ลู่หานถิงกำลังดื่มไวน์อยู่บนโซฟ้าสีแดงเข้มพร้อมกับถือขวดไวน์ไว้ในมือ บนโต๊ะกลางเต็มไปด้วยขวดไวน์ที่ว่างเปล่าจำนวนมากเมื่อเขาได้ยินมาว่าเซี่ยซีหว่านรีบไปที่คฤหาสน์ตระกูลลู่ในยามวิกาล แถมยังมีเรื่องของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวซึ่งถูกจัดการอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่พูดอะไรอีก แสงไฟสลัวทำให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาดูมืดมนและเปล่งประกายในเวลาเดียวกันกู้เยี่ยจิ่นเตะขาลู่หานถิงหนึ่งครั้ง และเอ่ยถามว่า “นายเป็นอะไรไป เมาแล้วเหรอ?”ลู่หานถิงนำไวน์ที่เหลืออยู่ในขวดรินดื่มจนหมด จากนั้นก็หยิบเสื้อโค้ทของตัวเองพร้อมกับลุกขึ้นยืน และพูดว่า “ฉันไม่ได้เมา ฉันกลับก่อนล่ะ”เขาดื่มไวน์ไปเยอะมากแล้ว แต่ทว่ายิ่งเขาดื่มมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากเท่านั้น....อีกไม่นานก็ใกล้จะถึงวันสอบเข้าแล้ว นักศึกษามหาวิทยาลัย A ต่างรอคอยให้วันนี้มาถึง พวกเขาเตรียมตัวกันมาเป็นเวลานานแล้ว วันนี้ก็ถึงเวลาเข้าสู่สนามรบอย่างเป็นทางการ พวกเขาทั้งรู้สึกตื่นเต้น ตึงเครียด และฮึกเหิมในเวลาเดียวกันเซี่ยซีหว่านยกยิ้มที่ริมฝีปากแดงขึ้น และพูดว่า “ทุกคนไม่ต้องกังวลนะ ทุกคนแค่พยายามทำอย่างเต็มที่ตามปกติก็ได้แล้ว

เดิมทีมหาวิทยาลัย A กับมหาวิทยาลัย T เป็นมหาวิทยาลัยเพื่อนบ้านกัน ตอนนี้พวกเขาต่างกำลังล้อมรอบอยู่หน้าตู้โชว์ผลคะแนนสอบด้านนอกมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างก็ยืนอยู่บนถนนสายเดียวกัน เมื่อเห็นผลคะแนนเต็มของเซี่ยซีหว่าน ลี่เหยียนหลานก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย การสอบเอ็นทรานซ์ครั้งนี้เธอมั่นใจในตัวเองมาก คะแนนสอบรวม 736 คะแนนก็อยู่ในความคาดหมายของเธอเช่นกัน ถ้าเป็นการสอบโดยปกติแล้วมา การที่เธอสอบได้คะแนนเพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอโด่งดังแล้ว เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยซีหว่านจะสอบได้คะแนนเต็ม“โอ้แม่เจ้า เซี่ยซีหว่าน ได้คะแนนสอบเต็ม 750 คะแนน เธอทำข้อสอบถูกหมดได้ยังไงกัน?”“เซี่ยซีหว่านสุดยอดมาก คาดไม่ถึงว่าเธอจะสามารถเอาชนะลี่เหยียนหลานได้”“ตอนนี้ใครไม่เคยได้ยินชื่อเซี่ยซีหว่านบ้างล่ะ คุณเห็นไหมว่ามีผู้คนจำนวนมากมายืนล้อมรอบที่ประตูมหาวิทยาลัย A ทุกคนต่างมาจากมหาวิทยาลัยอื่นเพียงเพื่อมาดูเซี่ยซีหว่าน !”ลี่เหยียนหลานเอาเล็บจิกเข้าไปตรงใจกลางฝ่ามืออย่างแรงโดยไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย เมื่อก่อนรุ่นพี่จากมหาวิทยาลัยอื่นต่างมาเพื่อดูเธอ แต่ตอนนี้เซี่ยซีหว่านมีชื่อเส

สวี่เส้าหนานรู้สึกไม่พอใจในทันที ตอนนี้ลู่หานถิงกำลังยั่วโมโหเขาเป็นอย่างมาก เขาจึงปล่อยเซี่ยซีว่านไว้ด้านหลังและก้าวไปข้างหน้าสองก้าว จากนั้นกำปั้นอันหนักหน่วงของเขากระแทกไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงโดยตรงอย่างรวดเร็วลู่หานถิงไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด เมื่อกำปั้นของสวี่เส้าหนานโดนใบหน้าของเขา เขาก็ต่อยสวนกลับไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของสวี่เส้าหนานด้วยกำปั้นอันหนักหน่วงของเขาด้วยเช่นกันชายหนุ่มทั้งสองคนต่างกำลังชกต่อยกันอย่างดุเดือดอ๊ะ !ไม่รู้ว่าใครส่งเสียงร้องออกมา เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป คุณชายตระกูลลู่และคุณชายตระกูลซูทั้งสองคนกำลังชกต่อยกันที่เอมพีเรียลบาร์ ทุกคนต่างพากันหลบหนีไปด้วยความตกใจ ชายหนุ่มทั้งคู่นั้นต่างก็เป็นคนใหญ่คนโตแห่งมหานครอิมพีเรียล ที่ไม่มีใครกล้ายุแหย่ได้ ทุกคนต่างกลัวที่จะมีปัญหารอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เหยียนหลานค่อย ๆ จางหายไป ใบหน้าของเธอซีดเผือด เธอยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ เธอไม่เคยเห็นลู่หานถิงมีเรื่องทะเลาะวิวาทมาก่อนในความประทับใจของเธอนั้นลู่หานถิงคือผู้สืบทอดความสามารถทางธุรกิจของตระกูลลู่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ เขาเริ่มโ

น้าอู๋ไม่อยากจะเชื่อ นายน้อยของเธอเป็นเด็กดี เขาทำได้เพียงแค่พูดเท่านั้นแต่เคยไม่ลงมือทำรา้ยใครมาก่อน คาดไม่ถึงว่าจะมีคนเลวมาทุบตีนายน้อยของเธอจนกลายเป็นแบบนี้?“นายน้อย คุณนั่งลงก่อนค่ะ ฉันจะไปเอาชุดยามาจัดการทำแผลให้คุณสักหน่อย” อู๋หม่ารีบเดินไปที่ตู้ยาด้วยความกระวนกระวายใจลู่หานถิงนั่งลงบนโซฟาอย่างว่านอนสอนง่าย ลู่ซือเจี๋ยมองดูลูกชายของตัวเอง และพูดว่า “ไปเรียนรู้การชกต่อยกับคนมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไปเพื่ออะไร ผู้หญิงเหรอ?”ลู่หานถิงหลับตาอันเฉี่ยวคมของเขาและเอนหลังอันแข็งแกร่งลงที่ผนักพิงอย่างเกียจคร้าน เขาตอบด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายว่า “ครับ”เขายอมรับว่าเขาชกต่อยกับคนอื่นเพื่อผู้หญิงเขาอยากจะต่อยสวี่เส้าหนานมานานแล้ว เขาอดทนมาจนถึงตอนนี้เมื่อนึกถึงมือของสวี่เส้าหนานที่วางบนไหล่ของเซี่ยซีหว่านในบาร์นั้น เขาก็แทบอดทนรอไม่ไหวที่จะหักมือของสวี่เส้าหนานให้แหลกละเอียดขายาวทั้งสองข้างของลู่ซือเจี๋ยซ้อนทับกันอย่างสง่างามและมีเกียรติ หญิงชราหลับไปแล้ว เขากำลังรอลู่หานถิง ตอนนี้ในมือของเขาถือหนังสือพิมพ์ธุรกิจภาษาอังกฤษฉบับหนึ่ง เขาสวมเสื้อสเวตเตอร์คอกลมสีเทาทำให้มีบุคลิกดูลึกล

ชีวิตที่เป็นอมตะเหรอ?เซี่ยซีหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย บนโลกนี้มีชีวิตที่เป็นอมตะที่ไหนกัน ในสมัยโบราณกษัตริย์เหล่านั้นที่โหยหาชีวิตที่เป็นอมตะต่างหลงงมงายเกี่ยวกับลัทธิเต๋าเหล่านั้น บางคนเรียกเขาว่าเซียนวาน เขานั่งเรือไปยังเฝิงหลายที่เป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน แต่ในท้ายที่สุดแล้ว ไม่เพียงแต่ประสบกับความล้มเหลวเท่านั้น แต่เขายังพบกับจุดจบที่เลวร้ายอีกด้วย คุณท่านเยี่ยผู้นี้ทำไมถึงหมกมุ่นกับสิ่งนี้?เซี่ยซีหว่านนึกถึงเมื่อครู่นี้ที่เธอสบตากับคุณท่านเยี่ย ดวงตาคู่นั้นของคุณท่านเยี่ยซ่อนความมืดมิดอันโหดเหี้ยมเอาไว้ ทำให้เธอรู้สึกไม่สงบสุขเป็นอย่างมาก และเธอเองก็ความรู้สึกได้ว่าคุณท่านเยี่ยกำลังปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา อาจเป็นเพราะหลานสาวของเขาเยี่ยหมิงจูไม่ชอบเธอเซี่ยซีหว่านระแวดระวังอยู่ภายในใจ การคัดเลือกวันนี้เธอกลัวว่ามันอาจจะไม่ราบรื่นอย่าวที่คิดไว้ รวมถึงสถาบันวิทยาศาสตร์ที่เธอต้องการ เธอก็กลัวว่าอาจเกิดความยุ่งยากขึ้นมาไม่น้อยแต่ทว่ากล่องสมบัติใบที่สองของหม่ามี๊อยู่ที่สถาบันวิทยาศาสตร์ เธอจะต้องเข้าสถาบันวิทยาศาสตร์เพื่อเอากล่องสมบัติมาให้ได้ ใครก็ขัดขวางเธอไม่ได้ทันใดน