Kasabay ng pag-tila ng ulan ang luhang naubos na sa kakaiyak. Pinahiran ko ang luha ko habang nakatingin sa labas. Tumila na ang ulan, wala na ang kulog, nagsisimula ng tumahimik ang lugar at kahit paano naging unti-unti ng pumapayapa. Nakatayo ako habang ang kumot ay nasa katawan ko.   Narinig kung nagring ang telepono ko na nasa higaan ko. Tumingin lang ako saglit pero inignora ko na iyon. Ni hindi ko kaayong tumingin sa telepono ko at basahin o sagutin ang tawag na iyon kahit kanino pa sa kanila. I just want to be alone and think myself first, baka hindi rin naman masama na unahin ang sarili ko.    Dadating talaga tayo sa punto na hindi ka na nakakaramdam ng sakit at magiging manhid. Nakakatakot ding magmahal, nakakatakot ding masaktan, nakakatakot umasa at lalo anng nakakatakot mag-isa.   Ayoko nang magmahal, ayoko nang maghintay

Ilang oras lang ang hinintay ko at tinawagan ko agad si Dominique. Naghihintay lang ako habang nagpapalipas ng oras para antukin.  "Hmm... Should I go back? You sad?" S ambit sa kabilang linya. Sinagot agad ang tawag.      He can be my lover but I can't be a lover. Ngumiti ako ng mapait. Sobrang martir lang kolung pipilitin ko siyang maging akin kung hanggang dito lang ang tingin niya sa akin.    I think it's not acceptance is what making us and deciding from moving on but it was a clear answer to our assumption. Yung kahit tanggapin mo hindi ka parin makakamove on kasi hindi parin klaro ang lahat. At the confrontation and the last meeting me to my parents cleared everything at naiintindihan ko ang lahat at klaro na sa akin na hindi kami mabubuo at instead of hurting myself to fix what's could be fixed then I

The world revolves to be unfair, you wanted to be happy pero yung mga bagay sa paligid mo ay kusang lumalapit para saktan ka. Gaya ngayon, hindi ko alam kung pinaglalaruan ako ng tadhana, kung ano ang ginawa ko, kung bakit ganito sila bumabato. Pagkapark ko ng sasakyan, nakita kung dumaan si Daddy at kasama ang kanyang anak. Masaya silang nag-uusap habang buhat ang kanyang anak na lalaki sa bisig. Naghintay pa ako ng ilang minuto bago siya tuluyang pumasok sa school, at nang pagbukas ko ay sakto-sakto naman ang pagbukas din ng pintuan sa kabilang sasakyan at nilabas doon si Mommy, sumunod yung asawa niya at yung babaeng anak na si Hailey.     Hindi rin niya inaasahan na makikita kami dito o mag-aabutan. Para hindi na siya mahirapan ay kusa na akong lumayo at naglakad ng una. Nakita ko ang anak niya na si Hailey na nakatingin pa sakin, at narinig ko ang boses ng lalaki clearly, the father. He seem not t

Hindi ko inaakala na ang payapa sa puso ko ay ilang segundo lang palang mayayanig dahil sobrang bilis ng pangyayari at hindi ko alam kung paano nakapasok si Dominique at bigla niyang sinuntok si Fredrick nang napakalakas at napatumba ito. Sumigaw ako sa gulat at dali akong tumayo para hawakan si Dominique.   "Siraulo ka ba, ha! Nakita ko ang ginawa mo!" Galit na sambit ni Dominique at nakita ko ajg mga ugat niyang naging klaro sa leeg dahil sa galit. Lalapitan pa sana siya si Frederick kay bigla akong pumagitna.   Nakita kung nakatingin ng masama si Dominique sa akin.  " You let him kiss you? At hindi kaba nag-iisip, ha?! Paano pag may ginawa siyang masama sayo?! Ilang araw lang kayo nagkita tapos nagpapahalik ka?!" Sigaw nito sa akin at umiwas ako ng tingin.   "Hindi ka makasagot! Paano nalang kungmay gagawin

Napahinto ako sa ginagawa ko ng may maisip pero binalik ko ang atensyon sa laptop dahil ayaw kung guluhin ang isip ko pero mas lalo lang itong gumulo. Frederick and Fredo's flight would be next week at araw-araw walang palya silang kumausap sa akin na sumama.          Maybe it's time to come back? I will come back not to ruin their family or to take back my family but to live again. To see what's life after letting go. To see what's happiness I could feel after those sacrifices I did. And to feel how does it feel to. Come back without expecting something. To come back for myself. Buong-buo na ako. Wala nang masasaktan pa dahil buong-buo na ako. Sapat na ako para sa sarili ko. Dahil hindi ko dapat idepende ang buhay at kasiyahan ko sa ibang tao.