It was their last day at the Villamor Hotel. Napagpasyan ni Clinton na mas paagahin pa ang kanilang pag uwi sa mansyon ng pamliya nito. Tinanong niya ito ngunit ang tanging tugon lang ng fiancee ay mas magiging komportable siya 'run. She is totally comfortable in their penthouse, but as a sign of respect to him, sinunod na niya lamang ito. Sa paglipas ng bawat araw ay mas naging maayos na rin ang takbo ng buhay nilang dalawa. Both families were supporting them sincerily kaya ang agam-agam niya noong baka hindi sila susuportahan ay bigla na lamang nawala. Anjelouv was able to convince Clinton to do his work proper kaya paminsan-minsan ay siya na lamang at ang mga kasambahay ang nanatili sa buong kabahayan. Rumors about Clinton's engagement party and the merging of Villamor and Guerera spread like wildfire. It sparked the curiosity of the national media and even those people in high society. They stated that the said merging would conquer the entire business world, not just here in A

Mag isang naglibot si Anjelouv sa hardin ng mga Villamor. She was alone because Maea was on leave. Ayaw pa sana nitong umalis sa tabi niya bunsod ng pag aalala ngunit nang pilitin niya ito at siniguradong walang mangyayaring masama sa kaniya ay napapayag niya ito agad. The flowers in the garden look magnificent. May Iba't-ibang uri at halatang mamahalin. Ang mga halaman ay metikulusong isinalansan upang makabuo ng magandang pattern. Ang iba't-ibang klase ng mga bato ay hindi lang basta-bastang inilagay. Lahat ng makikita sa hardin ay halatang pinag isipan ng mabuti at masusing isinaayos upang makadagdag sa kagandahan ng paligid. Anjelouv takes a deep breath when a light wind touches her face. Magkaiba man ang simoy ng hangin sa Metro at sa Hacienda Guerera ay hindi niya pa rin maitatanggi ang kaluwalhatian na dulot nito. It was like the wind cleansed her soul and helped her clear her mind. Sa mga nagdaang araw ay hindi naging maganda ang kaniyang sitwasyon. Bihirang umuwi si Clinton

He slowly got up from his seat and went inside Anjelouv's room. All the lights inside her room are close tanging sinag lamang mula sa buwan ang nagbibigay liwanag sa kabuuan ng silid. Dahan-dahan siyang umupo sa tabi ni Anjelouv,nag iingat na hindi makagawa ng kahit anong ingay upang hindi ito magising. He slowly touched her delicate face. Ang mga pisngi nito ay basa ng luha at ang ilong ay sobrang namumula. Her eyebags from sleepless nights are very evident. Clinton pursed his lips when he remembered that he was the cause of Anjelouv's misery. He wanted to punch himself, but he couldn't. Kailangan niyang magpakatatag upang mabilis niyang maresolba ang problemang kanilang hinaharap. He can't risk Anjelouv kaya kahit ayaw niyang gawin ang bagay na 'yun ay wala siyang magagawa. Mas mabuti pang siya ang masaktan 'wag lang ang babaeng mahal niya. Anjelouv is her life, and losing her is his biggest fear. "Just a little time, baby, and we can now live our life without any hindrances. Jus

Anjelouv knows that breaking apart is inevitable. She knows that nothing will last forever, but why did destiny hurt her without giving her a warning? What happened to the both of them? Why did everything change all of a sudden?Anjelouv's eyes are swollen. Hindi niya mapigilang mapahikbi nang maalala kung paano indirektang inako ni Clinton na tapos na ang lahat sa kanila. He is done with her. Just like that. He said that he was done without explaining why."What happened to us, Clinton? Please answer me! Bigyan mo ako ng rason bakit...bakit biglang ayaw mo na! Bigyan mo ako ng rason..dahil ngayon litong-lito na talaga a-ako...bakit hindi na ako C-clinton bakit..b-biglang hindi na a-ako?" Basag ang boses ni Anjelouv habang nagmamakawaawang naghihintay sa sagot ni Clinton.Clinton just stared at her, using a cold facade. Umiwas lamang ito ng tingin nang muling bumuhos ang kaniyang mga luha. Wala na siyang pakiealam. She wanted to slap herself. Gusto niyang saktan ng paulit-ulit ang sari

Mariing kinagat ni Anjelouv ang kaniyang pang ibabang labi habang nanlulumong nakatingin sa madilim na kalangitan. Makulimlim at wala man lang ni isang bituin na makikita rito. It was all dark and void..just like her emotions. Hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siyang iproseso ang lahat ng pangayayari. Bakit pabigla-bigla? Bakit ang sakit? Bakit ganoon nalang kadaling magbago ng lahat? May nagawa ba siyang mali? May pagkukulang ba siya? Her mind is full of endless questions. Konting-konti nalang talaga at parang sasabog na ang kaniyang utak. Nahihirapan na rin siyang balikan ang bawat pangyayari sa kanilang dalawa upang maghanap ng maaaring sagot. Para siyang pinapatay sa sobrang sakit. Para na rin siyang nahihibang at pilit na itinatanggi ang pangyayari. She wants to know everything. She wants someone to enlighten her because, honestly, she’s slowly losing her mind. Kaunti nalang talaga at baka masiraan na siya ng bait. Malamig na simoy ng hangin ang lumukob sa kaniyang katawa