Gio’s POV Nang makaalis ako sa Siargao ay agad kaming pumunta ng America. Hindi na ako kumuha ng mga damit sa aking condo dahil mayroon naman akong town house doon. Doon na rin ako namamalagi kapag mayro’n akong Business trip dito sa America. It’s so sad that Scarlet is not here. Ayaw ko mang umalis ngunit kailangan talaga ako rito, baka mawalan kami ng mga investors at iyon pa ang pagkabagsak ng kompaniya na ilang taon ko nang iniingat-ingatan. “Good afternoon, Sir,” bati sa akin ng aking assistant kasama niya si Anne na nakangiti sa akin. “Sir, Mabuti at nakarating kayo,” saad ni Anne sa akin ngunit hindi ko na lamang siya pinansin. “Anong sabi ng investors, Ian?” tanong ko sa aking assistant. Bukod kasi kay Mr. John ay mayro’n akong isa pang assistant na si Ian. Bago pa man ako umalis sa Pilipinas ay tinawagan ko agad si Mr. John para pumuntang Siargao to assist Scarlet there. “Bukas daw ay babalik sila and he wants you here,” saad

Gio’s POV Kinabukasan ay agad akong pumunta sa kompaniya. Maaga akong pumasok para i-review ulit ang presentation ko mamaya. Kailangan ko nang tapusin ang gagawin ko rito para makauwi na ako kay Scarlet. Hindi lang iyon, para makalayo na rin ako kay Auntie Leila. Kailangan kong kumilos baka may gawing masama na naman ito sa akin or worst pilitin na naman ako nitong galawin siya. Napapikit ako ng mariin, siya ang dahilan kung bakit naging marahas ako kay Scarlet noon. Walang sawa niya akong binaboy sa loob ng bahay niya. Hindi niya ako tinigilan. Napapikit ako ng maalala ko ang nangyari noon. *** Matapos kong makausap sa telepono si Auntie Leila ay agad akong napabuntong hininga. Nang mabalitaan niyang naging kami na ni Scarlet at seryoso na ako sa kaniya ay agad siyang nagalit sa akin. She wants me to cut ties with Scarlet ngunit ayaw kong pumayag to the point na nam-bla-blackmail na siya ngayon. Kagaya nga ng ginagawa niya ngayon. She wants me to go to her house or else something

“Meet me at Hemingway Café in front of your hotel. I have something to discuss with you. It’s about the sudden death of your girlfriend’s father.”Kanina ko pa tinitigan ang text na na-receive. I have to go, hindi ko alam kung ano ang kinalaman ng pagkamatay ni Tatay dito ngunit na-cu-curious talaga ako sa text na ito. Agad akong napapikit, iniisip kung ano ang dapat ko bang gawin.Mabilis akong nagbihis para puntahan ang nag-text nito sa akin. Kahit kinakabahan ay kailangan kong pumunta dahil tungkol ito sa girlfriend ko. Nang makalabas ako sa hotel ay agad akong tumawid papuntang Hemingway Café, malapit lang naman siya nasa bungad lang talaga ng hotel ko.Nang makapasok ako ay umupo ako sa sulok para i-meet ang taong pasimuno ng text na iyon. Siguro naman ay kilala niya ako. Nagpalinga-linga ako ngunit wala akong makitang kahina-hinala. Lahat naman ay busy sa kani-kanilang pagkain, ang iba ay nagtatawan at nag-kuwe-kuwentu

Scarlet POVNgayon ang burol ni tatay marami ang dumalo karamihan ay mga kapwa niya mangingisda. Marami ang nalungkot nang malaman na nawala ang tatay, iyong mga karatig-isla naming ay tumawid para makiburol.Sobra kaming nalulungkot lalong-lalo na si Nanay ngunit kailangan naming tanggapin na wala na talaga siya sa aming buhay.Masakit, sobrang sakit mawalan ng ama. Wala nang ang aming haligi ng tahanan, iyong maggagabay at magtatanggol sa amin sa masasama. Hindi ko alam kung paano mabuhay nang wala ang aming ama ngunit kakayanin namin. Mawala man ang aming haligi, narito naman ako puwedeng maging ama sa aking pamilya.Gusto kong kumbinsihin si Nanay na umalis na lamang sa isla at lumipat sa Manila ngunit sa ngayon ay ayaw niya. Sana pagdating ng panahon ay makumbinsi ko siya, hindi rin magtatagal na sa Maynila na rin mamalagi ang dalawa kong kapatid para roon mag-aral lalo na ngayon, magkokoloheyo na ang aking ikalawang kapatid.Hanggang ngayon ay wala p

Scarlet’s POVKinabukasan ay agad kong sinamahan si Nanay sa himpilan ng mga pulis upang sadyain ang litrato na sinasabi ko sa kaniya. Maaga pa lang ay agad kaming pumunta roon. Hindi rin naman kalayuan ang headquarters kaya agad kaming nakapunta roon.Hanggang ngayon wala pa akong balita kay Gio. Hindi ko pa siya nakakausap. Hindi rin naman siya tumatawag sa akin simula ng huling pag-uusap naming noong nakaraang araw.“Magandang umaga po,” bati naming sa isang pulis na nasa labas.“Magandang umaga rin ano pong maitutulong ko sa inyo?” tanong ng pulis sa amin.“Gusto lang po naming makausap si Mr. Nuevas iyong nag-aasikaso ng kaso ng tatay ko,” saad ko sa kaniya.“Ah, si Mr. Nuevas ba? Nasa loob po, teka pasok po muna tayo tatawagin ko na rin si Mr. Nuevas. Umupo na rin kayo roon habang naghihintay kayo,” ani nito at agad na pumasok sa loob.“Maraming salamat, sir,” wik