บททั้งหมดของ Who Killed Me?: บทที่ 11 - บทที่ 19

WKM 10: Negative Emotions “Darius…”Dali-dali ulit akong bumaba para lapitan siya.What is he doing here? Paano siya nakarating dito? Does he know that I’m here?Ang daming katanungan ang gusto kong masagot niya pero sa kabila ng lahat ng ‘yun, nangingibabaw pa rin ang pangungulila ko sa kaniya.Ilang araw ko na nga ba siyang hindi nakikita?“Darius,” saad ko nang tuluyan na akong makalapit sa kaniya. But of course, he did not hear me. Ni hindi niya nga ramdam ang presensya ko. I attempted to touch his hand, but I failed. Kahit anong gawin ko, tumatagos lang ang kamay ko sa kaniya.“Please, kahit ngayon lang, hayaan Mo muna akong maramdaman niya…” I uttered in to the thin air, still hoping that he will notice my presence.Sinundan ko siya sa kung saan nang magsimula siyang maglakad. Tahimik lang siyang naglalakad at mukhang wala pa siya

WKM 12: Injustice Huminga muna ako ng malalim bago pumara ng jeep patungo sa presinto.I need to see him. I want to know the truth by myself. And if possible, I want to talk to him. Gusto kong malaman at marinig sa mga bibig niya mismo na hindi siya ang may kagagawan ng pagkakabaril sa 'kin.I am holding on the little amount of hope and wishing that it wasn't him. It can't be him. Manong Arturo, please... hindi pupwedeng ikaw ‘yun.Nang makababa na ako sa jeep ay humugot ulit ako ng isang malalim na hininga at tinitigan ang gusali sa harap. Gamit ang mga nanginginig na tuhod ay dahan-dahan akong naglakad patungo sa police station. Pero hindi pa man ako nakakapasok ay namataan ko ang asawa ni Manong Arturo, si Manang Claring, na papalabas habang umiiyak. Kasama niya ang anak nila na si Rea habang inaalalayan ang nanay sa paglalakad. I also noticed the tear on her left cheek which she promptly wiped away.Huminto

WKM 13.2: Eliza Roxas cont. “Actually, this business is my dream come true. Matagal ko nang gustong magtayo ng sariling boutique and when my opportunity came, I instantly grabbed it. Mahirap na, baka mawala pa.” She laughed little.Sumimsim ako ng kape sa hawak na tasa habang maiging nakikinig sa kaniya. She sounds enthusiastic while talking about her business. Wala naman talaga akong pakialam tungkol sa negosyo niya pero kailangan kong pagtiyagaan ang kadaldalan niya para makakuha ng impormasyon.Sumandal ako sa upuan pagkatapos kong ibaba sa mesa ang tasa.As what we have decided last time, nandito kami ngayon sa isang café para pag-usapan ang tungkol sa gusto kong disenyo sa dress na ipapagawa ko. I was just acting like I am paying my full attention while she’s showing me her sample designs earlier. Pasimple ko ring minamanmanan ang mga kilos niya.Eli has a huge hatred towards me. She cursed me to hell and

WKM 15.1: Lydia Valencia   What Sunny whispered was very clear to my ears. Pero sino ang tinutukoy niya? Si Matt ba? Ito ba ang dahilan kung bakit siya umiiyak ngayon? Ramdam ko na naman ang awa sa kaniya. At some point, I realized that my situation is nothing compared to Sunny's life. Oo at maayos nga ang katawan at kalusugan niya pero para na rin siyang walang buhay. I always see her cry. She's in deep agony and I feel bad for her knowing that no one's there to comfort her. "Sunny, I may not know everything about you, but I think, letting go of all the things that are hurting you is the best thing to do," I mumbled then my hand automatically went up to her face. Pero sa sandaling lumapat ang kamay ko sa basang pisngi niya, naramdaman ko ang malakas na pwersang humihigop sa 'kin papasok sa katawan niya. "Shit!" "Hala! 'Yung babae nahimatay!" "Hoy, tulungan mo!" "Kawawa naman siya!" "Miss, miss! Ok

WKM 16: Confused   "Sunny." It was Matt. He's looking at me intently, but his expression immediately turned into a frown when he look pass through me. "Matt, anong ginagawa mo rito?" Naghihintay ako ng sagot niya, pero nakatuon lang ang atensyon niya sa likuran ko. Nagtataka kong sinundan ang tingin niya, at mas lalong kumunot ang noo ko nang malamang si Lydia pala ang tinititigan niya. What's with him? Instead of voicing out my thoughts, I just purposely cleared my throat to get his attention. "U-Uh, napadaan lang. M-magkasama ba kayo?" Lumingon ulit ako kay Lydia na abala pa rin sa pagkalkal ng bag niya. "Oo, pupunta kaming ospital. Dinala kasi roon ang–" "Pwede ba'ng samahan mo ako?" "Huh? Saan? Hindi ba pwedeng ikaw na lang? Importante kasi 'yung pupun–" "Please?" His pleading eyes cut me off. "Gusto kong samahan mo 'ko, Sunny." Nili