Semua Bab UNSEEN WORTH: Bab 21 - Bab 30

MATHEW'S POV Ilang araw na akong walang matinong tulog. I want to talk to Dal pero ramdam kong umiiwas siya sa akin. I want to apologize. I want to say sorry sa mga nasabi ko sa kanya, sa mga bintang ko at mga masasakit na salita. I keep saying na parausan siya kahit alam ko sa sarili kko na hindi because she was very tight when I took her. I know na ako lang yung naging lalaki sa buhay niya dahil ramdam ko iyon pero dahil sa kagaguhan ko at sa pagiging seloso iba, iba na rin ang sinabi ko sa kanya. We're sleeping now in the same bed pero di ko man lang siya mahawakan. I want to cuddle her pero siya na mismo ang dumistansya sa akin. I remember last last night when I try to kiss her lumayo siya sa akin. At sinabing wag ko siyang hawakan dahil madumi siyang babae, parausan at malandi baka magkasakit daw ako. Nasaktan ako ng sinabi niya iyon dahil alam ko na pati diya nasasaktan din at lugmok na.

MATHEW'S POV Umuwi na naman sina mommy at daddy at nagpapasundo sila sa akin ngayon sa airport. "Gusto mong sumama?" Tanong ko kay Dal nang makitang nakaupo lang siya sa kama, tumango siya kaya tumango din ako. I prepare a jacket for her dahil medyo hindi maganda ang pakiramdam niya kanina. Pumasok ako sa walk in closet ko para mag palit ng board short. Pagbalik ko nakita ko siyang nakahiga at walang imik, ilang araw niya na akong di iniimikan puro tango o iling lang lahat kung kinakausao ko siya. Linapitan ko siya at hinipo yung noo niya, di naman siya maiinit baka masakit lang talaga yung ulo niya dahil sa daming paper works. "Are you okay? Why don't just stay here baka ano pang mangyari sayo sa daan." Saad ko pero bumangon siya at umiling, saying na di niya gusto yung opinion ko. Wala siyang imik nang sinout ko yung jacket sa kanya. 

DALARY'S POV Nakahiga ako ngayon sa kama while chatting with Natasha and Avon. Wala kasi kaming ibang magawa dahil hindi kami maka labas sa lakas nang ulan ngayon, bagyo ata to. Nasa gilid ng kama naman si Mathew habang naghahanda ng gagamitin niya sa report tommorow dahil may mga investors siya na dadating bukas. Mag tatanong sana ako kay Matt na kung pede na sumama ako kila Natasha sa resort nila ngayong  Thursday nang tumunog ulit yung phone ko. I read the message galing kay Natasha. Natasha, "Why do you have to ask for his consent, matanda kana wag ka na mag paalam and besides wala siyang rights para pigilan ka dahil asawa mo lang siya duh."  That's her message. When Mathew and I reconciled galit na galit sina Natt ng malaman iyon dahil sinaktan na daw ako ni Mathew bakit ko pa daw pinatawad. I explained everything but they are not convince.

DALARY'S POV "How are you? Bakit di mo sinabi na pupunta ka dito sana nasundo ka namin, kelan kaba dumating? " Tanong agad ni Mathew at nakalimutan na ako rito. "Ahh sorry, by the way this my wife Dal, Dal, si Izzy pinsan ko. She's also a Sarsilmaz." Pagpakilala ni Mathew sa amin. We shake hands and I felt awkward nang tinitigan niya ako. "She's very pretty mommy, her name suits her, Dal like a Barbie doll hehehe." Cute na saad ng bata. "You can call her tita Dal baby. " Saad ni Mathew sa Bata. "Hello tita Dal, I'm Nathalia," pag pakilala ng bata sa akin. "Hello too little girl." I said then pinch her cheeks. "You are Dal? Don't tell me isa kang Conception?" Tanong niya na ipinag taka ko dahil ngayon ko pa lang naman siya nakita at paano niya nalaman na Conception ako? Di na ako nakapag salita dahil sumabat nasi Mathew. 

NASH'S POV "They are here," Saad ko nang makitang papunta na sila Dal sa table namin.  Actually yung asawa niya yung nag set nang date na ito at dito niya gusto para daw walang istorbo. He also ask for forgiveness, doon ko lang na nalaman na di naman pala ganun kasama yung asawa niya though kinakatakutan siya nang ibang tao dahil stricto daw. Umiyak agad si mommy nang makita si Dal at lumuhod sa paanan ni Dalary. Daddy and just stare at her while our tears are streaming down. It hurts a lot to see her growing. She grown well, but sadly we are not there when she's growing. The feeling was killing when she left us. Her disappearance made our life a living hell. Very hell that we need a psychiatrist just to continue living. If it wasn't the psychiatrist that our relatives sent to us my whole family are now in external world. Psychiatrist nalang ang nag bibi