Semua Bab The Rented Wife: Bab 281 - Bab 290

Soon, Michael and I will be both happy. Kailangan lang namin na malampasan ang lahat ng pagsubok na ito. Nakaupo ako ngayon sa isang mesa kasama sila Tyron at Redenn. Kanina pa wala si Michael, hindi naman niya nabanggit sa akin kung saan siya pupunta. "Redenn, Tyron, nasaan si Michael?" tanong ko sa dalawa na busy sa pagtingin sa kanya kanya nilang cellphone. Napatingin sa akin si Tyron pero hindi niya ako sinagot. Tumingin muna siya sa gawi ni Redenn bago niya ito siniko. "G*go, nasaan daw si Michael?" tanong nito. Mabilis namang tumingin sa akin si Redenn bago niya kinamot ang gilid ng kanyang kilay. "Hindi ko rin alam, Renice. Hindi nagsabi si Michael kung saan siya pupunta. Basta umalis na lang siya at ibinilin ka sa amin," biglang sabi nito. Hindi ko kasi alam na umalis pala si Michael kanina. Gumamit kasi ako kanina ng banyo, at sa paglabas ko, doon ko lang nalaman na umalis na pala si Michael. "Hindi siya nagsabi sa inyo kung saan siya pupunta?" nagtatakhang tanong ko.

Maybe I was right. Mahal ko talaga si Michael kaya naman kaya kong isugal ang lahat para sa kanya. Tulala lang akong nakatingin sa cellphone ko habang paulit ulit na binabasa ang text sa akin ni Michael. Kung gano'n nandito pala siya sa kompanya pero hindi niya man lang ako nagawang puntahan dito sa opisina niya. Napabuntong hininga ako bago ako lumapit sa kama na narito at doon ako naupo. Hindi ko alam kung bakit bigla akong nawalan ng gana na kumilos. Isa pa sa patuloy na bumabagabag sa isip ko ay ang napag usapan namin ni Redenn kanina lang umaga. "When are you going to choose a dress?" agad akong napatingin sa doorway nang marinig ko ang boses ni Michael na ngayon ay nakatayo roon at diretsong nakatingin sa akin. Hindi naman ako nakaimik agad. Pakiramdam ko biglang nag-flashback ang lahat sa isip ko. Parang biglang bumalik sa akin ang lahat nang unang beses akong pumunta rito sa Seth Corporation. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Hanggang ngayon ay nalilito ako sa

I never know the true meaning of love until Michael came to the view and makes me feel it. Nanatili ang aking mga mata kay Michael habang hinuhubad niya ang suot niyang damit. Mabilis ang kabog ng dibdib ko. Alam ko nawala na ang tama ng alak sa akin pero hindi ko makapa ang sarili ko na pigilan o ihinto kung ano man ang ginagawa namin sa mga oras na ito. Mabilis kong iniiwas sa kanya ang aking mga mata nang makita kong tumingin siya sa gawi ko. Ito ang unang beses na nakakita ako ng lalaking ginagawa ito sa harapan ko. "Look at me," sabi niya bago ko naramdaman ang kanyang kamay sa aking bewang. Hindi ko kayang tignan ang kanyang mga katawan. Nahihiya ako sa hindi ko malamang dahilan. "A-alis na ako," sabi ko bago ko kinuha ang kumot na katabi ko. Akma ko na sanang ibabalot 'yon sa aking katawan ngunit mabilis 'yong hinablot ni Michael at ibinato sa kung saan. "Na-ah. I have given you an enough time to choose earlier and yet, you teased me even more," sabi niya. Napatingin ako

I am so done. I want to help myself, I don't want to be in this place. Nanatili akong nakaupo sa upuan kung nasaan kami kanina nag-usap ni Mommy. Napatingin pa ako sa kalangitan bago ako napabuntong hininga. "That was deep," narinig kong sabi ng isang pamilyar na boses. Mabilis ko naman kaagad siyang tinignan. Nakatayo ngayon sa tabi ng upuan na inuupuan ko si Michael habang may dala-dalang dalawang baso. Hindi naman ako sumagot, tanging pag-ngiti lamang ang ginawa ko. "May I?" biglang tanong niya bago tumingin sa tabi ko at bago niya ibalik ang kanyang paningin sa akin. Tumango naman ako bago ako umusog ng pagkakaupo para siya ay makaupo. Hindi na siya sumagot pa, umupo na lamang siya ng diretso. Hindi ako umimik. Inilibot ko lang ang aking paningin sa paligid. Nanatili muna kaming tahimik na pareho. Hawak ko lang ang basong inabot niya, habang siya naman ay maya-maya ang ginawang pag-inom sa isa pang baso na dala niya. "You should eat already," napatingin ako sa kanyang gawi

Mabagal at pilit kong idinilat ang aking mga mata. Hindi ko alam kungbakit ganito ang bigat na nararamdaman ko. Iniharang ko ang aking kaliwang kamay sa aking mukha dahil tumatama ang sinag ng araw dito. Mabagal kong iminulat ang aking mata ang inilibot ang aking paningin sa paligid. Ilang minuto muna akong nakatingin lang sa kawalan bago nag-sink in sa akin kung nasaan ako sa mga oras na 'to. Kaagad akong umupo mula sa pagkakahiga sa kama, at inilibot ang aking paningin sa paligid. Nakalimutan ko na nandito nga pala ako sa bahay ng lalaking 'yon. Nakalimutan ko na isa nga pala akong pekeng asawa ng isang Michael Seth. Kaagad akong tumayo mula sa pagkakaupo at lumapit sa bag kong nakapatong pa rin sa ibabaw ng lamesa. Napahinto naman ako nang makita ko ang sira kong cellphone na nakapatong sa mesa katabi nitong aking bag. Ilang minuto muna akong nakatitig lang doon bago ako napabuntong hininga. Dahan-dahan kong kinuha 'yon at tinitigan bago ako ngumiti. Masama pa rin ang loob