Paris"Kailan ang next clubbing niyo?" tanong ko sa walang pag aalinlangan. Susubo na sana siya ng kanin ngunit bahagya siyang napatigil dahil doon. I saw his brows furrow. Bakas ang pagtataka sa kanyang mukha nang dahan-dahan niyang ilapag ang kutsara. And then in a second, a smirk appeared on his face."So, you're interested in my whereabouts now?" he asked.I shrugged coolly. Kung alam niya lang, ilang beses ko 'tong pinraktis sa harapan ng salamin. "I just want to know."Sinabi ko 'yon upang maibsan ang pagtataka niya kahit papaano but unfortunately, mukhang mas napukaw ko pa ang interes niya. Very attentiv

ParisNagtagal ang paningin ko roon. Ni wala na akong balak sagutin pa ang tanong ni King. Tila ba sa isang iglap ay kay Ezzio at sa babae na napunta ang buo kong atensyon.Who the hell is that girl?My mind was filled with questions, kasabay roon ang pagbugso ng sobrang inis para kay Martinez. The bastard just couldn't help himself, could he?!"Paris?" I heard the faint sound of my name. May kasunod pa ito. "Hello? Earth to Paris?"Napakurap-kurap ako nang nakita ang kamay na iwinawagayway sa harap ng mukha ko. I faced King. I could tell he was puzzled."Okay ka lang?" he asked. "You spaced out."I opened my mouth, closed it, and then opened it again to finally say something."Sorry. May naisip lang," I said and diverted the topic. "Where were we?" I asked K

ParisEzzio was true to his words. Tumulong nga siya sa booth-making. I honestly didn't want him there pero naisip ko, okay na rin. We could use some extra hands. At isa pa, hindi ko na rin naman nabago pa ang isipan niya dahil talagang ayaw niyang magpapigil!Besides, I thought he'd only help on that specific day. Kaya hinayaan ko. Pero laking gulat ko na lang talaga nang makita ko siyang dumating sa booth sa sumunod na araw."Ano na naman bang kailangan mo?" I asked when he went to me. We spent lunch together this day so why's he here? Kapag ito pumunta lang rito para mangulit, sisipain ko 'to palabas.Kumunot ang noo niya. "Tutulong," he replied as if it was the most obvious thing in the world. He walked past me. Sinundan ko siya ng tingin at napansin ko ang pasekretong baling ng mga kasama ko sa akin at kay Ezzio. Kunwari busy sila sa ginagawa pero alam kong nakikinig s

ParisI couldn't sleep. Halos nagpagulong-gulong na ako sa kama pero hindi pa rin ako makatulog. Everytime I try to close my eyes, I hear Ezzio's voice and the words he uttered. Sa tuwing pumipikit ako, bumabalik sa akin ang mga nangyari sa gilid ng fountain. The serious talk. The fight. The hug. Paulit-ulit.I shook my head, trying to snap out of it.For the love of God, Paris! Just go to sleep!Nakasimangot akong tumingin sa wall clock. 1:35am. I had been trying to sleep since 10. Pero heto't hindi pa rin ako makatulog.I put a pillow over my face and groaned in frustration. Bakit kasi sinabi niya pa 'yon? The mere thought of him, liking me, seemed pretty impossible. Sa dami ng mga chix niya, ba't sa akin siya nagkagusto at hindi roon sa mga 'yon?Naisip ko ulit ang nangyari kanina. I remembered how I went speechless after he said it. Kumalas pa ako sa pagkakayakap mula sa kanya dahil sa gulat. I

Paris"Ven," I called the moment I barged into her room. She was taking her precious time doing her makeup. Napabuntong hininga ako."We need to go," Thirty minutes na lang kasi ay magsisimula na ang laro ng Wolves. The bleachers would be packed, for sure. Ayokong mahirapan kami sa paghahanap ng upuan.She turned to me. "Geez, calm down," giit niya. "Don't stress. Makakaabot pa naman tayo."Humarap ulit siya sa salamin at pinagtuunan ang eyebrows niya. Between me and Venny, Venny's definitely the girly one. Light makeup lang naman ang inilalagay niya pero talagang grabe ang oras na inilalaan niya para roon.Bakit nga ba ako pumayag na makisabay sa kapatid kong 'to?"So, hindi ka na talaga pupunta sa game nina King?" she asked without looking at me. She was so busy applying her mascara.Naala