Marahang sumasayaw ang mga ligaw na bulaklak pati na rin ang mga damo sa bawat hampas ng malamig at malakas na hangin ng gabing iyon. Madilim din ang paligid dahil nakatago ang mga higanteng buwan. Tanging ang iilang mga tala lang sa langit ang nagbibigay tanglaw sa kapaligiran. Sa bawat sulok ng kagubatan ay naghahanda na sa pagtulog ang mga hayop sa kani-kanilang puwesto maliban na lang sa mga insekto.Tuwing laganap ang dilim ay saka lamang sila nagsisilabasan upang humanap ng makakain. Karamihan sa mga ito ang mga lamok na maikukumpara ang laki sa hinliliit ng isang tao. Kapansin-pansin din ang kulay pula at berde nilang katawan na tila umiilaw sa tuwing umiinom sila ng dugo. Matulin silang lumilipad palayo, patungo sa iba't-ibang direksiyon. Ang bawat pagaspas ng kanilang mga pakpak ay lumilikha ng mga ingay na bumabasag sa katahimikan ng gabi.Samantala, sa may 'di kalayuan ay tahimik na naglalakad ang pitong katao. May isang metro ang distansiya nila sa isa't-isa, ngunit para si

Matataas ang bawat hampas ng mga alon sa hapong iyon. Sumasabay ito sa malakas at malamig na ihip ng hangin. Dumagdag pa sa masamang panahon ang pangingitim ng mga ulap.Mula sa maluwang na balkonaheng kinatatayuan ay naningkit ang mga mata ng isang matangkad na lalaki habang matamang na nakatingin sa kabuuan ng karagatan. Medyo pahaba ang kaniyang mukha na bumagay sa matangos niyang ilong. May kakapalan rin ang labi habang kasing tingkad naman ng uling ang mga mata nito. Kahit nababalutan ng asul na tela ang buo niyang katawan ay mapupuna pa rin ang maputla niyang balat sa mga brasong nakalabas. Humahampas na rin sa kaniyang mukha ang mahaba at kulay pilak na buhok, ngunit hindi niya ito pinansin. Mas binibigyan niya ng importansiya ang tila ipo-ipong unti-unting nabubuo sa gitna ng dagat. Hindi rin nakaligtas sa matalas na paningin ang misteryosong kadiliman na dahan-dahang pumapalibot sa isang isla na malapit sa kaniyang kaharian. Napahawak na lamang siya sa kaniyang dibdib nang