บททั้งหมดของ Forgotten Misery: บทที่ 11 - บทที่ 20

Base sa mga sinabi niyang ginagawa niya kay Brie, may mapapagod talaga lalo na kung puro sakit na lang at away. I don't know their story. That was just my assumption. "If hindi ko alam na may amnesia ka, masasabi ko talagang ikaw si Brie. You know how to respond in every situation. Si Brie kasi palaging may sagot sa mga napapansin niya pero minsan niya lang ako sagutin kasi ang iniisip niya ay magagalit ako." Mukhang unapproachable si Hanz at intimidating, kaya siguro hindi rin siya ma-control ni Brie. I mean is, Brie doesn't need to control Hanz pero atleast she can limit him with his words and doings.  "When we're in college, she wants to be a psychologist. Sabi niya kasi ay gusto niyang mas maintindihan yung mga taong may problema mentally. Mas mahirap raw kasing kalaban ang isip kaya mas gusto niyang mag-aral tungkol dito. Maybe kaya niya rin gusto iyon kasi she's battling on it for so long pero wala ako'ng ginawa kung hindi mas bigyan siya ng pressure." I can't justify Han

"If pauwi ka na, ihahatid na kita." Pag-aalok nito sa akin, akala niya ata ay makukuha not ako sa ganon. "Salamat na lang pero kaya ko na." Pagtangi ko dito. "I insist, pabalik na rin naman ako sa Isla." Tatanggi pa sana ulit ako nang magsalita si Ruth. "Hanz, samahan mo naman ako pabalik sa school. May naiwan kasi ako'ng gamit doon." Mukhang nag aalangan ito nang tumingin sa akin. Niyaya niya pa ako eh may lakad naman pala sila, for sure naman na sasama siya. "Can you wait here?" Tanong nito sa akin kaya naman gusto ko siyang sampalin. Nakakainis, biglang paghihintayin ako mask uunahin niya si Ruth. Tumanggi nga ako sa alok niya pero I a pa rin yung dating na inuna niya si Ruth tapos paghihintayin niya ako dito. Tapos ano, kasama niya ulit si Ruth pagbalik at sabay-sabay kaming babalik sa Isla? No way. "Hindi na, mauuna na ako." Hindi o na siya hinayaang pigilan pa ako, at kung magpupumilit pa siya ay baka hindi mo na mapigilang sumigaw sa in

Nasa cafe ako ngayon at wala masyadong customer kaya naman umupo muna ako. Natapos ko na rin kasi ang pagpupunas sa mga table. "Elisa." Napapiksi naman ako nang tinawag ako ni Jake. "Ay sorry, nagulat ata kita. Sasabihin ko sana na hindi na bumalik ulit dito yung lalaking sinasabi ko sa'yo na hinahanap ka." Isa pa iyan sa isipin ko, wala talaga ako'ng maisip na matandang lalaki na kakilala ko. Kung babae pa ay baka si Nanay, pero lalaki? "Hayaan mo na, baka nagkamali lang iyon ng punta." Pagsasawalang-bahala ko dito. "Siguro nga, pero sinabi niya kasi ang Elisa kaya alam ko'ng ikaw ang kailangan niya. Nagkamali pa nga siya, ang una niyang nasabi na pangalan ay Brie tapos binago niya lang." Napalingon naman ako kay Jake dahil sa kanyang sinabi. Hindi kaya si Mr. Cruz ito? Bumalik na kami sa trabaho nang may pumasok na customer, agad naman ako'ng lumapit dahil wala si Ella. Ako lang ang available para kumuha ng orders kaya pabor na rin sa akin n

Narinig ko ang pagtigil ng makina kaya napalingon ako kay Hanz. Nasiraan ba kami? Hindi kasi gilid yung pinagtigilan namin kung hindi sa gitna talaga, mukha namang hindi siya masyadong dinaraanan ng sasakyan but still hindi ba pwedeng sa gilid mag park? "Go down, nandito na tayo." Bumaba ako agad at napasigaw kasi matarik pala dito. Nakakagulat naman, medyo malayo pa naman ako sa palusong pero kitang-kita ko na yung lalim niya. "Are you okay? Nag park talaga ako sa malayo sa bangin." Kaya naman pala, nasaan ba kami? "Ayos lang, nagulat lang ako kasi sobrang lalim." Inilibot ko ang paningin ko at napansin na may burol sa taas. Ang ganda, yung mga damo niya ay parang alagang-alaga kasi pantay-pantay ang pagkaka trim. Tapos may paikot na mga bulaklak, may ganito pala sa Sta. Ana. "Do you like here? Nakita ko lang ito sa map ng Sta. Ana and I didn't expect too na ganito siya ka-peaceful." I agree with him, hindi nakakasawang tingnan yung paligid ng burol.

Habang nasa room ay iniisip ko pa rin si Nanay, iba kasi ang ayos niya kagabi at iba rin siya magsalita kahit galit sa akin. Pakiramdam ko ay may itinatago siya, ganoon rin ang kilos ni Grace nang tanungin ko siya pero imposibleng may kinalaman ang sikreto nila dahil ayaw ni Grace kay Nanay. Pinilit ko'ng ibahin ang topic sa isip ko dahil kung anu-ano na lang yung naiisip ko'ng scenario. Nang pumasok na si Ma'am Jonna ay dali-daling umayos ng upo ang mga kaklase ko at d*****g dahil may surprise quiz si Ma'am. 1-15 lang naman kaya bakit ba sila nagrereklamo? "Okay, exchange your paper at the back." Iniabot ko naman ang papel ko sa aking nasa likuran at kinuha ang papel nang nasa aking unahan. Nang matapos mag check ay napakunot ang noo ko, wala ako'ng nachekan sa papel niya. Seriously? "Who got 15?" Tanong ni Ma'am at inilibot ang paningin sa room. "Si Ms. Soriano po Ma'am." Tumingin naman agad sa akin si Ma'am at ngumiti. "As expected." I alwa