CHAPTER NINE: THE MONDRAGON INC.,Karmine’s Point of View This is it. Today is the day. Excuse ako ngayong araw sa lahat ng mga klase ko at exempted naman kung may test or quiz. Hindi ko alam kung bakit pero hindi naman ako kinakabahan. Well, medyo kinabahan ako kaya nga pinuntahan ko si Cielo kahapon, e but he’s right, though. If it’s meant to be then it’s meant to be. Kung ayaw naman ay huwag ng pilitin pa pero ngayon ay mayabang na ako kung mayabang pero hindi na talaga ako kinakabahan.“Nervous?” Marahang umiling-iling lang ako sa tanong ni Ms. Katigbak sa akin.Nandito na kami ngayon sa main office ng Mondragon Inc., at kasama ko si Ms. Katigbak. Kasalukuyan kaming nakaupo sa waiting area sa labas ng opisina ni Mr. Mondragon, waiting for our turn to meet him and lay our proposals on the table and convince him—well, try to convince him. Try is the key word for it.

CHAPTER ELEVEN: THE TABLES TURNEDKarmine’s Point of ViewWala na ako’ng nagawa pa kung hindi ang sumama sa kaniya. Baliw na siya! Argh! Nakakainis naman, e. Bakit ba niya ako dinukot? At bakit ba kailangan pa niyang kuhanin ang phone ko? Para namang tatawag ako ng mga pulis. I’m not that dumb to call them para lang ipahamak ang kapatid ko.Inihilig ko ang ulo ko sa bintana ng kotse niya. Yeah, hindi ako unconcious o nakagapos at nakatali o ano pa man. Siguradong-sigurado talaga siyang hindi ko susubukang tumakas. Which he got it right. A person blinded with pain and anger can do everything. At ayaw kong umabot pa sa puntong masaktan niya ang kapatid ko. I don’t want her harmed or anything. Hindi ko kakayanin iyon kaya mas pipiliin kong ako ang masaktan o ‘di kaya ay mapahamak kaysa siya.Napabuga ako ng malalim na buntong-hininga at nilingon ko siya. Kung ang pagbabasehan ko ay ang kaniyang mukha ay sigurado pa ako sa salitang sigurado na hindi niya ito magagawa sa akin but, then agai

CHAPTER TWELVE: THE OFFERKarmine’s Point of View   Marahang napabuntong-hininga ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala-wala sa isip ko si John.   Kanina ko lang rin nalaman na matagal na pala siyang nag-drop out. I can’t believe it! Sinisira niya talaga ang sarili niyang buhay dahil lang sa akin? Para lang sa akin at para saan? Dahil hindi niya magawang makuha ang pagmamahal ko? Hindi ko siya magagawang mahalin sa loob lang ng tatlong araw at dalawang gabi! Lalo pa’t halos pagsamantalahan na niya ako noong ikalawang gabi namin doon. Tuwing sumasagi siya sa isip ko ay totoo at sobrang nag-guilty ako. Alam kong hindi siya masamang tao. Nagawa niya lamang iyon out of love and desperation. And perhaps pain, as well. Bakit ba kasi sa dinami-rami ng babae rito sa Dunmore University ay ako pa ang minahal niya? Alam ko namang hindi natuturuan ang puso pero bakit ako? Ano bang mayroon sa akin at nagawa niya ako’ng magustuhan

CHAPTER FOURTEEN: THE PREDICAMENT SHE FACEDKarmine’s Point of ViewWala ako’ng maintindihan. Hindi kayang arukin ng utak ko ang mga nangyayari ngayon sa buhay ko. Siguro iisipin niyong nag-iinarte lang ako dahil ito na nga, o binalikan na niya kami pero ganito pa ang inaasal ko. Easy for you to say kasi hindi niyo naman alam ang mga pinagdaanan ko. You didn’t experience what I’ve had through. You weren't in my shoes, you didn’t walk the thorny path I’ve taken. Hindi naman kasi kayo ang iniwan para lang ipagpalit sa isa pa niyang pamilya. Hindi niyo naman kasi naranasang iwanan ng inyong ama at pagkatapos ay makaraan lamang ang ilang taon ay ang ina niyo naman ang mang-aabandona sa inyo ng kapatid mo. Na wala ka ng iba pang aasahan pa at maaasahan kung hindi ang sarili mo na lamang. Na walang ibang taong magtataguyod sa inyo ng kapatid mo kung hindi ikaw lang, na kung hindi ka kikilos at magtatrabaho ay pareho kayong mamamatay ng dilat ang mga mata sa gutom.“Hindi kita tatanungin ng “

CHAPTER SIXTEEN: THE REASON BEHIND HIS OFFER“What in the fuck are you fucking doing here? Who the fuck gave you the fucking permission to enter my fucking office?” If looks could kill then probably he is a dead meat by now.He smirked at me and lazily sat on my sofa. He even crossed his leg. Bakla talaga ang isang ito. “Dad sent me here. Lolo Israel’s lawyer is in Andromeda's manor. And they are expecting all of us to be there. We are expecting you to be there, Ezekiel. Today is the day his lawyer will read Lolo’s last will and testament.”I’ve totally forgotten about it. Napabuntong-hininga ako. Ngayon ay nagka-utang na loob pa ako sa kaniya dahil sa pagpapaalala niya sa akin nito. I called my secretary to inform her to cancel all my appointments for this day.I headed to the basement parking lot and drove my car to Andromeda's manor. Why do I have this dread feeling?“