Paris
Kumalat ang video. I already expected it to happen but I just couldn't help but be appalled by how fast the social media platforms worked. Isang post lang, kalat na agad. And to think na Friday pa lang ngayon! Hindi man lang naabutan ng ilang araw.
Ezzio muttered a soft curse.
"That ass, though," I heard him say, grinning playfully while biting his lip. Nang-aasar na naman ang gago!
Nanlisik ang mga mata ko at tiningnan siya ng masama. He was chuckling quietly with his eyes fixed on the phone. Ngunit liningon din niya ako nang mapansin niyang tinitingnan ko siya. But instead of stopping, he just gave me a smirk.
"Oh, come on, Paris," iniharap niya sa'kin ang phone. "You look good here. Ako na mismo nagsasabi kaya dapat maniwala ka."
He laughed at his cockiness while I cringed for the nth time as I saw myself on his phone. Yep. Ang video iyo
ParisEzzio was true to his words. Tumulong nga siya sa booth-making. I honestly didn't want him there pero naisip ko, okay na rin. We could use some extra hands. At isa pa, hindi ko na rin naman nabago pa ang isipan niya dahil talagang ayaw niyang magpapigil!Besides, I thought he'd only help on that specific day. Kaya hinayaan ko. Pero laking gulat ko na lang talaga nang makita ko siyang dumating sa booth sa sumunod na araw."Ano na naman bang kailangan mo?"I asked when he went to me. We spent lunch together this day so why's he here? Kapag ito pumunta lang rito para mangulit, sisipain ko 'to palabas.Kumunot ang noo niya."Tutulong,"he replied as if it was the most obvious thing in the world. He walked past me. Sinundan ko siya ng tingin at napansin ko ang pasekretong baling ng mga kasama ko sa akin at kay Ezzio. Kunwari busy sila sa ginagawa pero alam kong nakikinig s
ParisPareho kaming napalingon ni King sa gawi ni Ezzio. Nang makita ko siya ay tumatakbo na siya papunta sa amin. Napaawang ang bibig ko dahil sa gulat.Really? Talagang eksaktong ngayon siya dumating?"Paris," aniya nang makaabot. He only gave King a short nod to acknowledge his presence. Hindi ko alam kung bakit tila nailang ako bigla. Alright! There's the three of us in the kiosk now. Totally not awkward."Let's go?" tanong ni Ezzio. Hindi ako agad nakasagot. Isang tango lang ang naibigay ko.I looked at King to bid him goodbye."Una na kami," was all I could manage to say. May parte sa akin na nanghinayang dahil hindi ko tuluyang nasabi sa kanya ang totoo kong nararamdaman. But for some reason, a part of me was also relieved because I was starting to think it was a bad idea. Mabuti n
ParisI couldn't sleep. Halos nagpagulong-gulong na ako sa kama pero hindi pa rin ako makatulog. Everytime I try to close my eyes, I hear Ezzio's voice and the words he uttered. Sa tuwing pumipikit ako, bumabalik sa akin ang mga nangyari sa gilid ng fountain. The serious talk. The fight. The hug. Paulit-ulit.I shook my head, trying to snap out of it.For the love of God, Paris! Just go to sleep!Nakasimangot akong tumingin sa wall clock. 1:35am. I had been trying to sleep since 10. Pero heto't hindi pa rin ako makatulog.I put a pillow over my face and groaned in frustration. Bakit kasi sinabi niya pa 'yon? The mere thought of him, liking me, seemed pretty impossible. Sa dami ng mga chix niya, ba't sa akin siya nagkagusto at hindi roon sa mga 'yon?Naisip ko ulit ang nangyari kanina. I remembered how I went speechless after he said it. Kumalas pa ako sa pagkakayakap mula sa kanya dahil sa gulat. I
Paris> Not gonna make it for lunchtoday. Eat well?I slowly shut my locker's door as I read Ezzio's text. He's been texting me the same thing for five consecutive days now. Our semi-final exam was done already but he'd still been so busy balancing schoolworks and practices. But I wasn't complaining. It's just that, I didn't think it's necessary for him to text me this. Ayos lang naman sa'kin kahit hindi na. But the guy can be very persistent.Nagsimula akong maglakad matapos akong makapag-reply kay Ezzio. I already saw it coming, anyway. Lalo na dahil last day of practice na nila ngayon. Tomorrow's the final game. Everyone's hyped up about it. Nagsisimula nang mag-ingay sa social media ang iilang mga estudyante, hindi lang sa LMU kundi pati na rin ang mga estudyante ng eskwelahang makakalaban ng Wolves. Surprisingly, I, too was excited. I've never watched a football match befo
Paris"Ven,"I called the moment I barged into her room. She was taking her precious time doing her makeup. Napabuntong hininga ako."We need to go,"Thirtyminutes na lang kasi ay magsisimula na ang laro ng Wolves. The bleachers would be packed, for sure. Ayokong mahirapan kami sa paghahanap ng upuan.She turned to me."Geez, calm down,"giit niya."Don't stress. Makakaabot pa naman tayo."Humarap ulit siya sa salamin at pinagtuunan ang eyebrows niya. Between me and Venny, Venny's definitely the girly one. Light makeup lang naman ang inilalagay niya pero talagang grabe ang oras na inilalaan niya para roon.Bakit nga ba ako pumayag na makisabay sa kapatid kong 'to?"So, hindi ka na talaga pupunta sa game nina King?"she asked without looking at me. She was so busy applying her mascara.Naala
Paris"Z said he's driving you home. Hindi ka pala sasama sa victory party?"tanong ni Sam nang makalapit siya sa'kin. Nakatayo ako malapit sa bleachers at hinihintay si Ezzio. Nagbibihis pa kasi siya sa locker room.Umiling ako."Hindi, e."Unfortunately, I wouldn't be able to join their party. Bukod sa nakakahiya, nag-text din kasi sa akin si Mico na kailangan na raw naming umuwi ni Venny. He didn't say why. Kaya ayon, nilapitan ako ni Venny kanina lang at sinabing uuwi na raw siya. I was with Ezzio when she turned up. Nag-insist ang lalaki na ihatid na lang kami pauwi pagkatapos niyang magbihis, pero humindi si Venny. And so, she decided to go home first while I stayed here to wait for him.Halos kalahating oras na rin ang nakalilipas matapos ng pagkapanalo ng Wolves at unti-unti na'ng nagsisiuwian ang mga tao. Samantala, nagpaiwan muna kami nina Sam para hintayin sina Z. Sam and the
Paris"Mommy?"I asked, surprised. Yep. That's right. Standing just outside the door was my mom, Izabella Villaverde. Kaya pala maaga kaming pinauwi ni Mico. I get it now.Kasabay ng tanong ko ang mabilis na paglabas nina Mico at Venny. They both looked like they wanted to stop Mom from going out but were too late to do so. I met Venny's gaze and all she did was smile apologetically to me."What's happening?"tanong ni mommy, bakas ang pagkakalito sa mukha, habang ako naman ay naguguluhan rin. She wasn't supposed to be here yet!Why is she back so soon?"Ah,"umayos ako ng tayo at tuluyang hinarap sina mama. I gestured at Ezzio."N-Nag-uusap lang kami, Mommy."Nag-uusap? Usap pa ba ang tawag doon, Paris? Halos nagsisigaw ka na nga, e."Oh,"giit niya."I'm sorry, I just th
Paris"Ano 'tong naririnig ko kay Mommy na may boyfriend ka na raw?"Napatigil ako sa sinabi ni kuya Max nang tumabi ako sa kanya habang abala siya sa pagluluto ng barbecue. It's a Sunday night. Dumating dito si kuya kanina lang at napagpasyahan namin na mag barbecue sa likod bahay. Lumapit ako para hintayin sana na maluto ang mga 'yon pero heto na nga't ang tanong na 'yan ang ipinambungad niya sa'kin.Argh, si mommy talaga!"Wala akong boyfriend,' no!"pagtanggi ko. Mula sa pagpapaypay ay napabaling siya sa'kin habang nakataas ang isang kilay."Who's that Z guy, then?"Punong-puno ng hinala ang pagkakatanong niya. Napabuntong hininga na lang ako. Wala talaga akong kahit anong naitatago kay kuya kapag nandito si mommy."He's just..."I tried to find words to say. Ano nga ba? Kaibigan? Classmate? In the end, I just settled w