[Principal Kagami's]   Noong isang buwan pa pinagmi-meetingan ng mga opisyal ng Nakamoto Academy ang plano nilang magsagawa ng student clearing. At noong isang buwan pa rin ako tumututol pero tila'y lahat sila'y nagpasilaw sa pera. Sino nga naman bang makakahindi sa milyon-milyong ibinibigay sa kanila ni Mr. Nakamoto? Money is a dangerous thing. Kaya nitong kontrolin ang lahat ng bagay. Kaya nitong paluhurin ang mga mahihina at kaya nitong palakasin pa ang mga malalakas. Money is just a piece of paper but its power is unmeasurable. Unang round pa lamang ng laro ay hindi ko na masikmura ang mga nangyayari. Ipinipikit ko na lamang ang mga mata ko, dahil isang kahibangan ang makita ang isang Principal na pinapanuod lamang ang walang awang pagpatay sa mga estudyante niya.   Pero unang round pa lang ay nagplano na kami ni Mr. Yap. Galit si Mr. Yap lalo na nang makita niya mismo at mapanuod sa malaki

Naglalakad lang kaming tatlo sa may hallway. Nakahanda sa kung ano mang pwedeng mangyari. Kung meron man! "I think kailangan muna nating tulungan si Principal Kagami." I turned my gaze to Gio habang nakakunot ang noo. Sana ma-gets niyang nagtatanong ako kung bakit. "I saw him being chased by two robots! 'Yong isa naka-school uniform at 'yong isa kasing edad ni Principal." I nodded. Inilabas ko sa bag ko ang botelyang color black. Nakita kong kinuha na rin ni Marie 'yong Berde at Pula. "Ano 'yan?" I looked at Gio as he look down sa hawak kong bote. "Malalaman mo rin mamaya. Mahirap i-explain," sabi ko na lang sabay kuha ng pulang bote kay Marie at inihagis ito sa kanya. "Nasaan kaya si Sir Kagami?" I looked around and I saw no trace of our dear principal. "Wait." I looked at Gio whose now in a serious mode. Maging si Marie na kanina pa nagta-tantrums ng

Tahimik lang kaming tatlo nina Marie at Principal Kagami. Tanging ang mga putok lang ng baril galing sa cafeteria ang naririnig naming ingay. Sana ayos lang sila. Tiningnan ko si Principal Kagami, nakatulala sa kawalan. "Makakauwi ba tayo?" pagsira ko sa katahimikan. Napagawi sa 'kin ang tingin nilang dalawa. Agad din namang nagbawi ng tingin si Marie at napabuntong hininga. "Sa totoo lang..." Bakas sa mukha nito kung ano ang nais niyang sabihin. "Hindi ko alam." I sighed. "Si Princess!" napatayo kaming tatlo at nakita namin sina Patrick at Gio na buhat-buhat ang walang malay na si Princess. Kinuha naman agad ito ni Marie at inihiga sa tabi niya. Dumako ang tingin ko kay Gio. "Si Drake?" nakita ko kung paano dumaan ang lungkot sa mga mata niya bago bumuntong hininga. "Wala na siya." Napaupo na lan

"Kumusta na po siya, Doc?" I heard a familiar voice. So, nasa ospital pala ako?Nakalabas na ako? "She's in a stable condition na, Sir. Magigising na siya ano mang oras." "Sige, Doc. Salamat po" I heard the sound of opening and closing of the door. The room was filled by silence. I tried to remember what happened to me at bakit nandito ako sa ospital. Doon na nag-flashback lahat ng nangyari sa Academy at ang pagkakabaril sa akin. Si Gio. I slowly opened my eyes. Bumungad sakin ang isang hospital room. Sa gilid ko ay may mga prutas and even flowers. Lumabas siguro si Daddy dahil wala akong kasama ngayon dito. Hinawakan ko ang tiyan ko dahil alam kong doon ako tinamaan ng baril. May mga bandages din ako sa may paa ko dahil sa mga small wounds. Nakaswero din ako maybe because of dehydrat