“Pelipe,” Bati ng isang dalaga na may maputlang kulay ng balat, tulad ng kung anong meron ang lalake. Mga kulay na kahit sikat yata ng araw ay mahihiyang humalik sa mga balat nito, ang buhok nito na alon-alon na bumabagay sa maliit nitong mukha, mapupula at makipot na labi, mga mata na parang namimintas, nanliit si Maria sa nakikita. Ito ba ang dahilan bakit gusto niyang bumili ng bagong damit at mag-ayos dahil may darating na ibang babae para agawin ang pansin ng binata. Yumuko siya ng makitang naligaw ang tingin ng babae sa kaniya, hindi niya kayang salubungin ang tingin nito. “Maligayang kaarawan sayo, Ginoong Pelipe, ngunit hindi yata maganda ang aking oras ng pagdating para bumati sayo?” Makahulugang sabi nito na nakatingin pa rin kay Maria na parang binabasa ang buong pagkatao niya pati kaluluwa. Hindi siya sanay na tignan ng ibang tao! “Bagoong nobya mo, Ginoo?” dagdag na tanong nito, tumingin naman

Hanggang matapos kumain ay hindi mawala ang katanungan ng dalaga kung kanino iyon nanggaling, wala namang ganoong bulaklak sa hardin nila Pelipe, pero bakit nga ba iyon agad ang naisip niya na nagbigay? Hindi naman sila masyadong umaasa sa lalake sa lagay na iyon. Napabuntong hininga ang dalaga, hindi niya maitangi na umaasa siya na ang binata ang nagpadala ng bulaklak pero alam niyang imposible dahil hindi lang siya ang babae sa paligid nito, tulad nga ng sabi ng bago niyang kaibigan na si Kanor ay halos lahat ay tumitingala sa pamilya ng Cuevas at hindi maitatanggi na madami din ang pamilya na gustong ilakad ang anak nila sa binata, at anong laban niya sa mga ito?  Isang simpleng pamilya lamang ang meron siya at walang pangalan na maipagmamalaki, pero kung mataas baa ng estado ng buhay na meron siya ay may pag-asa siyang magustuhan ng panganay na anak ng mga Cuevas? 

Tulala ang dalaga sa narinig, hindi niya alam ang sasabihin ng bigla niyang narinig ang nagpipigil na tawa ng lalake kaya hindi niya mapigilang mainis dito, “ Nakakainis ka alam mo iyon! Akala ko ay gusto mo talaga akong mabaliw sa bulaklak na iyon.” Galit na sabi nito. “Kung gagawin naman kitang baliw, bakit hindi nalang sa akin at sa bulaklak pa. Isipin mo mababaliw ka sakin at hindi mo na kayang mabuhay na wala ako sa tabi mo.” sabi ng binata habang tumataas-taas pa ang kilay.  Hindi naman mapigilan ng dalaga na mapangiwi sa narinig, “Kilabutan ka nga sa sinasabi mo, nakakatakot minsan lumalabas diyan sa bibig mo pakilagyan ng busal.” May pagtataray na sabi nito kaya muli niyang narinig ang halakhak ng lalake na nasa puno.  “Uuwi na ako, baka mabaliw ka na sakin pag nagtagal pa ako sa tabi mo,” biro ulit nito kaya

Parang bumagal ang oras para sa dalaga ng makita niya ang sariling pangalan habang inaanod ng tubig ang ilaw kung saan nakasulat iyon, hindi siya sigurado kung kanino o sino ang may-ari ng kahilingang iyon. Kung sa lalake ba na kasama niya ngayon o sa lalaking katabi niya kanina.“Ayos ka lang? bakit tumalala ka, hindi ka ba naging masaya o may nakalimutan ka na ilagay sa kahilingan mo?” usisa ng kasama nitong lalake, kanina pa kasi siya tahimik habang iniikot nila ang mga tindahan sa gilid ng ilog. Umiling naman ito,”Wala naman, medyo nakararamdam lang ako ng antok dala ng medyo malamig na hangin dito sa labas.”Pagsisinungling niya. “Gusto mo na ba na umuwi? Pwede namang ihatid na kita, medyo nakakapagod din ang makipagsiksikan at maglakad.” Suhento naman ng binata ngunit umiling lang ang dalaga. Pagkatapos noon ay wala ng nagsalita muli sa kanilang dalawa, hindi alam ni Maria

                Tulala ni Maria habang nakatingin sa lalakeng nakatayo ngayon sa isang sanga ng punong manga, seryoso itong nakatingin sa kaniya, bubuka ang bibig nito pero muli ulit titikom. “Anong ginagawa mo dyan, anong oras na bakit hindi ka pa rin umuuwi?” Iyon agad ang lumabas na mga salita sa bibig ni Maria ng makabawi siya sa pagkagulat. “Sa tingin mo makakauwi ako at makakatulog ng maayos sa naging sagutan natin kanina? At madami akong gustong linawin sayo, isa na doon ang relasyon namin ni Yola, walang namamagitan samin kahit lagi kaming magkasama walang ibig sabihin iyon dahil puro trabaho lang ang dahilan noon.” Mahabang paliwanag nito, hindi naman alam ni Maria kung anong reaksyon ang gagawin niya sa harap ng lalake. Masaya siya sa nalaman, pero hindi naman siya pwedeng ngumiti at