"May problema ba?” tanong ni Kara nang huminto ako sa paglalakad. Kunot ang noo niya na tumingin sa akin, labis na nagtataka sa aking ikinilos. Umiling ako. Bumaba ang tingin ko kay Wred na karga ko sa aking bisig.“Malaki ang utang na loob ko kina Carnation at Luca dahil palagi silang nariyan para alagaan si Wred.” Malalim akong nagbuntonghininga. “Sana maging maayos ang lahat.”“Come on. Cheer up!”Bumaba si Kara mula sa mataas na baitang ng concrete stair ng main door ng aming mansion at lumapit sa akin. Hinuli niya ang magkabilang pisngi ko at sinalubong ang aking tingin.“H’wag kang susuko. Trust me! Tito will approve your relationship with my best friend. Hindi ka matitiis ng daddy mo. Ipaglaban niyo ni Wregan ang pag-iibigan niyo, patunayan niyo sa lahat na tunay ang nararamdaman niyo,” mahaba at seryosong payo niya sa akin.Pinakawalan ni Kara ang mukha ko. “Salamat, gumaan ang loob ko dahil sa mga sinabi mo.”“Ikaw pa ba? Isa ka sa mga palaban at matapang na babaeng nakilala

Pagkatapos akong kausapin ni Kara tungkol sa kasal, hinanap ko si daddy upang kausapin ito. Natagpuan ko siya sa study room ni Lolo Klimt. Ngunit kahit anong sabihin ko’y hindi niya ako pinakikinggan, kahit lumuhod na ako sa harap niya ay wala pa rin nagawa ang aking pagsusumamo."There's nothing you can do. Whether you like it or not, your wedding with Enver Honovy will push through," konkretong pahayag ni daddy at tinalikuran ako.Nanghina ako sa aking mga narinig. Ayukong makasal sa lalaking hindi ko mahal, pero takot naman akong suwayin ang aking ama. Malaki ang kasalanan ko sa kanila ni mommy; nilihim ko ang tungkol sa kay Wred. Pero sapat bang kabayaran ang kalayaan kong pumili ng lalaki na makakasama ko sa buhay dahil sa ginawa kong pagkakamali?"Ate," malungkot na tawag sa akin ni Venom. Lumuhod siya sa harap ko at pinunasan ang aking mga luha gamit ang kanyang panyo. Hindi ko napansin na pumasok siya ng study room nang iwanan ako ni daddy sa silid."I don't want to marry him,

Umawang ang labi ko sa labis na pagkagulat sa aking nakikita. Hinaharana ni Wregan Leath ang aking ama. No, he is not serenading my father. It's more like he is sarcastically singing him a song and declaring war! What is wrong with this man? Nababaliw na ba siya? Hindi pa ba siya nakontento sa ginawang pambubugbog sa kanya at gusto na naman niyang ipahamak ang sarili niya?“You say I'll never get your blessing till the day I die~”Stressed akong hinilot ang aking sintido. Yes, he is clearly declaring war against my father. Ugh! Bakit ko ba nakalimutan na sira ulo ang lalaking ito? Napalingon ako sa aking mga kasama. Isa pang sira ulo ang nasa tabi, Venom is cheerfully cheering for Wregan leath, biglang naging fanboy ang baliw kong kapatid. May pa-banner pa ito’t iwinawagayway habang sumasabay sa pagkanta ni Wregan Leath.“I hate to do this, you leave no choice, can't live without her~”Napaka-ingay ng buong venue. Hindi na lang si Venom ang nagchi-cheer kay Wregan, kahit ang relative

Tumikhim si Venom kaya napahiwalay ako ng yakap kay Wregan. Nginuso niya ang direksyon kung saan nakatayo si daddy. Gumaan ang loob ko at napanatag nang makita ang maamo na niyang mukha, pinanunood niya kami ni Wregan.“Since the misunderstanding has resolved. You’ll let them leave, right?” pagkausap ni Hyacinth kay daddy, tumango naman ito. Hinawakan ni Venom ang mga balikat ko at itinulak ako layo sa harap ng plaform. Naguguluhan na nilingon ko si Wregan, tumango lang siya sa akin, sinasabing sumakay nalang ako sa gimik ng kapatid ko. Sumunod naman agad sila ni Helian sa amin kaya nagpatuloy na lang ako sa paglalakad palayo kay daddy.“What will happen to him?” tanong ko kay Hyacinth nang makarating kami sa harap nila ni Enver. Worried na nagbaba ako ng tingin sa kanya na nakangiwi pa rin sa kirot ng tinamong tama.“May sasakyan na nag-aabang sa inyo sa labasan, naroon si Areum naghihintay sa inyo, kasama niya si Wred. Ihahatid kayo ng driver sa Subic Bay Yacht Club, naghihintay doo

Tanghali akong nagising kinabukasan, wala na sa tabi ko ang mag-ama kaya bumaba agad ako ng kusina para hanapin sila. Sa kusina, isang middle-aged woman ang aking naabutan, nagkagulatan pa kami nang aksidenteng magkasalubong; ako papasok ng kusina, siya na palabas at may dalang tray ng breakfast.“Maayong buntag, Ma’am. Gising na pala kayo. Ako si Tesa, ang katiwala ni Madam Hyacinth sa beach house na ito. Saan niyo po gustong kumain ng agahan?"“M-magandang umaga, Manang.” Nahihiya kong tugon. Ang bilis niyang magsalita, mabuti na lang at Tagalog ang kanyang lenggwaheng ginagamit, kung hindi ay hindi ko talaga siya maintindihan. Bumaba ang tingin ko sa dala niyang pagkain. “Sa akin po ba ang mga iyan?”“Oo, ma’am. Ang sabi kasi ng asawa niyo’y maghatid ako sa inyo ng pagkain sa kwarto."“A-asawa?”“Oo, nasa dagat sila ng anak ninyo.” Napalingon ako sa glass wall kung saan makikita ang malawak na dagat, ngunit puro sanga at dahon ng malalaking kahoy ang aking nakita roon. “Hindi mo