Ngumisi si Sabrina at inirapan si Selene.Paano kung nalaman niya?Paano naman kung hindi niya rin alam?Matagal nang alam ni Sabrina na kilala ng pamilya Lynn ang lalaking ito at alam niya rin kung sino ito! Siguro ay kalaban ito ng pamilya Lynn na gusto nilang mamatay pero hindi nila mapatay kaya naman hinayaan nilang samahan muna ito bago siya mapunta sa hukay.Namatay ang lalaki dahil sa sobrang sabik sa pansariling kasiyahan.“Ayaw ko.” Sabi ni Sabrina.“Ikaw…” tinaas ni Selene ang kanyang kamay at sinampal sa mukha si Sabrina. “Kahit na ayaw mong alamin, kailangan mo pa rin malaman. Sasabihin ko ang katotohanan sa’yo ngayon. Kailangan mong matauhan bago ka mamatay. Alam mo ba kung bakit ka tumira nang walong taon sa pamilya Lynn? Alam mo ba kung bakit ayaw sa’yo ng nanay ko? Sa tingin mo bakit ka kaya tumira sa bahay namin, pinakain at dinamitan? Sabrina, wala ka bang naiisip na dahilan?”Tiningnan ni Sabrina si Selene.Gustong gusto niya malaman kung bakit siya pinadala

“Ma, pasensya ka na.” tumulo ang luha niya Sabrina sa gilid ng kumot ni Grace. Namamaos ang boses niya dahil sa pag-iyak. “Kakasali ko lang sa kompanya kaya kailangan kong sundin ang mga utos ni boss. Huli na niyang napagdesisyunan na ipadala ako sa business trip nang ilang araw kaya hindi kita nabibisita sa tamang oras.”“Ako ang may mali. Lalong lumalala ang kondisyon ko.”Ang mga tubo sa katawan ni Grace ay hindi pa rin natatanggal. Tiningnan niya ang kanyang katawan at sinabing, “Hindi ko alam kung kaya ko pang buksan ang mga mata ko pagsinara ko na ito…”“Ma, wag mo ngang sabihin ‘yan. Hindi ko kayang mawala ka. Kapag iniwanan mo ako, mag-isa nalang ako. Wala akong pamilya sa mundong ‘to.” Niyakap ni Sabrina si Grace at umiyak.Kakaligtas lang kay Sabrina pero hindi pa siya nakakabalik sa lugar ni Sebastian. Ginugol niya ang buong araw sa ospital dahil sa pag-aalaga niya kay Grace. Tinulungan ni Sabrina si Grace maligo at mag gupit ng kuko. Bumabalik na ulit ang sigla at kulay

Ang tawag ay galing kay Henry.Ang boses ng matanda ay kapwa mag-utos at mag-konsulta, “Sebastian, dahil sinabi mo na ang babae na ‘yan ay nandyan para pasiyahin ang nanay mo, napagdesisyunan namin ng Lola mo na magkaroon nang salo-salo ngayong linggo. Ang mga babae na galing sa mayaman at kilalang pamilya na galing sa South City at Kidon City ay pupunta rin.”“Hindi ako pupunta!” tumanggi si Sebastian bago pa matapos ng matanda ang sinasabi nito.Wala nang nagawa ang matanda at hininaan niya nga pa ang kanyang boses, “Sebastian, wag mong ibababa ‘to. Pwede bang patapusin mo muna magsalita ang Lolo mo?”Hindi sumagot si Sebastian.“Sebastian?”“Nakikinig ako!”“Kapag dating sa mga bagay tungkol sa pamilya Ford, hindi ako makikisali. Pero, 96 na taong gulang na ako sa taon na ‘to, wag mo namang hayaan na hindi kita makitang ikasal at magkaanak bago ako mamatay. Kapag may nagustuhan ka sa handaan na mangyayari, mas maganda ‘yon, pero kung wala naman, hindi kita pipilitin.” Sabi ng

Hindi tinanggal ni Sebastian ang malamig niyang tingin dahil sa sigaw ni Sabrina. Sinuri niya si Sabrina nang seryosong tingin. Tinulak ni Sabrina si Sebastian, pinulot ang bathrobe at binalot ito sa sarli niya. Mabilis siyang tumakbo papunta sa maliit na kwarto.Tumulo ang luha sa mga mata niya sa sandaling sinara niya ang pintuan.Ang pakiramdan nang kahihiyan, siya lamang ang nakakaalam kung paano ito pipigilan.Pinunasan niya ang mga luha niya na hindi na niya makontrol ang kanyang kamay sa pagpunas at noong kukuhain na niya ang mga damit niya, ang pintuan sa likod niya ay biglang bumukas. Nanginig siya sa gulat.Tumingin siya at nakita na may dalang first aid kit si Sebastian.Ginamit ni Sabrina ang tuwalya niya para takpan ang katawan niya, “Ikaw… Anong ginagawa mo?”Wala nang sinabi si Sebastian pero inangat niya ang kamay niya para hilahin si Sabrina. Ihiniga niya ito sa kama. Isang gamot ang nilagay niya sa likod nito bago pa siya makapagsalita.Ang likod ni Sabrina ay

“Kahit bilhan mo nalang ako…” tumingin si Nigel sa malilit na restaurant sa paligid. Kung hindi madilim dito ay mausok naman o kaya naman maraming kumakain sa labas.Kinurot niya ang kanyang ilong. Kailangan niyang magpalakas para sa matigas na babaeng ‘to!“Kahit anong mangyari, kailangan mo akong bilhan ng pagkain na naghahalagang sampung dolyar, hindi ba?”“Sige.” Sagot naman ni Sabrina.Bumili silang dalawa ng dalawang lunch box na may gulay at karne sa loob.Busog na si Sabrina sa tinapay na kinain niya. Umupo siya sa tapat ni Nigel at tinitigan ito habang kumakain.Hindi siya mapakali sa nangyayari.Mas hindi mapakali si Sabrina na nakaupo siya sa tapat ni Nigel. Hindi nalang niya ito pinapansin. Habang kinakain niya ang kanyang tanghalin na walang lasa parang wax, gusto na lumapit ni Nigel sa kanyang para kurutin ang mga pisngi nito.Mas maganda kung hihilahin niya ito sa kanyang mga braso at kumilos na sakanya.Hindi siya naniniwala na matigas at hindi namamansin ang b