NAGDABOG ang bata saka umatungal ng iyak. Nagkikisay ito at humiga sa sahig. Ang lakas ng pag-iyak nito na kayang umabot hanggang dalampasigan na animo inagawan ng isang milyong peso. Nagpalinga-linga. The door was still closed. Walang sinuman ang kumatok sa pinto nila upang sabihing nakakabulaw sila. Right now, safe pa sila mula sa kahihiyang ibinigay ng batang ito.  Mabuti na lang at hindi pa  nila naagaw ng pansin ang atensyon ng ilang pahinante ng barko. Napa-facepalm siya. Nag-init ang magkabila niyang pisngi. Baka kung ano na ang isipin ng mga trabahante ng barko sa kanya oras na madiscover ng mga ito ang tantrums ng bata. Na i

NANLISIK ang mga mata ni Lilac sa narinig. “Ginawa mo ang lahat? Saang parte iyon, Freni? Dahil hindi ko makita ang sinasabi mong effort. I waited and waited, Freni. And you promised me. Pero naghintay lang pala ako sa wala! Napaka-unfair mong kaibigan. Hindi ka tumutupad sa usapan.”The mirror shattered because of Lilac's anger.Freni flinched, and tried to cover her body. However, tiny shards of glass hit her face and arms. Bumaon ang mga ito sa katawan niya nang walang kahirap-hirap.It did not sting.  Was this all part of a dream? Really? Dahil mas gugustuhin na lang niyang maging totoo ang lahat ng ito. Mas gugustuhin na lang niyang totoong Lilac ang kaharap niya. Pakiramdam kasi niya, hindi niya deserve ang luxury na tinatamasa niya ngayon. D

PAMILYAR KAY Freni ang mukha ng lalaki habang papalapit sa kanya. Animo isa itong manlalayag na naghahanap ng isang isla na puwedeng hanapan nito ng pagkain. Isang tao na nag-e-explore rin ng bagong kaalaman.Freni stared at him. Pilit niyang inaalala kung saan niya ito nakita. May nag-uudyok sa kanyang alalahanin niya ito. Hindi naman ito iyong tipo ng mukhang laman sa bawat kanto. Iyong klase ng mukha nito ay kalimitang nakikita sa loob ng opisina, gumagawa ng presentations nito or humaharap sa camera.Did she stereotyped? Maybe she did. Hindi nababatay sa kung ano ang trabaho ng isang tao ang mukha nito. Freni could see na hindi ito pure-blooded Filipino. May halong Mexican at iba pang lahi na hindi niya mawari kung ano. Overall, para itong siling labuyo n

FRENI JUST LOVED CATALINO. Iba iyong saya niya sa tuwing nasisilayan niya ang mukha nito. It had been nearly a week since she came at the island at wala siyang ibang ginawa kundi tingnan ang guwapo nitong mukha habang ito’y pumalaot sa karagatan. Animo siya ang asawa nito habang hinihintay niya ang pagdaong ng bangka ng lalaki. Minsan, umaabot ng hapon bago ito umuwi. Minsan naman gabi na. At sa lahat ng sandaling iyon, palagi siyang nakaabang rito.Then, Catalino would say nasty words just to drive her off away, subalit hindi niya ito pinapakinggan. She loved him too much at mamamatay siya kapag hindi niya ito makakasama. So, Freni will stay here hanggang sa magsawa ang lalaki. Ayos lang din sa kanya kung dito na rin sila mamuhay na dalawa. At magkaroon ng mga anak. Basta kasama lang niya ang lalaki.Bukang-liwayway. Nagtatalo ang liwanag ang dilim. 

 FRENI LAUGHED AT MASTER’S CONFESSION. What the hell? He was confessing, while she did not know anything about him? Impossible. Wala sa timing ang sinabi nito. Some women will find him creepy or even think that he was a pervert. Anong klaseng trip ang mayroon ang lalaking ito? Parang sabog sa pagmamahal. Sa isang babaeng hindi naman niya kilala. Sa isang babaeng sinasabi nitong siya? Ang lakas talaga ng trip sa katawan.Realizing that it was a rude reaction, she gathered herself together. Sumubra siya roon. Hindi pa rin maganda ang ginawa niyang pagtawa sa nararamdaman nito. She was insensitive.“I’m sorry,” paghingi niya ng paumanhin. “That was a bad reaction to your confession.”Malungkot na ngumiti si Master. &ldq