Kanina ko pa pinagmamasdan ang mga papeles sa aking lamesa na kailangan ng lagda ni Mateo. Iniisip kong personal na ihatid na lamang ito sa kan'yang opisina upang maibigay na din ang tatlong piraso ng tsokolate, na itinabi ko para sa kan'ya.Sa kabilang banda, iniisip ko rin na baka mag-isip siya ng kakaiba kung gagawin ko iyon at aabutan pa siya ng tsokolate.Base sa naging pakikitungo niya kagabi at nang mga nagdaang araw, pakiramdam ko ay mayroong nagbago. Hindi na ito katulad ng dati na ako pa ang dumidistansya sa kan'ya, ngayon ay ito na ang gumagawa sa akin.Ganito rin ba ang nararamdaman niya nang itinataboy ko siya?Pumikit ako at hinilot ang sintido. Nang dumilat ako ay ang nakangiting mukha na ni Lesie ang bumungad sa akin.Hindi ko napigilan ang batuhin siya ng ballpen, na tumama lang naman sa kan'yang damit, dahil sa gulat."Gulat na gulat tayo. Ano'ng iniisip mo?" mapang-asar na sabi nito.Umirap ako at iniab

Mabilis ang pagtibok ng aking puso sa kaba nang pumasok ako sa loob ng bagong construction supply hardware ni Mateo. Dumoble pa ang tibok ng puso ko nang banggitin niya ang aking pangalan at ituro pa ako sa mga tao, bilang inspirasyon niya.  Bumaba siya ng entablado habang hindi pinuputol ang pagtingin sa akin. Ito'y kahit pa halos lahat ng bisita ay sinalubong siya upang batiin. Subalit hindi iyon ang makakalimutan ko, bagkus ay ang biglang pagbagal ng aking mundo nang matamis siyang ngumiti sa akin. Lahat ng masasayang alaala namin noon ay nanumbalik sa aking isipin. No doubt, my feelings never change.  He mouted me 'wait', when an old guy approached him. Tumango ako at ngumiti sa kan'ya nang makabawi mula sa pagkabigla sa mga sinabi niya sa harapan ng mga bisita. Nagsialisan ang mga tao sa tabi niya at nagtungo sa kan'ya-kan'yang lamesa upang kumain. Kinuha ko ang pagkakataon upang maglakad palapit sa kan'ya.  Narinig kong na

'There can be miracles when you believe.'Iyon ang sabi sa kanta at isang milagro din ang kailangan ayon sa doctor, upang magising si Mateo."Sinadya ng shooter na tamaan siya sa ulo. The criminal obviously wants him dead," ani Attorney Sheldon. Nasa coffee shop kami sa ibaba ng ospital, kasama ang dalawang kapatid ni Mateo. Katulad ko ay pursigido din silang mahuli ang bumaril kay Mateo.Si Lesie ang nagbabantay sa itaas kasama ang tatlong undercover police na ibinigay sa amin bilang bantay. Nagtatago lamang ang mga ito sa paligid bilang ordinaryong tao, upang kung sakali man na puntahan ng kriminal ang kwarto ni Mateo ay mabilis itong mahuhuli."Wala pa rin balita ang imbestigador na kinuha namin. Masyadong mailap si Veronica at hanggang ngayon ay hindi pa rin nahuhuli ang binayaran niya upang bumaril kay Mateo," ani kapatid ni Mateo.Nang isang araw ay nakuha na namin ang cctv footage mula sa kalapit na gusali ng negosyo ni Mateo ku

Kayumanggi ang kutis at may katamtamang laki ang pangangatawan ng babaeng nahuli ng mga pulis. Hindi ko man nakita ang itsura ng suspek na nagtangka sa aking buhay ay sigurado akong siya iyon, base na rin sa mga sugat na mayroon ito sa kamay."Nakipag-agawan ako ng kutsilyo sa kan'ya kaya sigurado ako na mayroon siyang sugat sa mga kamay," kwento ko sa pulis nang ipasalaysay nito sa akin ang nangyari.Matalim na tingin ang ipinukol sa akin ng babae na nakaposas na. Pamilyar ang kan'yang mukha ngunit hindi ko maalala kung saan ko ito nakita.Sa una'y itinatanggi niya ang ginawa sa akin ngunit hindi naglaon ay umamin rin ito."Sino ang nag-utos sa'yo? Si Veronica ba?" Malaki ang posibilidad na si Veronica nga ang nag-utos rin dito upang pagtangkaan ang buhay ko at kung totoo man iyon ay mabilis ang magiging proseso ng paghahanap dito at pagsampa ng kaso."Hindi mo na ba ako maalala?" tanong nito gamit ang matalim na mga titig at nangangalaiting boses

Nawala ang antok ko ng gabing iyon. Panay ang pagkwento ko kay Mateo ng mga masasayang pangyayari sa loob ng isang buwan niyang pagkaratay sa kama. Ito'y kahit pa nabanggit ko na iyon sa kan'ya noong wala pa siyang malay. Sa susunod ko na lamang ikwekwento ang nangyari sa akin ng nakaraan at kaganapan sa paghuli sa suspek na nagtangka sa kan'yang buhay, kapag magaling na siya.Mahinang mga tango ang isinasagot niya sa akin. May mga sandaling sinusubukan niyang magsalita at matiyaga ko siyang pinapatapos at iniintindi iyon. Hindi niya man maipakita sa mukha ang kagalakan ay alam kong masaya siya."I am sorry Mateo. Magpagaling ka na dahil pangako ko sa'yo babawi ako." Tumayo ako at hinagkan ang kan'yang noo.Inayos ko ang pagkakalagay ng kumot sa kan'yang katawan nang lamunin na siya ng antok. Epekto iyon ng gamot na itinurok sa kan'ya.Sumisibol na ang araw sa labas nang dapuan ako ng antok. Mayroon pa akong pasok sa trabaho ngunit hindi ko yata kayang iw