.Dinala kami ni Uncle Joey sa isang Japanese Restaurant after nung game. I'm sure he brought us there since alam ni Uncle na mahilig sa Japanese food si Math.Upon getting our orders, Uncle started talking. "O bakit ganyan parin yang mukha mo? Wag ka nang malungkot!" sabi nito kay Math.Mathieu forced a smile. "Pasensya na po...""Eto o, sayo nalang tong Salmon Sushi ko." he put his sushi on Math's plate.Mathieu ate it quietly. No choice tuloy si Uncle kundi ako yung kausapin. "By the way, something came up. I will be flying back to States this evening."Sabay kaming napa-tingin ni Math sa kanya dahil dun. "Why so sudden?" I asked."Well... you know, business. Na-finalize ko na rin naman yung resort sa Cebu kaya okay na bumalik na ako." paliwanag nito."But... Uncle..." I can't help but to say. "That would only mean..."Uncle's expression saddened. "I know... This might really be the last time that I would see you both in person...""Ano pong ibig niyong sabihin?" biglang tanong ni M

Our lunch was one-pack of instant noodles with a few left-over rice. Since, I was thankful for it, it satisfied me. I did not fret.I was hoping for 'ukay-ukay' buyers, but no one comes in to buy. I was so sad the whole day.I did not compute the recommended 8-hour sleep though I had managed to make pancakes for our breakfast. I was hoping for God's blessings today.Nine, Rose visited Baby Zildjian. She and Mj bonded through Zj and the former's baby girl. They had serious talk as if theywere close already. In fact, it was their first time to converse. It gladdens me for Mj. Later, she gave us boiled cassava.Afternoon, we still have no 'ukay-ukay' sales. It makes me fret.In the middle of my 'fretting', Sarah hands me down a plastic bag of smoked fish. It was given by Papay Benson and carried by Yoyi. It was a double blessing. First, we would have viand this night. Second, I surmised that Auntie Belen has been there. It means money for all of us. That's what we were all waiting for. I

Lumipas ang halos isang linggo at ang mga araw na iyon ay napuno lang ng puro panunukso sakin mula kila Trish, Franches at Kenya. Ano pa nga ba ang aasahan ko? Kahit pa sinabi ko lang sa kanila na napopogian lang ako kay Larren ay pilit pa rin nila akong inilalapit sa kanya kaya wala akong ibang magawa kundi ang ngumiti na para bang natatae sa tuwing nangyayari ang bugawan.Mabuti na lang din talaga ay marunong makisama itong si Larren kaya heto, sa nagdaang mga araw ay parang mas lalo lang akong nahulog sa kanya. Dumalas ang pagsasama namin sa loob ng classroom dahil sa pag-aaya ng laro nila Kenya o 'di kaya naman ay nila Mark. May pagkakataon rin na nagkakasabay kaming lumabas ng classroom kasama sila Paulo at minsan din ay nagkakasama rin kami sa pagbalik mula sa cafeteria o nagkakasabay kami kapag lumalabas ako mula sa classroom nila Erich kaya pati sila ay nakikiharot na rin sa amin. Syempre kunyaring ayoko pero sa loob-loob ko ay parang mamamatay na ako sa kilig at pasasalamat s

Napasinghap lang ako sa sinabi ni Mang Ben. Pinalis ko ang luha ko at napalingon sa likuran. At tama nga si Mang Ben, nakita kong nakasunod na naman ang pamilyar na kotse ni Khalid saamin tulad kahapon.Bumuntong-hininga ako saka umayos ng upo at napangiti nang mapait.Akala ba niya may lalaki ako kaya niya ako sinusundan na naman? Bakit hindi na lang niya ang babae niya ang bantayan niya? Tutal, pinayagan naman niyang mag-hang out kasama ang mga kaibigan nito.Sobrang pait. Sobrang pait ng pakiramdam ko. Pero may karapatan naman akong maramdaman iyon, hindi ba? Kasi ako 'yung asawa. sa phone kong nakapatay at itinutok sa tenga ko."Hello, Kerwin? Puwede bang sunduin mo ako ngayon?....Nandito kami sa loob ng plaza, nakaupo sa isang bench sa gilid.... May kasama ako...sige. Hihintayin kita."At mag-uusap tayo mamaya. Dugtong ko pa sa hangin. I'm sure na narinig niya 'yon dahil pagkaraan pa lang ng ilang minuto ay dumating na siya.I waved at him. "Siya na ba 'yung kasama mo?" Tanong ng

"Sino? Ba't niya gagawin 'yon?!" Ghad, kung hindi lang talaga buhay ko ang nakataya dito hindi ko na pipilitin pa ang sarili kong intindihin ang nga sinasabi niya.Tumingin siya sa akin, deretso sa mata. I waited, expecting him to tell something that is connected to our topic.But he suddenly look over his shoulder, frowning. "How about you check up on your mom downstairs?"Naguluhan ako. Why, all of a sudden? "Huh?""I promise, pagbalik mo sasabihin ko na sa'yo ang dapat mong malaman. May kakausapin lang ako sandali at ganon din sa'yo." Sinenyasan niya ako pero hindi ko maintindihan.Mayamaya'y naglaho na lang siya sa harapan ko na parang abo. Realizing what he said, I hurried up and open the door.But I saw no one. Someone must have eavesdropping my conversation with Christiana while ago.Napatingin ako sa pintuan na katapat ng kuwarto ko. I paused for a while. Nandito ba siya?Sunod ko na lang namalayan nasa harap na ako ng pintuan. Kakatok pa lang ako ng may humila na dito mula sa