Buwan na ang lumipas. Naagaw ni Chloe ang atensyon ko ng makita ko itong nakaupo sa may sala ng bahay matapos kong makapasok.Kakauwi ko lang galing iskwela at hindi ko inaasahan na nandito ito ngayon. Kilala ko si Chloe dahil minsan na rin itong nakapunta rito sa bahay, anak siya ng kaibigan ni dad na si Mr. Davis. Halos kasing edad lang ni kuya si Chloe, maganda siyang babae at lumaki rin sa may kayang pamilya, sa unang tingin pa lang makikitang angat siya sa buhay dahil sa mga mamahaling kasuotan nito. "Hey Benny, nice to see you again. How are you?" nakangiting bati nito sa akin kasabay ng pagtayo niya. Lumapit ako rito. "Wala pa sila, bakit ka naparito may kailangan ka ba?" malamig na saad ko at sinabing wala pa sina mom, hindi ko sinagot ang pangungumusta nito. "Hindi naman sina tita ang pinunta ko rito, actually I was waiting for your brother," aniya. 

Tanda ko pa ang sinabi ko noon kay Corazon na magiging masaya ako kapag naghiwalay sila ni kuya, ngunit kagabi nasaktan ako para sa kanya. Nakaramdam ako ng sakit habang umiiyak siya sa balikat ko, akala ko magiging masaya ako kasi sa wakas magkakaroon ako ng pagasa sa kaniya ngunit nabigo ako hindi ko akalaing masasaktan rin ako habang nakikita siyang ganoon. Kagabi nasabi ko sa sarili ko na hindi ko na gustong makita siyang malungkot, hindi ko na hahayaang muli pa niyang maranasan ang hirap dahil alam kong minsan na siyang nakalaya roon dati, hindi ko na hahayaang may isa pa ang manakit sa puso niya.Handa akong maging panakip butas kung sakali mang kailanganin niya, para kalimutan ang sakit —bukal sa loob ko iyong gagawin. Nagpasya akong kausapin si kuya nang dumating ang sunod na araw, upang humingi ng malinaw na kasagutan at totoong dahilan kung bakit siya nakipaghiwalay kay Corazon. 

Halos isang linggong nanatili si kuya sa hospital bago ito tuluyang nakalabas, mabuti na lang at hindi malala ang pagkabagok nito. Simula ng makabalik ito sa bahay tuluyan ko na ring iniwas ang sarili ko sa kanilang lahat nakakasabay nila ako kapag kumakain sa hapag ngunit hindi ko sila kinakausap. Gusto kong umalis at bumalik na lang ulit sa bahay ni lola kasi doon tahimik ako at walang kahit anong sermon na naririnig ngunit iniisip kong magiging pabigat lang din ako kay lola dahil matanda na rin ito. Kaya kahit nahihirapan akong tumira sa bahay na ito pipilitin ko pa rin, at kapag tuluyan ko nang natapos ang pag-aaral ko ay tuluyan akong bubukod ng ako lang mag-isa. "Tuloy na ang alis namin ni dad after graduation, ingatan mo si Cora," malungkot na saad ni kuya ng makasalubong ko ito matapos kong makalabas ng kwarto ko."Mahal ko 'yun," dagdag pa niya at hindi ko inaasahang sasabihin niya iyon sa akin.Sa

Ilang minuto na kaming nakatambay sa loob ng barangay, kumportable naman ang lugar na iyon para magpalipas ng magdamag kahit pa nakaupo lang kami sa sahig sa loob ng malamig na rehas na iyon, kaming tatlo na lang nina Justin at ang isa pa naming kasama ang naiwan doon dahil agad na pinayagang makalabas si Claude dahil nasa tamang edad na rin naman na ito habang kaming tatlo ay mga menor de edad pa, pinapirma lang siya ng mga tauhan ng barangay samantalang kaming tatlo na naiwan ay kawawa dahil wala kaming choice kung hindi manatili, isang himalang natatawag kung may susundo sa amin rito.Parang gusto ko na lang tuloy madaliin ang pagtanda ko ngayon para makalabas na, dahil subrang nakakabagot dahil kinuha rin ng mga tanod ang mga cellphone namin kaya wala kaming paglilibangan. Hindi ko na alam kong ilang oras na ang lumipas, hindi ko rin maramdaman ang antok marahil hindi naman sanay ang katawan ko sa ganitong lugar na minsan ko pang nararamdaman ang pagt

 Mabilis pang lumipas ang mga oras hanggang sa tumungo na kami sa isang public resort kung saan nakahanda ang party, pawang may mga kaya sa buhay ang mga istudyante sa paaralan namin kaya kayang-kaya nilang gumastos ng malaki makadalo lang sa magandang okasyon at magkaroon ng magandang alaala sa magandang lugar bago nila tahakin ang panibagong bukas ng kanilang buhay pagkatapos ng ilang taon nila bilang isang high school student. Tila ba mabilis na iniikot ang orasan sa mga sandaling iyon at nagsimula agad ang party matapos magsidatingan ang ilan, printe lang akong nakaupo sa tabi nang stage na nakahanda kung saan kami tutugtog, kulang na lang ay bilangin ko isa-isa lahat ng pumapasok sa isang pinto roon sa subrang pagkainip ko. Agad kong naituon ang paningin ko sa ibang direksiyon ng magtama ang paningin namin ni kuya matapos ako nitong makita, kasama niyang dumating ang mga kaibigan niya na hindi ko na inisa-isa pang tingnan d