All Chapters of Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: Chapter 1981 - Chapter 1990

Nang mabuwal si Malvolio, agad nakahinga ng sariwang hangin si Sabrina. Wala siyang panahon upang makita kung sino ang sumugod kay Malvolio. Tumakbo siya papalapit kay Sebastian na parang isang maliit na batang babae. Hindi niya kailanman naramdaman na ganito kainit at kaligtas ang dibdib ng kanyang asawa tulad ng sandaling iyon. Pakiramdam niya ay napakaligtas na mamuhay sa tabi ng kanyang asawa."Sebastian…" humikbi si Sabrina."Sabrina!" Mahigpit na niyakap ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso."Sebastian, buhay pa ba… ako?" Itinaas ni Sabrina ang kanyang ulo at tumingin kay Sebastian na may mga mata na puno ng luha. Isang bangungot na inakala niyang hindi siya magigising. Bagamat hindi siya sinaktan ni Malvolio at kahit na siya'y kalmado, mahinahon, at hindi natatakot, Diyos lang ang nakakaalam kung gaano siya natakot. Takot siya na baka hindi na niya makita ang kanyang lalaki. Takot siya na baka siya'y habambuhay nang mawalay sa kanyang lalaki at sa kanilang anak sa mun

Nawalan ng masabi si Sebastian. Tinitigan niya ang lalaki sa lupa na paulit-ulit na sinasabi, "Gusto ko ng pamilya. Gusto ko lang ng pamilya. Isang pamilya…"Naramdaman ni Sebastian ang malaking kirot sa kanyang lalamunan. Ngunit siya ay lalaki, kaya't wala siyang sinabi at niyakap lang ng mahigpit ang kanyang nakababatang kambal na kapatid. Hindi ba siya rin naman nagnanais ng isang pamilya? Mula pagkabata, ang tanging malapit sa kanya ay ang kanyang ina. Sa kanyang paglaki, lubos niyang kailangan ang malapad na balikat ng kanyang ama na masasandalan, ngunit bagama't mahal siya ng kanyang ama at binibigyan siya ng pera, detached din ang kanyang ama sa kanya. Hindi niya ito ipinagtapat kaninuman, ngunit sa katunayan, gustung-gusto rin niyang pumasok sa bakuran ng Residensya Ford noong bata pa siya at makipaglaro sa kanyang mga kapatid at pinsan. Ngunit mula pagkabata hanggang sa kanyang kabataan, hindi kailanman nagkaroon ng pagkakataon si Sebastian na makatapak kahit kalahating hakba

"Isadora!" sigaw ni Sabrina. Noong siya ay papalapit na, niyakap siya ni Sebastian.Mahigpit na niyakap ni Sebastian si Sabrina sa kanyang mga braso. "Ang mga tauhan ko na ang bahala dito."Labis ang pagsisisi niya para sa kanyang asawa. Siya ay buntis at nasaksihan niyang mawala ang dalawang buhay sa loob ng ilang minuto. Napakalupit noon para kay Sabrina. Lalo na sa pagkamatay ni Holden. Kahit si Sabrina ay nalulungkot doon, paano pa kaya si Sebastian na labis ang pighati? Ngunit, gaano man kalalim ang kanyang pagluluksa, kailangan niyang unahin ang pangangalaga sa kanyang asawa sa ganong sitwasyon. Kumaway siya ng kamay, at may nagtulak ng wheelchair mula sa malayo. Maingat na inilipat ni Sebastian si Sabrina sa wheelchair at saka siya tinakpan ng kumot.Tumingin si Sabrina kay Holden na may luha sa mga mata. "Si Holden ay... napakakawawa.""Alam ko," malungkot din ang tinig ni Sebastian. "Ililibing ko siya sa tabi ng ating ina. Hindi niya kailanman nakilala ang ating ina noong

Nabigla ang lahat sa bahay nang marinig nila ang boses ni Sabrina. Si Aino ang pinakamabilis na nakareact. Basang-basa pa ng luha ang mukha niyang maliit at kasimtulad ng apdo sa kapaitan, ngunit isang segundo lang, siya ay naging isang masayang munting araw. Dali-dali siyang lumapit sa kanyang ina."Mom! Mom! Mom! Mom!" Paulit-ulit niyang sigaw habang tumatakbo papalapit sa kanyang ina, at naibaba niya ang kanyang ina sa sahig. Hindi iyon inaasahan ng kahit sino.Si Gloria ang unang sumigaw. "Sabrina, anak ko...ayos ka lang ba?"Nakahiga sa sahig si Sabrina na buntis na buntis at hindi makatayo. Pagkatapos, naramdaman niyang may likidong umaagos mula sa loob ng kanyang mga hita. Medyo masakit ito, ngunit hindi iyon mahalaga. Hinawakan niya ang braso ni Sebastian.Sa sandaling iyon, bumalik din sa kanyang katinuan si Aino. Umiiyak siya at sumisigaw ng matinis na boses. "Mom...Mom...pasensya na, Mom..."Ngumiti si Sabrina. "Huwag ka nang umiyak, anak. Bilisan mo, tulungan mo akong

Nang marinig ni Aino na tinatawag siya, biglang tumayo si Sebastian at gusto niyang tumakbo papasok sa silid ng panganganak. Sarado pa rin nang mahigpit ang pinto ng silid. Habang halos hindi makahinga sa kaba, hinawakan niya ang kamay ng kanyang anim na taong gulang na anak na babae at pareho silang sumilip sa loob ng silid sa puwang ng pinto, ngunit wala silang makita. Makalipas ang ilang sandali, binuksan ang pinto ng silid panganganak.Lumabas ang kumadrona na may dalang maliit na sanggol. "Binabati kita, Mister Ford. Isang maliit na prinsipe."Isang maliit na prinsipe? Lalaki?"Nagbigay sa akin si mama ng kapatid na lalaki?" Napakasaya ni Aino na napaiyak siya.Sa sandaling iyon, si Sabrina ay inilabas na naka-wheelchair. Maputla ang kanyang mukha na parang papel, at basang-basa ng pawis ang kanyang buhok.Mahinang tumawag si Sabrina. "Sebastian..."Hindi kinarga ni Sebastian ang bata, at hindi man lang niya ito nilingon. Yumuko siya at ibinaba ang kanyang katawan para yakap