Semua Bab Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: Bab 81 - Bab 90

Hindi alam ni Sabrina ang kanyang sasabihin.Gustong mapag-isa ni Sebastian kaya naman sa labas kumakain si Sabrina. Ito rin ang dahilan kaya hindi na masyadong pumupunta si Tita Tianna.Hindi niya inaasahan na makikita niyang naghihintay ito sa dining room.Nakangiti si Tita Tianna habang may dala siyang maliit na palayok galing sa kusina, naglalakad siya habang sinasabi, “Ang manok na ito ay sariwa galing sa lugar ko at kanina pa ito pinakuluan buong hapon. Subukan mo, mainit pa at kagagaling lang sa palayok.”Ngumiti si Sabrina, “Sige, salamat Tita Tianna.”Matagal na siyang hindi nakakakain ng lutong bahay at ang pinakuluan na manok ay maganda para bata sa tyan niya.Gutom na gutom na rin siya.Nahuli siya na nakipag-away kay Lincoln, hindi niya ito napansin.Nabusog siya sa masarap na hapunan. Noong una ay malungkot siya pero salamat sa masarap na pagkain dahil sa pagtatrato sakanya ni Sebastian buong araw, nakatulog siya nang mahimbing sa unang pagkakataon.Noong nagisin

Umiiyak si Sabrina habang nakayakap siya kay Sebastian. Mahigpit ang yakap niya rito at natakpan ng dibdib niya ang mga mata ni Sabrina para wala siyang makita.Nakaramdam siya nang pagiging ligtas na hindi niya naman naramdaman dati.Kasunod nun, naramdaman niya na tinakpan ni Sebastian ang kanyang tenga.Apat o limang tunog ng baril ang narinig, naalala niya rito ang mga paputok.Humigpit ang hawak niya kay Sebastian.Naramdaman niyang nawala ang takip sa tenga niya nang marinig niya ang boses na inuutusan si Kingston, “Magmaneho ka.”Mabilis na tumakbo ang kotse nang ito ay pinaandar.Unti-unting inalis ni Sabrina ang sarili niya sa yakap ni Sebastian. Namumula ang kanyang mukha at hindi na siya nagtangkang tingnan si Sebastian. Nagnakaw siya ng tingin sa rear view mirror, napansin niya na isang lalaki ang nahimatay kung nasaan ang kotse nila kanina.Alam niya na ang tunog ng baril na parang tunog din ng paputok ay tunog talaga ng putok ng baril.Sa hindi sadya, lumingon si

Nagulat si Sabrina.Ito ay bagong model, ang pinakamagandang laptop na ginawa talaga para sa design work. Bilang manipis ito at maganda, bakit hindi niya ito magugustuhan?Para sakanya, mas mahal ang mga laptop kaysa sa camera. Sa pinakadulo, sa loob ng kalahating taon o noong nakaraang taon, kahit na sa huling dalawang taon, hindi niya maiisip na bumili ng laptop.“Gusto…gusto ko.” Hindi mapakalma ni Sabrina ang sarili niya. Hindi pa siya natatapos magsalita bago siya nagsimulang lumunok ng laway.Medyo nadismaya siya sa sarili niya.Hindi sinasadyang kamutin ni Sabrina ang ulo niya. Hindi niya napigilan ang sarili niya na kagatin ang labi niya at ngumiti siya, “Ang tanga ko ba?”Walang nasabi si Sebastian. Hindi niya pa nakitang ganon si Sabrina. Sa wakas ay umasta siya na parang 20 ang edad niya. Kung paano siya ngumiti ay makulit at sweet, para siyang inosenteng bata.Hindi sumagot si Sebastian, tinulak niya lang ang laptop papunta kay Sabrina at sinabing, “Sa’yo na ‘yan.”

Ang iyak ni Selene sa kabilang linya ay lumakas, “Young Master Sebastian, hindi na kita aabalahin sa hinaharap. Pakiusap, nagmamakaawa ako. Hayaan mong buhayin ko ang anak ko. Pupunta ako sa malayo kasama ang anak ko at hindi na kita hahanapin pang muli. Hindi ko ipapaalam sa anak ko na ikaw ang tatay niya, okay lang ba ‘yon? Nagmamakaawa ako.”“Nasaan ka?!” natatarantang tanong ni Sebastian.Sa likod niya, ang mga executive ay naghihintay para simulan na niya ang meeting. Napansin ni Kingston na may kakaiba sa nangyayari, kaya naman nagsalita na siya, “Tapos na ang meeting!”Umalis na kaagad ang mga executive.Tiningnan ni Kingston si Sebastian, “Master, anong nangyari?”Hindi niya tiningnan si Kingston. Sa halip, patuloy siyang nakikinig sa telepono, ang ekspresyon niya ang malamig at taimtim. Ang boses ni Selene ay nakakatakot, “Hindi, Young Master Sebastian, wag kang pupunta rito..”Kinuha agad ni Lincoln ang telepono, “Young Master Sebastian, narito kami ngayon sa Hillside H

“Naiintindihan ko.” Binaba niya ang tawag matapos niyang sabihin ito. Habang ang malamig niyang tingin ay napunta kay Selene, mas naging mainit ito at naging mahinahon ang boses niya, “Nasa’yo ang anak ko. Bakit hahayaan kitang umuwi?”“Hindi!” sabi ni Selene. “Hindi, Young Master. Hindi pa naman tayo kasal kaya hindi pa tayo mag-asawa. Ngayon na nanay na ako, magiging mabuting ehemplo ako sa anak ko. Hindi ko guguluhin ang asawa ko. Kailangan kong matutunan ang pagiging matapang at maprinsipyo. Kaya naman, bago tayo ikasal, hindi ako mananatili sa tabi mo. Wag kang mag-alala, aalagaan kong mabuti ang anak natin.”Mukhang desidido siya sa mga sinabi niya. Naramdaman ni Sebastian na nagbago ang ugali ni Selene, bigla nalang siyang naging matapat.Tumigil sandali si Sebastian bago siya pumayag, “Okay, sige.”Tiningnan niya si Lincoln at Jade. “Alagaan ninyong mabuti si Selene. Pakakasalan ko siya matapos ang isang buwan. Sa hinaharap, siya lang ang magiging asawa ko. Ang anak namin a