All Chapters of Ang Reyna At Ang Abnoy ( Filipino / TagLish ): Chapter 61 - Chapter 70

* Point of View ni Pryce * --- "Hey, Blair, may problema ka ba?"  I asked my girlfriend since she's been acting so weird today.  Para siyang nababalisa na lumilingon kahit saan sa paligid namin na parang may hinahanap siya. "Uh, wala. Wala, wala namang problema. 'Di ba, Drea?"  Sagot niya at tinanong si Andrea, na busy sa pagkain ng vegetable salad niya. "Ha?"  Tumingin siya sa amin, at dahan-dahang inabot ni Blair ang pagkain niya. "Wala, ang init ng panahon ngayon, ano?" sabi ni Blair na tila ang layo sa topic.  Hmmm, ang freak na ito talaga, napaka-misteryoso. Pagkatapos ay nagkibit-balikat lang si Andy at parang walang napansin na nakakuha ng isang dahon ng lettuce mula sa tray niya ang kanyang tusong kaibigan. "Seryoso, Blair. What's with you?"  Tanong ko sa kanya ulit kasi parang distracted siya masyado kamakailan lang. Ang weird ng inaasta niya.  Siguradong may problema talaga siya. Tapos tumingin

* Point of View ni Blair * --- "So, ito ang bago mong bahay?" Tanong sakin ni Pryce habang nakaupo kami dito sa balcony at nakatingin sa lawa at magagandang bundok na nakapalibot sa property ko. Talaga namang ang hirap niya na papaniwalain na kami ay mga supernatural na nilalang. At sa kabutihang palad, hindi siya masyadong nabigla. "Yup, my mom designed it. At madalas siyang bumisita dito." Sagot ko at hinila siya palapit sa akin habang pinulupot ko ang isang braso sa bewang niya. Pagkatapos ay isinandal niya ang kanyang ulo sa aking kanang balikat at hinawakan ang aking kamay kung saan ramdam ko pa rin ang spark mula sa kanyang paghawak. "Hmm... Ang ganda dito. Pero… ano ang susunod nating gagawin?" She let out and asked curiously while playing with my fingers. "Uh... Well, I'm supposed to have this date with you tonight, but asking you out slipped my mind. It has been a very tough week. You know?" Sagot ko at huminga ng malalim. Napakahirap lang talaga magisip ng maayos s

* Point of View ni Pryce * --- Pagdilat ko ng aking mga mata, nandito na kami sa kwarto ko. Tumingin ako sa paligid, at nakita ko si Blair habang sinusubukan niyang tingnan kung nasa ayos ba ang lahat. Bigla siyang lumingon sa akin ng tila may napansin siyang kakahina-hinala. Ano kaya iyon?“Bakit, Blair?” Tanong ko sa kanya. "Naparito sila. Mga hayop na ‘yon." Sagot niya at napamura, and that shocked me. Damn, alam nila kung saan ako nakatira. Napakahirap lang talagang paniwalaan na papatayin ako bukas ng mga halimaw na iyon. Ngunit ang hinaharap ay ang hinaharap, at wala akong ideya kung paano namin mapipigilan iyon. "Ligtas ba tayo dito?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya dahil nagsimula na siyang gumawa ng force field sa paligid ng kwarto ko. Nabanggit niya na pinapahina nito ang pakiramdam ng mga werewolves. Hindi nila madaling masesense ang aura at amoy namin. "Yep, for now," sagot ni Blair at saka nag-teleport sa aking kama. Umupo siya doon at parang may iniisip na nap

* Point of View ni Pryce *---"Alright. Then we fight with all we have. Just be safe always in here. I'll be checking on you from time to time." Bilin sa akin ni Blair, at iniisip ko kung maaari ba akong sumali sa kanilang digmaan. Gusto kong tumulong."Um, pwede ba akong tumulong sa labanan?" I asked her, and with that, tinignan niya ako ng matalim.Damn, wrong move, Pryce. Mukhang galit yata siya o nag-aalala. Well, pareho yata."No! That'll never gonna happen! Mananatili ka rito kasama ng pinsan ko, and if there is a need for me to be here, I'll be around!" Singhal niya, at pumayag na lang ako sa gusto niya. Wala akong laban kung hindi ako sasang-ayon sa nakakatakot na freak na ito. Ito pala ang isa niyang side sa likod ng masayahin na mukha niya."Tandaan nating lahat na ngayong gabi ang Super Blue Blood Moon ay liliwanag sa kalangitan, at dahil doon, ang mga werewolves ay na sa kanilang pinakamalakas na anyo. Maaaring hindi sila matatablan ng ating mga sandata at spell, ngunit u

* Point of View ni Blair *---"Mas malakas ka sa inaakala ko, Hybrid." Nagsalita si Damien nang mapagtanto niya na hindi niya ako dapat maliitin kahit pa na literal na mas maliit nga ako kaysa sa kanyang mala-higante na laki ngayon. I’m smol but teribol.Ang mga werewolves sa paligid ay talagang naging mas malaki at mas malakas nga habang ang buwan ay sumisikat mula sa silangan.At alam ko na walang kalaban-laban ang mga kasamahan ko sa mga halimaw na ito."Ows, talaga? Akala ko rin kasi na mas malakas ka sa inaakala ko. ‘Yun lang ba lahat ang meron ka?" Sarkastiko na gante ko at ngumisi sa kanya, at halatang naiinis na siya.Gusto kong sukatin kung gaano kalakas ang isang ‘to. Aaminin ko na siya nga ang pinakamalakas na nilalang na nakasagupa ko sa tanang buhay ko. Malamang, mahigit-kumulang isang libong taong gulang na ang gurang na ito. Inatake ako ni Damien, pero ang bagal niya, lalo na ngayon na mas malaki ang katawan niya. Talaga nga namang may downside ang lahat ng bagay, ano