เมื่ออยู่ต่อหน้าเซี่ยซีหว่าน ลี่เหยียนหลานก็รีบอวดการหมั้นของเธอกับลู่หานถิงอย่างรวดเร็ว เธออยากให้เซี่ยซีหว่านรู้สึกเจ็บปวดภายในใจเซี่ยซีหว่านยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป หลานเหยียนก็พ่นลมหายใจออกมาด้วยท่าทีเหนื่อยหน่ายและพูดอย่างเย็นชาว่า “หว่านหว่านของฉันไม่มีเวลาว่างไปร่วมงานหมั้นของเธอหรอกจ้ะ วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบ 50 ปีของพ่อหว่านหว่าน บรรดาคุณชายของตระกูลต่าง ๆ คงจะมาร่วมงานจำนวนไม่น้อย ถึงตอนนั้นหว่านหว่านของฉันก็จะได้พบรักกับใครสักคน”แน่นอนว่าลี่เหยียนหลานเองก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับวันเกิดครบรอบ 50 ปีของเซี่ยปังมาแล้วเช่นเดียวกัน คำเชิญของตระกูลเซี่ยถูกส่งมาแล้ว อันที่จริงทุกคนต่างก็รู้ดีว่างานฉลองในครั้งนี้จัดขึ้นเพื่อให้เซี่ยซีหว่านเลือกสามีในอนาคตของเธอตอนนี้ชื่อเสียงของเซี่ยซีหว่านไม่ค่อยดีนัก ข่าวที่เธอถูกชายชุดดำเหล่านั้นทำมิดีมิร้ายคงแพร่กระจายไปทั่วแล้ว สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับผู้หญิงคือ ชื่อเสียง ตอนนี้ชื่อเสียงของเธอกำลังป่นปี้ งานฉลองวันเกิดครบรอบ 50 ปีในวันพรุ่งนี้คงจะไม่มีคุณชายตระกูลร่ำรวยคนไหนกล้าไปร่วมงานแน่นอนลี่เหยียนหลานและฟ่านเถียนมองหน้ากัน แม้ว่าพวก

ลี่เหยียนหลานเดินไปคว้าชุดเดรสสีนู้ดจากมือเซี่ยซีหว่านหลานเหยียนโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอพูดว่า “ลี่เหยียนหลานมาก่อนได้ก่อนเธอไม่เคยได้ยินเหรอ เราเห็นกระโปรงตัวนี้ก่อน เธอมีสิทธิ์อะไรมาแย่งของ ๆ เรา?”ลี่เหยียนหลานยื่นมือของเธอออกมาจับแขนของลู่หานถิง และพูดด้วยท่าทางออดอ้อนราวกับเด็กว่า “พี่หานถิงฉันอยากได้ชุดเดรสตัวนั้นค่ะ”เมื่อพนักงานเห็นลู่หานถิง เธอรีบพูดออกมาด้วยความเคารพว่า “ท่านประธาน”หลานเหยียนคิดในใจว่า “บ้าจริง ! เธอลืมไปว่าห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้เป็นของตระกูลลู่ ลู่หานถิงเป็นประธานของที่นี่ และทุกคนต้องเชื่อฟังเขา”ลี่เหยียนหลานมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างมีชัย จากนั้นก็พูดว่า “เซี่ยซีหว่านเธอไม่รู้เหรอว่าพี่หานถิงเป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าพี่หานถิงบอกว่าไม่ขายชุดเดรสตัวนั้นให้เธอ เธอก็จะไม่มีวันได้มัน ! พี่หานถิงฉันอยากได้ชุดเดรสตัวนั้นจริง ๆ นะคะ พี่ให้ฉันนะคะ”ลี่เหยียนหลานกอดแขนลู่หานถิง จากนั้นก็พูดด้วยท่าทางออดอ้อนดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิง และพูดอย่างอย่างตรงไปตรงมาว่า “ประธานลู่การทำธุรกิจต้อง

เซี่ยปังรีบขวางแขกของเขาไว้อย่างรวดเร็ว และพูดว่า “น้องสี่ แล้วลูกชายของคุณล่ะ คุณบอกว่าจะพาลูกชายของคุณมางานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้ไม่ใช่เหรอ?”แขกคนนั้นหัวเราะคิกคัก และพูดว่า “พี่เซี่ยผมขอโทษจริง ๆ เมื่อคืนลูกชายของผมปวดท้องหนักมาก ตอนนี้เขายังคงนอนซมอยู่บนเตียง”ใบหน้าของเซี่ยปังบูดบึ้ง เขามองไปที่แขกอีกคน และพูดว่า “ลุงสาม ลูกของลุงอยู่ไหนล่ะ?”“ลูกชายของฉันโชคร้าย เดิมทีวันนี้เขาจะมาด้วย แต่ถูกรถชนเข้าก่อน ทำให้ขาทั้งสองข้างหัก ตอนนี้เขานอนอยู่ในโรงพยาบาล” แขกคนนั้นปิดหน้าและเริ่มร้องไห้เซี่ยปังไขว้แขนทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง จากนั้นก็มองไปยังแขกอีกคนหนึ่ง และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นลูกชายบ้านของคุณเข้าโรงพยาบาลด้วยหรือเปล่า?”“พี่เซี่ย...แม่ของผมเสียชีวิตอย่างกะทันหันเมื่อเช้านี้ ทำให้ลูกชายของผมมาด้วยไม่ได้ แม่สุดที่รักของผม ทำไมแม่ถึงทิ้งผมไว้ตามลำพัง ทำไมแม่ถึงจากไปเร็วเช่นนี้” แขกคนนั้นตะโกนออกมาด้วยท่าเศร้าโศก จากนั้นก็เริ่มร้องไห้เรียกหาแม่ของเขาเซี่ยปังไม่พอใจอย่างมาก เขามองไปที่หลานเหยียน และพูดว่า “คุณนาย ผมว่าคนเหล่านี้ล้วนพูดโกหก จริง ๆ แล้วพวกเขาแค่ไม่ต้องการพาลูกชาย

เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่

ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา