"Good morning." "Eat up." "Pupunta ako sa sakahan." "Ingat." "Good afternoon." "Nagmeryenda ka na?" "Good evening." "Good night."     Kung may mas awkward pa sa pakikitungo namin ni Rafael sa isa't-isa, hindi ko na maimagine kung gaano pa ka grabe iyon. Pagkatapos ng milagro namin sa bathroom, naging awkward na kami. He would often approach me, trying to start a conversation but because of me being all tensed up and awkward wala ring napupuntahan ang usapan. This is frustrating the hell out of me. I've never been this uncomfortable when talking to someone. Ngayon lang ako nahiya at naubusan ng mga salita. Sa tuwing nakikita ko kasi siya, naaalala ko yung ginawa namin. Naaalala ko rin kung paanong hinayaan niya akong nakabitin sa ere. Maybe I'm not as desirable as he expected. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko saka inayos ang bathrobe na suot ko.

Chapter 13 “Dahan-dahan lang, baka mabulunan ka.” Natatawang saway ni Rafael habang kumakain kami ng agahan. Magkasabay kaming kumakain ngayon dito sa veranda ng kwarto ko. Marami siyang inakyat na pagkain kaya kinailangan niya pa ng tulong ni Saskia at ng isa pang kasambahay na hindi ko pa alam ang pangalan. Sa totoo lang sa dami ng kasambahay nila dito ay mahirap sila kilalanin lahat dahil minsan ko lang naman makasalamuha. Tanging si Saskia lang ang madalas kong kasama kahit saang parte ng Hacienda ako gumala.Natatawa ako ng maalala ang reaksiyon ni Saskia sa kakaibang nangyari sa mga mata ko. Manghang mangha siya kagaya ng reaksiyon namin ni Rafael pero mas OA yata siya dahil nagtatalon pa siya sa tuwa ng makitang ganun ang kulay ng mata ko. Nang pansamantala kaming iwan ni Rafael para pumunta sa banyo ay sinabi niya sa akin na masaya siya na ako ang naging mate ni Rafael. Masaya ako na alam kong may kasama ako sa kasiyahan ko. Oo, masaya

  Rafael nodded at Desmond and Alice. Ganoon din ang ginawa ng magkapatid. Akala ko ba close sila sabi ni Señora Amanda? Parang hindi naman ganun ang sitwasyon. Nakahawak pa rin si Rafael sa bewang ko at nakita kong bumaba ang tingin ni Alice doon. Bahagya akong dumistansiya kay Rafael dahil pakiramdam ko ay masama ang tingin niya kahit wala namang ka emo-emosyon ang mukha niya. Ngunit nang mapansin ni Rafael na lumalayo ako ay kunot-noo niya akong hinapit muli palapit sa kaniya. Nagku-kwentuhan si Señora Amanda at Alice nang magsalita si Desmond. “Your eyes...” Desmond trailed off and he got all of our attention. Lahat kami ay bumaling sa kaniya. He was talking about me. Nakatitig siya sa mga mata ko na gaya ng iba pang unang beses nakakita sa bagong kulay ng mga mata ko ay may mangha sa kaniyang mga mata. “Beautiful, isn’t it? This is the first time we saw something like this.” Nakangiting ani Señora Amanda habang nakatingin sa amin ni

"Thanks papa. Ingat kayo sa pag-uwi." Pasasalamat ko kay papa sabay halik sa kaniyang pisngi bago ako bumaba ng sasakyan. Hinatid ako ni papa dito sa university at susunduin niya rin ako mamaya pagkatapos ng klase ko. After a vacation abroad with my parents where I got into an accident, I can’t remember anything from the past months of my life. Pero ayos lang naman dahil ayon nga kay mama, wala naman daw importanteng pangyayari sa akin sa mga panahong iyon. Napaka boring ko daw kasi ng mga panahon na iyon, taong bahay-skwela lang daw gaya ng naaalala kong routine ko for the past years. Naniniwala naman ako dahil totoo naman na ganun ako. Now it's been a month since I went back to school, and I think I adjusted well even without the memories. Alam naman ng mga kaibigan at kakilala ko ang tungkol sa amnesia ko at malaking tulong sila sa pagiging normal ng araw-araw. They helped me cope up and introduced me again to e

Ang mga bampira ay mga nilalang na nabubuhay na sa mundo mula pa noon. Ang kanilang mga kanuno-nunuan ay mga makapangyarihang nilalang na naging gahaman at naghangad pang higitan ang mga diyos. Sila ay pinarusahan at isinumpa na mauhaw habangbuhay sa dugo . Sila ay namumuhay noon sa dilim ngunit hindi dahil sa karaniwang haka-haka natin tungkol sa kanila na sila ay nasusunog kapag natamaan ng sikat ng araw. Sila ay namumuhay noon na gising sa gabi at nagtatago tuwing umaga, dahil ang kanilang mga natural na pulang mga mata ay sensitibo sa araw. Sila ay nabubuhay sa pagkonsumo ng dugo. Ang karamihan sa mga angkan ng bampira ay tanging dugo lamang ng mga hayop ang iniinom dahil isa iyon sa mga batas na nilikha ni Sanari, ang unang Valkyrie. Ngunit may ilang angkan na nagtatago mula sa konseho ng mga daemon at manaka-nakang sumasalakay sa mga tao. Hindi sila basta-basta sumisipsip lang ng dugo, naging gahaman na sila at pati ang mga laman-loob ng tao ay pinupuntirya na nila. Dahil sa k