บททั้งหมดของ Ang kanyang maid (TAGLISH): บทที่ 21 - บทที่ 30

"Ba't ka naman natatawa? May nakakatawa ba don?""Uhm, oo meron. Kase virgin ka pa as in? Di nga??" Hindi ko makapaniwalang tanong sakanya. Di ko naman sinasabing sinungaling siya pero grabe lang talaga na virgin pa sya? Oh my, kawawa naman yong alaga niya walang mapasukan pfft! "I am not forcing you to believe me." Sabi ko nga, wala namang nimimilit. Tumayo ako at lumapit sa pwesto niya, umupo ako sa tabi nito at mas lumapit pa sakanya. "Pano mo naman nakayanan? Tell me, nagsasarili ka ba huh?" Curious kung tanong sakanya, walang halong biro seryoso ang pagkatanong ko non sakanya. "There's one time, I guess. But only once." Sabi nito at tutulo na yata yong laway ko dahil sa bibig ko na nakabukas. Grabe anong isa lang? Ano yom practice? Trial lang? "Kailangan naman yon?" Kunot noo kung tanong. "4 years ago? Oh, 5 yata yon?" Oh my god, anong

"Wala namang masama don diba?" Nakasimangot kung tanong.[Hoy walangya anong wala? Mag isip ka nga, dapat tigil muna yan ako naman dapat ang unfair mo eh! Hahaha! Sige na ipagpatuloy muna ang pag kwento, alam kung may kasunod pa yon!]Natawa nalang ulit ako inaasal niya."Nong pag alis ko don sa hospital ay inantay niya pala ako at nakatulog pa siya sa loob ng sasakyan." Pagsisimula ko na naman. (Flashback)Ilang beses pa akong kumatok pero wala, naisip ko naman bigla na baka bukas yong pintuan ng sasakyan kaya sinubukan ko ngang buksan yon. Nang makapasok na ako at nakita ko siyang nakasandal sa upuan at nakapikit ang dalawang mata nito. "Tulog ba siya?" Napailing-iling ako sa tanong ko, ang bobo ng tanong ko eh. "Sir? Tulog ka ba talaga o nag papanggap lang??" Tanong ko sakanya. Tinitigan ko ang kabuuan ng mukha nito at di ko namalayang nakanganga na pala ako. Ang gwapo

"Anong it's yours huh?! Ako kaya unang nakakita nyan!" "So?" "So? Akin na yan." Sabay nilahad ang isang kamay ko sa harapan niya. "Fine," tanging sabi nito. Sus ang dali lang pala nitong kausap eh, akala ko makikipag talo pa siya sakin ngayon.Napanganga nalang ako ng kinagatan niya muna yong apple bago binigay sakin. Ang walanghiya na yon! Kinagatan pa talaga bago tuluyang ibigay sakin ito! Iniwan niya lang ako ditong nakanganga. "Crazy talaga, tsk!" Anong akala niya na di ko parin ito kakain kase may kagat niya? Hello, kahit nahulog nga na pagkain sa sahig kinakain ko kase wala pang 5 minutes no! Naglakad na ako pabalik habang kinakain itong apple na hawak ko. Hmm, masarap naman. Siya ba nag tanim non?? May puno kaya ng mangga dito? "Sir, may puno ba ng mangga dito?" Tanong ko sakanya pero di man lang ako binalingan ng pansin. Nag pu-push u

"Tsk, akala ko walang sakin. Pa as if pa talaga siya na walang pake tapos halatang concern sakin." Mahinang kausap ko sa sarili. "I'm out of chili powder that's why I couldn't put some of that two fried chicken, don't you freaking think that you're special or whatsoever." Biglang sabi nito kaya nilingon ko sya saglit, ang mata nito ay nasa pagkain lang at kahit di ko masyadong makita ang mukha nito ay alam kung para siyang si Xander Ford na walang ka-buhay-buhay ang mukha. May sinabi ba akong special eh, concern lang naman ang nasaisip ko. Siya talaga yong assuming saming dalawa hindi ako. "Ba't yata habang tumatagal nagiging madaldal ka Sir Xander? Di nga lang maganda yong mga sinasabi mo, puro nakakasakit saka tamang hinila ka rin ano. Di ako assuming gaya ng iniisip mo duh!" Inirapan ko ito at umupo na den ako. Bigla ko tuloy naaalala na galit pala ako sakanya dahil di man

"Kung gusto mong mapunta sa langit umayos ka." Gigil kung bulong sa tenga nito saka inirapan sya pagkatapos. "Anyway mahaba pa yong oras mo kase nga diba matagal mamatay ang masasamang damo." Pahabol kung saad at tuluyang nagtungo na sa kusina.  "Makapag luto na nga lang para naman di lang ulo ko ang mainit." Kunting-kunti nalang talaga sasabog na yong ulo ko sa inis at galit dahil sa lalaking iyon! Akala mo titigilan na kita dahil lang sa nangyari kanina?! Tsk, nagkakamali ka, kala niya siguro di ko na sya papansinin o kung ano pa man dyan! Ipapakita ko sayo na parang wala lang yon sakin, na di ako naaapektuhan sa mga sinabi mong wala namang ka kwenta-kwenta ano.  Tinignan ko yong ref para tignan kung anong pwede kung lutuin na naman at para bang pare-pareho lang yong nandito sa loob ng ref. Araw-araw nalang ba karne kinakain niya? Kulang nalang dito dugo para mapagkamalan ko s