitang lumayo sakin ay may kung anong problema na naman ang dadating satin at mauuwi na naman tayo sa hiwalayan.” Sabi nito habang magkadikit pa rin ang mga noo niya, kitang-kita ng dalaga sa mga mata nito ang sinseridad at pagmamahal ng binata sa kaniya. Alam niya ang ganoon pakiramdam dahil parehong-pareho sila.                 “Kahit ako natatakot, Pelipe. Natatakot ako na baka panaginip lang ang lahat ng ito at hindi talaga tayo nagkita, paano kung ang totoong nangyari ay natuloy ang kasal nyo ni Yola at hindi na ako ang mahal mo. Kahit ako hindi natatahimik ang utak ko noong hindi kita nakikita, gustong-gusto k

                “Huwag kang mag-alala darating din ang panahon na matatanggap nila tayo, hindi man ngayon ay darating na magiging masaya tayo at wala ng hahadlang kahit ang mga magulang mo.” Malambing nitong sabi.                 Kung darating nga ang tamang panahon, sana ay dumating na agad para sa kanilang dalawa. +++                 “Gusto ko ng dumating ang tamang panahon na iyon, pero kahit hindi pa tamang panahon ngayon ay gusto ko ng gawin ito.” Lumuhod ang lalake sa harap ng dalaga na nakaupo at kinuha ang nasa bulsa nito na isang singsing at nilagay sa harap ng dalaga. “Alam ko dapat na hingiin ko muna ang pag sang-ayon ng buong pamilya mo pero gusto ko na ibiga

                “Sa wakas ay nasa tabi na ulit kita mahal ko na Apo. Huwag mon a ulit iiwan ang Lola mo mag-isa.” Umiiyak ang matanda habang yakap-yakap ang dalaga, kahit tuloy si Therese na walang kaalam-alam ay naiiyak na rin at nakiyakap-yakap sa kanilang mag Lola.                 “Masaya po ako, masaya po ako na makasama kayo ulit, Lola.” Iyak ng iyak na sabi ng dalaga.                 Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ayaw ng matanda na lumapit siya kay Philip habang pag dating kay Ken ay napakalapit ng loob nito, simula pala una ay naaalala na ng Lola niya ang lahat at ayaw na nitong maulit ang nangyari ng nakaraan. Kung ikukwento nila ito sa iba