Hindi ko maintindihan kung bakit gano'n si Arthur. I mean, he's just weird. He always annoy me, walang araw talaga na hindi siya nagpapapansin sa akin. Hindi pa rin ako makapaniwalang nagawa niyang ibrainwash si nanay. Even if he would try to explain himself, hindi ko naman siya pinapakinggan. Kapag si nanay naman ang tinatanong ko, wala naman akong matinong nakukuha sa kanya. She told me that I should just listen to Arthur. Kaya sa huli, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung bakit.Justin, on the other hand, seemed so busy. Hindi na niya ako nilalapitan. Kapag nakikita niya ako, iiwas lang siya. I would try to reach out to him, but he really don't want to see me. May mga itatanong pa sana ako sa kanya."Tara na?" Salubong ni Arthur pagbaba ko pa lang ng hagdan. He's wearing a polo na nakainsert sa pants niya. Nakablack shoes naman siya sa pang-ibaba. His sparkling earring hangs on his other ear. Mukhang pormal na pormal siya ngayon

I opened my eyes and the ceiling was the first thing I discern. Napapansin ko ring puro puti ang paligid ko kaya nalaman ko kaagad na andito ako sa isang ospital. Dahan-dahan kong tiningnan ang taong nakaupo sa gilid ko. And when she saw me woke up, there is relief and happiness in her eyes."Mabuti naman at gising ka na." Nakangiting sabi ni nanay. I tried to remember what happened and my eyes widened when I did. Mabilis akong bumangon mula sa pagkakahiga at inilibot ang paningin sa loob ng kwarto para hanapin si Art. But he's nowhere inside. Kami lang ni nanay ang andito."Kung hinahanap mo si Arthur, kanina pa sila nakaalis. Hinatid ka lang nila dito tsaka umalis rin kalaunan. Ayaw nilang magtagal dahil may kailangan pa daw silang asikasuhin." Pagpapatuloy ni nanay. Napahawak ako sa gilid ko dahil may kakaiba akong nararamdaman dito. I slowly pulled up the hospital gown and I saw a bandage. Oo nga pala. Nasaksak pala ako."Nay, ano pong ginawa nina Art sa mga

"Hoy, Xander! Bakit mo ako kinidnap?! May gagawin kang masama sa akin noh?!" Pinagtututuro ko siya. Tiningnan ko pa ang driver niya para malaman kung sino iyon na kakampi pa niya. Hindi ko naman kilala kaya ibinalik ko ulit ang tingin kay Xander. I just realized something. Hindi ba't driver si Xander? Aba, himala't nagbihis amo siya!My forehead knotted when this guy laughed. Umusod ako palayo sa kanya dahil baka mahawa ako sa pagiging baliw niya."Nakakatawa ka talaga, ma'am! Kalma lang. Ako lang 'to, si Xander. Ang gwapong Xander na driver ni Sir Justin! Kaya lang ako nagbihis amo dahil hindi naman ako pinagbabawalan ni Sir! Parang magkapatid na kaya kami!" Pagmamayabang pa niya. I looked at him with a poker face. Wow, ang lakas  ng loob ng katulad niyang magbihis amo dahil kampante siyang hindi magagalit ang amo niya. Mas matatanggap ko pa na si Justin mismo ang nag-utos sa kanya. Ang lakas talaga ng loob e, noh? He isn't wearing the appropriate attire that fit

Hindi ako makapaniwalang si Diego ang pinaghihinalaan ni Art. Hindi na nga ito nagpapakita sa akin, hindi na rin ito nagpaparamdam. Pero, paano kung tama nga si Art?Tinanong ko pa siya kung bakit posible na si Diego. He told me that the man who was with tito Alvin before, doon sa isang abandunadong building, that man was Diego's dad. He is an old friend of tito Alvin. Art didn't explain much further. Basta sinabihan lang niya ako na huwag akong lalapit kina Justin at pati na rin kapag nakita ko si Diego. I should stay away from them."Merry Christmas!!!"My jaw dropped when I saw Irina and Johnson when Art and I went out the hotel. Pareho silang naka white tshirt na may nakasulat na 'Merry Christmas! December 25, 2021 is our first Christmas as bestfriends!' Kumunot ang noo ko. Magkaibigan pa ba sila? Hindi ba't may relasyon na silang dalawa?"Paano niyo nalamang andito ako?" Tanong ko sa kanila.

I couldn't take my eyes off of him. Nakaupo siya ngayon kasama ang mga kaibigan niyang suki din nitong library. He didn't change at all. Siya pa rin naman iyong Diego na nakilala ko noong first day of school. That full of energy guy. Siya ba talaga ang sinasabi ni Art na nasa likod ni Justin?"Rora, kumusta ka na?" Tumayo siya mula sa pagkakaupo at naglakad papunta sa direksyon ko. Napaatras ako nang kaunti dahil aaminin ko, hindi mawala sa aking isipan ang sinabi ni Art sa akin."Okay naman. Ikaw? Kumusta ka na? Bakit matagal kang nawala? Nasaan ka ba no'ng mga araw na nawala ka at ano ang pinagkakaabalahan mo?" Sunod-sunod kong tanong sa kanya. I may seem calm while asking him those things, but that was just shown outside and there's still hidden inside of me. Sa totoo lang ay kinakabahan ako."May mga inasikaso lang." He faked a laugh as he scratched the back of his neck. Pakiramdam ko ay mayroon siyang tinatago. But I