Kenny POV "Ohhh! Bro, easy lang sa pag-iinom naparami ka na oh." "Ano ba ang problema, Bro?" tanong ni Geam sa akin. "Alam mo Bro, 'di ko na alam ang gagawin ko kung itutuloy ko pa ba ang mga plano kong paghihiganti o hindi na," malungkot kong sabi. "Naawa ako kay Alexes, ang dami-dami na niya palang pinagdaanan sa buhay mula noong sanggol pa siya na 'di ko alam. Wala ako sa mga panahong kailangan niya ako na dapat ako 'yong taong yayakap at aaliw sa kaniya sa tuwing siya ay nalulungkot ngunit ako pa 'yong taong nagbigay sa kaniya nang sobrang sakit. Hindi ko alam kung mapapatawad pa niya ako kung sakali man malalaman niyang plinano kong paghigantihan siya," patuloy kong saad habang umiinom ng champaign. "Bro, kung talagang mahal mo siya sabihin at aminin mo sa kaniya ang lahat na tinatago mo. Humingi ka nang tawad sa kaniya," saad nito. "Takot ako aminin sa kaniya ang katotohanan, baka iwan na niya naman ako. 'Di ko kayang mawala siya sa akin

Alexes POV"Alam mo ba ito Kenny, ang lahat nang tungkol dito?" Galit na galit kong tanong."Yes! Honey, at ako ang humiling na itago ang lahat sa'yo dahil gusto kong e-surprised ka!" Nakangiting sabi nito."Pak!" Tunog nang malakas na sampal ko sa mukha ni, kenny at patakbo akong umalis sa stage.Naiinis ako, nagagalit, naguguluhan, pero masaya ako.Hindi ko alam kung ano ang dapatdapa at tama na gagawin ko dahil sa samo't saring emosyon na nararamdaman ko.Masaya ako dahil ikakasal ako kay Kenny. Pero naiinis ako dahil itinago niya sa akin ang tungkol dito. At nagagalit ako dahil halos mabaliw ako sa kakaisip at sama ng loob na mawawala siya sa akin.Iniisip ko na magpapakasal ako sa ibang lalaki iyon pala siya lang pala ang mukhang bulok na sardinas na taong iyon."Buti nga sa'yo. Bagay kang tawaging bulok na sardinas," sabi ng aking isipan.Matapos kong sampalin si Kenny ay patakbo akong bumaba ng stage na iyon at in

Alexes POV "Tok! Tok! Tok!" Katok sa pinto. "Senyorita, bumaba na raw po kayo nakahanda na po ang hapunan," sabi nang na sa likod ng pinto. Tumayo ako upang buksan ang pintuan. "Magandang gabi! Senyorita, kakain na po kayo pinasasabi ni, Senyorito Kenny," sabi nito. "Sige po Aling..." pag-aalinlangan kong sabi dahil nakalimutan ko ang pangalan nito. "Nana Loling ho, Senyorita. Ako ang mayordoma sa mansion na ito," pagpakilala nito sa akin. "Alexes po," pagpapakilala ko naman sa kan'ya. "Ikinagagalak ko na sa wakas nakilala kita nang personal," masayang sabi nito. "Sige ho Senyorita, magpapaalam na po ako," sabi nito na papaalis na. "Sandali, lang ho Nana Loling. Gusto ko po sana magpalit ng suot kong ito. Nangangawit na kasi ang mga paa ko sa high hills," sabi ko.  "Ay oo nga pala! Nakalimutan kong sabihin na pinasasabi po ni Senyorito, na magpalit ka nang damit. Nasa closet na po ang lahat

Alexes POV Araw-araw ako na naging masaya kasama si Kenny sa islang 'to. Lumilipas ang mga araw na pakiramdam ko ay kaming dalawa lang ang tao sa lugar na ito. Isang araw habang kami ay na sa dalampasigan. "Amm... Kenny, pwede ba magtanong," sabi ko habang ako ay nakaupo sa buhanginan na nasa dalampasigan ng dagat at s'ya naman ay nakahiga at nakaunan sa mga hita ko. "Hmm! Ano 'yon, Honey?" tanong nito habang nakapikit ang mga mata. "Hanggang kailan mo ba balak na hindi ako iuwi sa amin? Kasi nag-aalala na ako kina mommy, at daddy. Gano'n din sa mga trabahong naiwan ko sa opisina. At saka iyong mga projects ko, sino ang gagawa nang mga 'yon?" tanong ko. "Anong uuwi, Honey? Hindi na kita iuuwi sa inyo dahil nandito ka na sa tahanan mo, sa tahanan natin," sabi nito. "Tahanan ko, natin?" sabi ko na nagtatanong. "Yes! Honey, gusto ko kapag ikinasal na tayo at magkakaanak, dito natin sila palalakihin. Dito tayo mamum

Kenny POV "Deritso na kita sa hospital," sabi ko kay Trixie, habang nagmamaneho ng kotse. "Ah! Babe! huwag na, nawala na 'yong sakit ng t'yan ko. Baka nalamigan lang ako!" pigil sabi nito sa akin. "Are you sure Trixie, baka kasi anong mangyari sa'yo at sa baby mo kapag hindi ka pumunta ng hospital. Kahit magpacheck-up ka na lang," nag-aalala ko pa ring sabi. "Okay na ako babe, kabag lang 'yon siguro," sabi nito. Medyo nakampanti ako sa sinabi nito. Nakakahinga na ako nang maluwag dahil kanina alalang-alala ako sa kalagayan nito. "Mabuti naman kung gano'n at hindi na sumasakit ang t'yan mo. Nag-alala talaga ako sa'yo kanina. Pero mas mabuti na magpatingin ka pa rin sa doctor," pamimilit ko pa rin sa kan'ya. "Sinabi ko nang hindi na nga sumasakit ang t'yan ko eh. Nawala na ang sakit. Wala na akong nararamdaman pa. Huwag ka na ngang makulit d'yan. Sa condo ko na lang tayo dederitso," sabi nito habang nakanguso ang mga bibig.