"H-hindi ko po alam. W-wala akong ideya. Ang alam ko lang kasali ako sa paligsahan, pagkatapos nagising akong narito na," kwento niya.  "Interesting." Nahihimigan niya ang pagkamangha sa boses nito, "May naalala rin akong katulad mo ang naging sitwasyon. Sana nga lang hindi ka humantong sa ganoong kalagayan." "A-ano pong ibig mong sabihin? Ano po bang lugar 'to?" "Ang lugar na ito ang nagsisilbing kulungan sa White District. Na sa loob mismo ito ng White Palace." "H-hindi ba Black district po ang kulungan sa Urvularia?" Naguguluhan niyang tanong.  "Iyon ang alam ng lahat, pero tuso ang mga Lucent. Kapag alam nilang hadlang sa kanilang kapangyariha

"Ililibing ko ng buhay. Nalipol ko ang buo niyang angkan, ano pa kaya kung nag-iisa na lang siya?" Muli itong tumawa, "Isasabay ko sa apprentice mo." Muling ngumiti si Madam Voodoo. "Siguradong katapusan na rin ng anak mo kapag nangyari iyon. Nakakalimutan mo yata na isang atake na lang ng kanyang emosyon, mawawala na siya ng tuluyan," "Hindi ko hahayaan mangyari 'yon." "Okay sabi mo e. Umalis ka na nga sa harapan ko. Nakakainis ang pagmumukha mo." Tinalikuran ito ni Madam Voodoo. "Tandaan mo Doniela. Ang lahat ng nalalaman mo ay mababaon din sa hukay oras na hatulan ka ng kamatayan." Galit na banta ng Hari bago umalis.  

Lihim na nasaktan ang Supreme Havoc. Bilang isang Ama na matagal nawalay sa pamilya, hiniling din niyang makasama kahit minsan ang anak. Alam niyang may mabigat itong tungkulin sa katabing kaharian, ngunit umaasa pa rin siyang kahit papano gusto rin siyang makasama ng kanyang pamilya.  "Kapag natigil ang kaguluhan, saka kita pupuntahan." Malungkot na ngumiti ang matanda. Nasambit nito ang nangyaring pananakop sa kanilang lugar habang wala ang kanilang Hari. Ayon kay Rose, nakagawian na ng kanilang Hari ang umalis ng Palasyo at iyon ang sinamantala ng mga kalaban. Sa ngayon, patuloy pa rin ang kaguluhan sa lugar at hindi pa nagpapakita ang Hari. Si Rose ang pinagkakatiwalaang maghanap sa Hari at pansamantalang iniwan ang sariling hukbo, ngunit sa ilang araw nitong paghah

"Cho, kukunin ka na nila. Magkakalayo na tayo. Pakiramdam ko hindi na tayo muling magkikita," Umiiyak nitong sabi. "Naalala mo ba noong una tayong nagkita? Tinarayan pa kita noon at pinapaalis. Ayoko kasing maging Protector ka. Ano bang kaya ng isang babaeng katulad mo?" Natawa si Lirasia kahit tumutulo ang mga luha. "Pero ipinakita mo sa'kin kung gaano ka kagaling. Kung paano ka makipaglaban habang pinagtatanggol ako. Maraming salamat Cho. Ikaw lang ang tanging kaibigan na hindi ko makakalimutan. Ikaw lang ang aking kakampi sa lahat ng bagay. Paalam kaibigan." Marahang tumayo si Lirasia. Isang sulyap ang binigay niya sa kaibigan bago ito iwanan.  Nang makalabas ang Prinsesa, pumasok naman sa silid ang Supreme Havoc.  "Mukhang napalapit ka sa kanya ng husto, Pamangkin." Sambit nito habang nakatunghay sa natutulog na babae,

Location: White District Urvularia City Bastille Criminal House, White Palace"Bitiwan niyo ko! Nasaan ang babaeng 'yun? Nasaan ang kriminal na 'yun?"  Galit na boses sa labas ang narinig ng mag-asawa mula sa magkabilang selda.  "Mahal na Reyna, hindi ka po maaaring pumasok. Utos po ng Hari na walang makakapasok sa loob maliban sa kanya," "Wala akong pakialam! Buksan ninyo ang pintuan o kayo ang aking parurusahan?" Banta nito. Narinig ng dalawa ang pagbukas ng pintuan. Kasunod ng marahas na mga yabag papalapit sa kanilang selda.