บททั้งหมดของ Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: บทที่ 91 - บทที่ 100

Tiningnan siya ni Sebastian, ngumiti si Sabrina.Ang ngiti niya ay taos-puso na parang gusto mong mabuhay pag nakita mo ito.Ang trabaho ni Sabrina ay naging maayos noong araw na ‘yon. Posibleng dahil ito sa laptop na binigay sakanya ni Sebastian, mas naging mabilis ang pagtatrabaho niya. Noong sinubmit niya ang kanyang mga ginawa sa mga designers sa opisina, nagulat silang lahat.Akala nila na isang tao si Sabrina na gumagawa ng mga kakaibang trabaho, akala rin nila na hindi ito marunong gumamit ng computer. Hindi nila inasahan na ang mga gawa nito ay maganda, sa sobrang ganda nito ang mga notes sa gilid ay detalyado at magagamit talaga.Hindi na nila binigyan ng marami pang trabaho si Sabrina noong araw na ‘yon.Umalis siya nang maaga sa trabaho, dumiretso siya kaagad sa ospital. Habang nag-uusap sila, sinabi ni Sabrina na maayos ang pagtrato sakanya ni Sebastian nitong mga nakaraang araw. Hindi lang siya nito binilhan ng mga magandang damit, binigyan pa niya ito ng laptop.Hin

Sumagot si Sabrina, “Kailan? Anong oras?”“Alas kwatro nang hapon!”“Sige, pupunta ako sa isang kondisyon.” Sabi ni Sabrina, “Wag mong guguluhin si Tita Grace kung hindi lagot ka sakin!”Tumawa si Selene, “Haha! Sabrina, akala mo talaga nanay mo si Grace. Wag mong kakalimutan, ikaw ang peke, ako ang totoo. Nanay si Grace nang mapapangasawa ko, bakit ko siya sasaktan?”“Mabuti naman at naalala mo na manugang mo siya. Pupunta ako dyan ng alas kwatro.” Binaba ni Sabrina ang telepono matapos niyang sabihin ang mga ito.Noong aayusin na niya ang lamesa niya sa opisina bago maghanap nang makakainan, tumunog ulit ang telepono ni Sabrina. Inisip niyang si Selene ito ulit kaya naman nagsimula siyang mainis. Tiningnan niya ang telepono niya, subalit, napagtanto niya na hindi kilalang numero ang tumatawag. Inayos niya ang sarili niya bago ito sagutin, “Hello, sino ‘to?”“Madam.” Narinig niya ang boses ni Kingston sa kabilang linya.Namula si Sabrina, ang tono niya ay naging masaya nang mar

Sa likod, nakatingin nang masama sakanya si Sebastian.Noong sinampal niya si Selene ngayon lang, tagaktak na ang pawis ni Kingston sa gilid.Ang malas naman nang babaeng ‘to?Naramdaman ni Kingston ang saya noong nakita niyang sinampal ni Sabrina si Selene pero alam niya rin sa sandaling ‘yon, na pwedeng…Galit na galit ang mukha ni Sabrina. Tumulo ang luha niya habang naglalabas siya nang galit kay Selene, “Selene, makinig ka! Ako pa rin ang asawa ni Sebastian! Gustong gusto ako ni Tita Grace at ako lang ang tanging kikilalanin niya na manugang! Ikaw… Para kay Tita Grace… ay wala lang! Habang nanonood, sa mga natitirang buwan na mayroon si Tita Grace.“Sisiguraduhin kong gagawin ko ang mga sinasabi ko!”Galit na galit si Sabrina kay Selene.Matagal na niyang kinakamuhian Lynn family. Kung hindi dahil sakanila, hindi na siya magsasayang ng dalawang taon sa kulungan at hindi na rin niya kailangang ibigay ang katawan niya sa isang lalaki na malapit nang mamatay, sa huli nabuntis

Hindi nakapagsalita si Sabrina.Hindi niya alam kung paano ipapaliwag ito kay Sebastian. Napagtanto niya na ang sitwasyon at sinet up lamang ng Lynn family at kumagat naman siya rito.Wala na siyang pag-aaway na gagawin.Gayunpaman, kahit na hirap siyang magpaliwanag, hindi pa rin siya pinapaniwalaan ni Sebastian.Natigilan si Sabrina, natahimik siya at hindi na nakapagsalita.“Kapag may nangyari kay Selene o kahit sino sa Lynn family, simula ngayon, hindi Gulong gulo na ang isip ni Sabrina.Alam niyang may laman ang mga sinasabi niya.Nakita niya kung paano niya kinakalaban ang kanyang mga kaaway. Isa siya sa kilalang mahinahon pero masahol din sa parehong oras.Gagawin niya kung anong sinabi niya at hindi niya palalambutin ang puso niya.Tiningnan ni Sabrina si Sebastian. Hawak niya si Selene habang naglalakad papunta kay Henry.Ang ulo ni Selene ay nakapatong sa balikat ni Sebastian, lumingon siya kay Sabrina.Ang ngiti niya ay parang ngiti nang demonyo.Bago siya tumi

Mukhang hindi alanganin at walang masabi si Sabrina.Nawala ang mataginting, inosenteng ngiti na puno ng buhay na suot niya sa nagdaang mga araw. Muli siyang bumalik sa kanyang malamig, at nakalayo na ekspresyon.Ang pagtingin na iyon, sa mga mata ni Nigel, ay labis na nakakaawa.Gayunpaman nasiyahan siyang makita ang nakakaawa at determinadong hitsura na ito. Mas masaya sa ganitong paraan.Nagtataka ako kung bakit ang saya mo, na mukhang bulaklak na namumulaklak. Mukhang trinatrato ka ng maayos ng pinsan ko. Gayunpaman, masyado kang maaga nagging bastos. Ang lakas ng loob mong harapin ang kanyang totoong babae dahil lang trinatro ka niya ng maayos ng dalawang araw?“Ang lakas din ng loob mo!”“Hindi ko talaga masabi. Lagi kang may mukhang malamig at hindi maipinta, na parang wala kang pake sa kahit ano, pero siguro kapag may ginagawa kang bagay, ginagawa mo itong Malaki?“Nakuha mo ang pinsan ko bago sayo, at si Marcus Shaw ay nasa likod.“Eh di meron kang ako."Ang sinumang is