Semua Bab UNSEEN WORTH: Bab 1 - Bab 10

"Packkk!" yan yung sumalubong sa akin pagkapasok ko sa bahay namin. "WHY ARE YOU LATE? GANITO BA DAPAT ANG UWIAN NG ESTUDYANTE? " Sigaw niya. "I'm sorry po gumawa po kasi kami ng project nang classmate ko." Sabi ko sa kanya pero wala na siyang pakialam. "Project or landi?" Sabat naman ni mommy. Yes, they are my parents and i am their daughter but they are not treating me like how other parents treat their child. "YOU ARE WORTHLESS BITCH!" My dad shout in front of my face and slap me again. "YOU DONT DESERVE TO BE LOVE!" my mom shouted too. "YOU'RE SUPPOSED TO BE DEAD! WALA DAPAT AKONG KAPATID NA TULAD MO!" My brother then meddle. And it hurts a lot hearing those words from them. As much as I wanted to cry di ko ginawa. I'm immune to this feeling. Ginawa ko naman lahat para magustuhan nila pero bakit laging si kuya lang ang nakikita nila?

DALARY'S POV   "Yes pare, oo nga kung di kita nakita doon ay di pa tayo makapag usap ulit," Sabi ng kaibigan ni dad.   "I'm one of the judges sa isang competition doon at taga Philippines yung nanalo, dun galing sa eskwelahan na ka associate mo, their representative is one of the best walang paltos na sagutan lahat," narinig ko pa niyang sabi, kasali pala siya sa mga judges noong nakaraang lingo.   "Really? I haven't inform that, gaano ka talino ba? Mas lamang ba kay Nash?" Tanong niya ganyan naman palagi eh di sir Nash lang lagi nakikita nila.   "Well I must say na mas matalino nga iyong babae no offense ha? Pero in my observation parang ganun na nga, but napansin ko na hindi man lang siya proud nang makuha niya yung award, you know ang mga ganoong kompetesiyon ay hindi basta basta." Patuloy niya I don't intend to interrupt them pero madadaanan ko kasi sila dahil papasok ako sa loob ng bahay.

DALARY'S POV Whole day akong nag linis ng bahay dahil may bisita bukas. Nag punta din akong grocery store para bumibili ng mga lulutuin para sa dinner nila. Tapos ko nang lutuin lahat at nandito na ako sa kwarto ko dahil pinatago ako nila sir Miguel, ganito lagi pag may bisita dahil ayaw nila akong makita ng bisita nila at mapapahiya lang daw sila. Nakahiga lang ako sa kwarto ko at  napa balik ang isip ko sa nangyari noong nakaraang araw. Yung sinabi ni sir Nash na ako daw ang dahilan kung bakit patay na ang lolo niya. Napaiyak ako habang binabalikan iyon ang sakit na marinig na sinabi niyang ako na lang sana ang namatay. Ganun ba ako kasama? Gusto ko rin namang mabuhay ahh. Hindi ko naman ginusto ang mga nangyari at bata pa ako nun wala akong maalala. Kaya pala galit silang lahat sa akin. Their words are like a sword stabbing my heart countless. Napag d

NASH'S POV Hindi parin tapos yung party at nandito parin ako nakikinig kay Marco. "Bakit nga ba di niyo naisipan na ibigay siya sa DSWD noon kung ganito rin lang pala ang trato niyo sa kanya mas masahol pa kayo sa hayop. Bakit niyo siya pinag tiis sa ganito kahirap na sitwasyon na kahit sino ay walang interesado na maging tulad niya kahit ilang milyon pa ang ibigay." "Sa lahat ng nagawa mo sa kanya what's the worst?" Tanong niya at agad kong naalala yung pagtali ng lubid sa leeg niya. "I choked her with a rope," sagot ko ng mahinahon. "Bakit mo pa binuhay kung ganun? Pinatay mo na lang sana. Nash I don't think your still my friend after you confessed just now. Para mo na din siyang pinatay sa ginawa mo. Imagine how thin your sister is and imagine her choking with the rope, how does she look like? What did you do next? " He ask again. "Tinali ko sa mesa."

NASH POV   Oh! What a great morning to start a day. I did my morning ritual and go down stairs to greet Dala but to my surprise I haven't see her, you know I used to see her every morning here preparing breakfast but I think today is different maybe she's tired and still affected to what happened last night.   Bigla nag bago ang mood ko nang balikan ang nangyari kagabi. Honestly I want to punch dad for hurting Dala. Sobrang sakit na ang naranasan ng kapatid ko and I want to make it up to her.   I decided to cook instead of eating in the restaurant mas mabuti nato at para dire- deritso na ako sa office.   After ko makapag luto at mag timpla ng coffee ay agad na akong kumain. I am eating at the same time thinking Dala if how is she. Is she okay? Did she ate breakfast? Did she sleep well? There's a lot of things I want to ask her but I can't since she's not around.  I really can't fathom ku