ELEVEN NAGISING siyang masakit ang katawan dahil sa walang katapusang pagniniig. Hindi niya alam kung anong oras na sila natapos at kung ilang beses nilang inabot pareho ang langit. Hindi na siya nanlaban pagkatapos noong una niyang naabot ang rurok ng kaligayahan dahil tama ito, wala siyang laban. Wala siyang laban sa mga haplos at halik nito, dahil habang nanlalaban siya ay tila naman tinutunaw ng halik nito at mga haplos lahat ng panlalaban niya. Hindi niya na lubos maintindihan ang kanyang sarili, pilit nilalabanan ng kanyang isip kagabi ang kanyang sariling katawan dahil sobra itong naaapektuhan sa init ng apoy na ginagawa ng mga haplos nitong nag-iiwan ng mainit na pakiramdam sa bawat dinadapuan nito. 

THIRTEEN MATAAS na ang sikat ng araw at pumapasok na ito sa bintana ng kanyang silid ngunit hindi pa rin siya lumalabas at ni hindi pa rin siya bumabangon mula sa kanyang pagkahiga. Hindi niya alam pero parang tamad na tamad siya, siguro ay epekto iyon ng walang tigil nilang pagniniig kanina lang sa loob ng kanyang banyo. Hindi niya na rin nabilang kanina kung nakailang rounds sila basta ang tanging alam na lamang niya ay ang sarap na parehas nilang inaabot. Hinayaan niya ang sariling mahiga sa kanyang kama habang nakatitig sa kisame. Nagpakawala siya ng isang buntung-hininga bago muling ipinikit ang kanyang mga mata.  Muling sumagi sa isipan niya ang kanyang sitwasyon. Muli siyang napamulat at muling napatitig sa kisame

FIFTEEN   HATING-GABI na ay hindi pa rin dinadalaw ng antok si Addie. Iniisip niya pa rin ang sinabi ng lalaking iyon kani-kanina lang. Sariwa pa rin sa kanyang isip ang mga binitiwan nitong salita. Napatanong tuloy siya sa kanyang isip kung ano ang tunay na pinaplano nito sa kanya, kung ano pa ang binabalak nitong gawin sa kanya.   Kung ganun rin naman pala ang nasa isip nito ay bakit hindi na lamang niya hinayaan na malunod siya at kainin ng mga pating sa dagat dahil buti doon ay wala na siyang sakit na mararamdaman pa hindi katulad ng sitwasyon niya ngayon na buhay nga siya at humihinga ngunit halos nahihirapan naman siya hindi lang sa pisikal kundi higit sa lahat ay sa emosyonal na paraan.   Wala sa sariling nakatit

SEVENTEEN   NAIPALIBOT niya ang kanyang paa sa beywang nito nang ibaon nito ng sagad ang pagkakalalaki nito sa kanya. Halos bumabaon na rin ang kanyang mga kuko sa likod nito dahil sa pagdiin ng hawak niya rito. Napupunuan kase siya ng sarap, sarap na dulot ng bawat pagbaon at pagsagad nito sa kanyang kaloob-looban.   Hindi niya alam kung saan niya ibibiling ang kanyang ulo ng mga oras na iyon. Napakagat siya sa kanyang labi ng bilisan nito ang paggalaw sa ibabaw niya at hindi na niya pa napigilan ang mapaungol dahil sa sarap na dulot ng ginagawa nito sa kanya.   Habol-habol niya ang kanyang paghinga dahil sa bawat pag-ulos nito ay sinasalubong niya. Naitaas niya ang kanyang puwet ng maramdaman na malapit na

NINETEEN NAGISING siya dahil sa napakalakas na kulog na umalingawngaw sa buong paligid. Agad siyang napamulat ng kanyang mata at medyo madilim ang kalangitan.  Ipinikit niyang muli ang kanyang mata dahil muli niyang naramdaman ang pagkirot ng mga sugat niya. Sa kanyang pagpikit ay biglang pumasok sa kanyang isipan ang itsura ni Zake noong ginagamot siya nito. Hindi niya alam pero mababakas doon ang matinding kaba, kaba na hindi niya maipaliwanag kung ano.  Tila takot na takot ito sa hindi niya malamang dahilan. Mababakas din roon ang matinding pag-aalala dahil halatang-halata sa mukha nito.