All Chapters of Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Chapter 101 - Chapter 110

Napuno ng pagsisisi ang mga salita ni Natasha. “Sayang talaga. Napakabuting anak ni Lulu...”“Ma.” Sumimangot si Aura sa tabi niya. “Naghihintay na ang waiter sa order niyo.”Hindi gusto ni Aura na pinag-uusapan si Luna.Simula pa nung bata sila, ipinagmamalaki na ni Natasha si Luna. Nakatira lang lagi si Aura sa anino ni Luna, kaya’t simula pa dati, masama na ang pakikitungo ni Aura kay Luna.“Ah, tutuloy na ako sa pag order.” Bumalik sa kasalukuyan si Natasha nang marinig niya ang mga salita ni Aura.Nagbuntong hininga si Natasha. Tinanong niya ang gusto ni Nellie habang umoorder. Minsan, tumitingin siya kay Luna. “Miss, kumakain ka ba ng maanghang?”“Opo,” ang sabi ni Luna habang nakayuko. Hindi niya kayang tumingin kay Natasha.Bayolente siyang nanginginig sa loob, anim na taon niyang inasam ito.Hindi niya kayang makipagkasundo sa nanay niya, na siyang nasa harap niya lang. Pwede lang niyang gampanan ang ibang pagkakakilanlan.Ang sakit na nadarama niya ay dahil kay Joshu

Paghihiganti.Naging bayolente ang reaksyon ni Aura dito.Gustong maghiganti ni Luna Gibson? Para saan? Para kanino? Sa akin ba siya maghihiganti?Ang lakas ng loob niya.Pinatay niya na dapat si Luna Gibson gamit ang sarili niyang mga kamay!Noong sinipa ng driver si Luna Gibson papunta sa dagat, naging mas mabuti ito para kay Luna! Kung si Aura na mismo ang kumilos, hindi sana buhay ngayon si Luna Gibson, at hindi rin sana ipinanganak ang bwisit na batang ‘yun!May bahid ng pagsisisi sa mukha ni Aura. Inirapan niya si Luna, “Sinasabi mo na parang may taong nanakit sa kapatid ko.”Eleganteng nilagay ni Aura ang buhok niya sa likod ng kanyang tainga. “Siya ang umalis ng walang pasabi. Pinagtaksilan niya pa si Joshua. Walang gumawa ng masama sa kanya, kanino siya maghihiganti?”Pagkatapos, tumingin ng malamig si Aura kay Luna. Puno ng paghamak at panganib ang mga mata niya. “Hindi mo pa siya nakita dati, anong karapatan mo para magsalita tungkol sa kanya?”Hindi matanggap ni Ne

Hindi na alam ni Luna kung paano siya nakauwi sa Blue Bay Villa. Nabasag ang puso niya, masakit ang ilong niya. Ang utak niya ay blanko talaga.Pagsapit ng gabi, nagbigay si Neil ng instruction sa pagbunyag kay Aura sa sumunod na araw kapag inannounce ni Joshua ang pagkakakilanlan ni Nellie.“Mommy.” sa kabilang dulo ng video call, sumimangot si Neil. “May iniisip po ba kayo?”Huminga ng malalim si Luna. “Wala naman.”“Nakita niyo po si lola kanina, tama po ba?”Yakap ni Nellie ang teddy bear at sinabi niya, “Umiyak din siya.”Pagkatapos, medyo galit si Nellie. “Kahit na mabait si lola sa akin, sumama pa rin ang loob ni Mommy sa mga sinabi niya. Gusto ko nung una si lola, pero hindi ko na siya gusto ngayon. Parang sa lola sa tuhod natin. Sa tingin ko…”“Nellie!” kumunot ang noo ni Luna at siningitan niya si Nellie. “Matulog ka na.”Kahit na walang tiwala kay Luna si Natasha, siya pa rin ang nanay niya. Hindi niya hahayaan na pagsalitaan siya ng masama ng iba. Kahit na si Nellie

Halos dalawang oras nang naghihintay si Joshua sa study room para kay Luna.Makalipas ang dalawang oras, hindi niya na ito matiis. Sinara niya ang dokumento at tinakpan ang kanyang mukha dahil sa pagkairita.Hindi pumunta si Luna. Ayaw niya na talaga magpatuloy sa pagtatrabaho dito. Marami lang talagang iniisip si Joshua.Tinawanan ni Joshua ang sarili niya at lumabas na siya ng study room.Gusto niyang maglakad sa paligid ng villa. Hindi niya napansin na nakarating na pala siya sa pinto ng kwarto ni Luna.Patay na ang mga ilaw sa loob ng kwarto. Tulog na siguro siya.Nagbuntong hininga si Joshua at pumunta siya sa kwarto ni Nellie. Natutulog na rin ng mahimbing si Nellie.Tila si Joshua lang ang hindi makatulog sa buong villa. Siya lang ang nag aatubili na magpaalam bukas.Bumalik si Joshua sa kwarto niya. Nilabas niya ang litrato ni Luna Gibson sa ilalim ng kama niya. Paulit ulit niya itong hinimas.Matapos ang ilang saglit, tumawa siya ng mapait. “Dalian mo na ang pagbabali

Nang mapansin niya na hindi kumikilos si Nellie, kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kung saan nakatingin si Nellie.Nakatayo sa tabi ng pinto, hitsurang pagod sa byahe si Joshua.Mukhang galing siya sa lugar na malayo. Gusto-gusot ang damit niya na mukhang pang matalino. Magulo rin ang buhok niya.Gayunpaman, nakakaakit at makisig pa rin siya.Napansin ni Luna ang maliit na kahon sa kamay ni Luna. Pamilyar ang kahon kay Luna, ngunit hindi niya maalala kung saan niya ito nakita.“Daddy, saan po kayo galing?”Nilapag ni Nellie ang kutsara at tinidor at tumakbo siya papunta sa kusina. Nagsandok siya ng isang plato ng kanin. “Sakto po ang pag uwi niyo. Kumain po tayo ng huling tanghalian ng magkasama.”Pagkatapos, naramdaman ni Nellie na parang may mali. “Hindi po ang huling tanghalian, ang huling tanghalian bago po umalis si Auntie.”“Hmm.”Tumingin si Joshua kay Luna at nilapag niya ang kahon. Niluwagan niya ang necktie niya at sinabit niya ang kanyang coat.Tinupi niya