Все главы Mahirap hanapin ang Ex-Wife Ko: Глава 2091 - Глава 2100

Nabigla si Luna. Naiintindihan niya ang galit ni Theo ngayon, ngunit hindi niya inaasahan na sisisihin ni Theo sila ni Joshua. Kung plano nga talaga ni Joshua na gamitin si Theo para sirain ang relasyon nila Roanne at Charlotte, ibig bang sabihin nito ay alam niya sa simula pa lang na mamamatay si Roanne? Ang pagkamatay ni Roanne ay isang aksidente; sino ang mag aakala na palihim na magdadala ng patalim si Charlotte at hindi siya magpapakita ng awa sa ‘kapatid’ niya na kasama niya ng higit sa sampung taon? Bukod pa dito… ibig bang sabihin nito ay kung hindi plinano ni Joshua ang pagtatagpo nila Theo at Roanne, hindi pagtataksilan ni Roanne si Charlotte at hindi siya papatayin sa huli? Ang lahat ng nangyari simula noong unang nagkita sina Theo at Roanne hanggang sa pagkamatay ni Roanne ay isang aksidente lang. Gayunpaman, sa sobrang lungkot ni Theo sa mga sandaling ito ay sinisi niya si Joshua para sa lahat ng ito! “Theo, kumalma ka.” Kumunot ang noo ni Joshua at sinabi ni

Nabigla si Caleb na kalmado lang si Rachel sa lahat ng ito. Kahit na si Theo ay nabigla dahil dito. Tahimik siya ng ilang sandali bago niya sinabi ng may namamaos na boses, “Hindi na kailangan nito. Ako na ang hahanap ng libingan niya, at babayaran kita pabalik para sa funeral service.” Pagkatapos, nagbuntong hininga siya at tumingin siya kay Rachel. “Hindi ko gusto na magbayad ka sa akin sa portrait na ginawa ko para sayo; ginawa ko ito ng libre.” “Pakiusap, tanggapin mo ito bilang regalo mula sa akin.” “Hindi na kailangan,” Sumingit si Rachel kay Theo. “Hindi ako tumatanggap ng regalo mula sa mga estranghero. Alam mo dapat na tuwing tumatanggap ako ng regalo sa mga hindi ko kilala, kung hindi ko ito tinatapon, binabayaran ko ito sa kanila para sa kabaitan nila.” “Pero, dahil ako ang laman ng mga painting na ito, wala akong intensyon na itapon ito, kaya’t babayaran na lang kita sa paghihirap mo.” Humikab siya at nagpatuloy siya, “‘Wag mo nang tanggihan ang alok ko, Mr. Al

Kumunot ang noo ni Joshua at hinawakan niya ng mahigpit ang manibela. “Mukhang kailangan nating hanapin agad si Charlotte.” Nagbuntong hininga siya at idinagdag niya, “Naisip ko na hindi talaga gusto ni Theo na pakasalan si Roanne dahil mahal niya ito, kundi dahil…” Sumingkit ang mga mata niya. “Pero dahil nakokonsensya siya sa pagkamatay ni Roanne. Naisip niya na malaki ang parte niya sa pagkamatay ni Roanne, kaya’t ginagawa niya ang lahat para bumawi kay Roanne para hindi na siya malunod sa kalungkutan.” “Ito ang rason kung bakit nakipaghiwalay siya kay Rachel, at ang hula ko ay ito ang rason kung bakit balak niyang pakasalan si Roane.” Kinagat ni Luna ang labi niya at lumingon siya para tumitig kay Joshua, hawak niya pa rin ng mahigpit ang phone niya. “Ibig bang sabihin nito ay kapag nahanap natin si Charlotte at pinilit natin siya na umamin sa pagkakamali niya at kinuha niya ang responsibilidad sa pagpatay kay Roanne… mababawasan ang pagsisisi ni Theo?” Tumango si Joshua

Samantala, sa underground na kulungan ng Quinn Mansion, nakahiga sa kama si Charlotte, nakatitig siya ng mapanglait sa lalaking nakatayo sa harap niya. “Dito mo ba ako patitirahin sa impyernong ito?” Pagkatapos itong sabihin, ngumuya siya ng mga almond sa mangkok sa tabi niya at tumingin ulit siya sa lalaki. “Sirius— ah, teka, Quentin na ang tawag sayo ngayon.” “Akala ko ay bilang master ng pamilya Quinn, marami kang kapangyarihan at impluwensya sa mga tao, pero mukhang mataas masyado ang tingin ko sayo.” Naghagis siya ng ilang almond sa lalaki at sinabi niya, “Hindi ako tumira sa isang pangit na lugar ng higit sa sampung taon na, simula nang kunin ako ni Jim mula sa bahay ampunan. Paano mo tinatrato ang sarili mong anak ng ganito?” Sumingkit ang mga mata ni Quentin nang marinig niya ito. Tumingin siya ng masama kay Charlotte at sinabi niya ng malamig, “Ano ba ang gusto mo? Inaasahan mo ba na dadalhin kita sa bahay at sasabihin kong anak kita?”“Isa kang mamamatay tao, Charl

“Hindi ko rin alam kung ano ang ginagawa ko dito.”Sa sandali na makita nila si Jim, biglang napagtanto ni Bonnie na para bang ang puso niya ay hindi na tumitibok. Ngumiti siya ng mapait, lumingon siya para tumingin sa dalawang tao sa likod ni Jim. “Mr. at Mrs. Landry, sa tingin ko po ay mali ang oras ng pagdating ko.” “Dahil ayaw po akong makita ni Mr. Jim Landry, dapat po siguro ako maghintay sa labas. Papasok na lang po ako kapag tapos na bumisita si Mr. Jim.” Pagkatapos, lumingon siya ng hindi man lang niya binigyan ng oras na kumilos ang tatlo. Kumunot ang noo ni Jim nang makita niya na umalis si Bonnie pero hindi ito sumagot. Halos napatayo si Rosalyn sa kama dahil dito. “Jim, pigilan mo siya! Inimbitahan ko siya dahil gusto ko siyang kausapin; pakiusap, ‘wag mo siyang hayaan na umalis!” Kumunot ang noo ni Jim nang marinig niya ito, pagkatapos ay lumingon siya para tumingin kay Rosalyn, “Bakit niyo po siya gustong kausapin?” Gumulong ang mga mata ni Rosalyn. “Hindi l